Δεν υπάρχει στο ορατό μέλλον καμία προοπτική, κανένα σύστημα υγείας και κανένας ασθενής να πληρώσει στο φαρμακείο για υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αυτή τη θέση διατύπωσε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης μιλώντας σε στρογγυλό τραπέζι με θέμα τις Υπηρεσίες Φαρμακείων στο πλαίσιο του INPHARMA 2.
Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
O κ. Θεοδοσιάδης ουσιαστικά διαφώνησε με την προσέγγιση κάποιων στο χώρο του φαρμακείου ότι οι υπηρεσίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν λύση για την αποκατάσταση του εισοδήματος του φαρμακοποιού που χάθηκε.
«Τα τελευταία χρόνια ο όρος “υπηρεσίες από το φαρμακείο” έχει μπει στη ζωή μας και συχνά πυκνά αποτελεί και αντικείμενο και συνεδρίων αλλά και τοποθετήσεων σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Μάλιστα για σημαντικό χρονικό διάστημα, πριν κάποια χρόνια η παροχή υπηρεσιών παρουσιάστηκε ως αντίμετρο ή ως μέτρο υποκατάστασης και αποκατάστασης των απωλειών εισοδήματος που υπήρξαν. Δηλαδή άκουγα από συναδέλφους να λένε πώς να βελτιώσουμε την οικονομική κατάσταση του φαρμακείου που φθίνει μέσω των υπηρεσιών. Στην αρχή έμεινα με την εντύπωση ότι κάτι δεν καταλάβαινα ή ότι “κάτι δεν είχα πιάσει” αλλά δυστυχώς δεν ήταν έτσι. Η πραγματικότητα ήταν ότι κάποιοι είχαν την εντύπωση ή ήθελαν να παρουσιάσουν μία εικόνα ότι ο φαρμακοποιός θα παρέχει υπηρεσίες μέσω των φαρμακείων ή στο φαρμακείο του και δι’ αυτού θα αποκαταστήσει το χαμένο εισόδημα των τελευταίων μνημονιακών χρόνων. Για να είμαστε ρεαλιστές και να μην διαπιστώνουμε αυταπάτες ύστερα, δεν υπάρχει καμία τέτοια προοπτική στο ορατό μέλλον. Να το πω πιο απλά, πιο ωμά, πιο κατανοητά. Δεν υπάρχει στο ορατό μέλλον και όταν λέω “ορατό μέλλον” εννοώ τουλάχιστον την προσεχή πενταετία, καμία προοπτική, κανένα σύστημα υγεία και κανένας ασθενής να πληρώσει στο φαρμακείο ούτε δέκα λεπτά για η μέτρηση της πίεσης, για τη μέτρηση του σακχάρου, για τη μέτρηση της χοληστερίνης, για οδηγίες στη διατροφή του, για οδηγίες για τη διακοπή του καπνίσματος για οτιδήποτε τέλος πάντων ο φαρμακοποιός παρέχει μέσα από το φαρμακείο του πέρα από την πώληση των φαρμάκων.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω γιατί δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Διότι το σύστημα υγείας της χώρας μας δεν σηκώνει ούτε δέκα ευρώ παραπάνω από αυτά τα οποία σήμερα διαθέτει και δεν υπάρχει καμία προοπτική για επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια να συμβεί κάτι τέτοιο. Και φυσικά ούτε ο καταναλωτής, ο ασθενής, ο ασφαλισμένος, ο πολίτης –όπως θέλετε ονομάστε το- έχει τη δυνατότητα ή έχει την προοπτική να έχει τη δυνατότητα να βγάλει από την τσέπη του και να πληρώσει γιατί ο φαρμακοποιός του μετρά το σάκχαρο ή την πίεση ή του δίνει κάποιες συμβουλές».
Για να καταλήξει στο συλλογισμό του ο κ. Θεοδοσιάδης: «Δεν είναι κίνητρο το χρήμα άμεσα, όταν συζητάμε για παροχή υπηρεσιών από το φαρμακείο. Τότε τι είναι; Κι αν δεν είναι μήπως έχουμε λάθος στόχο; Όχι. Είναι σωστός ο στόχος κι ας μην υπάρχει στο ορατό μέλλον η προοπτική της αμοιβής σε οικονομικό επίπεδο. Τι γίνεται λοιπόν το έμμεσα; Είναι η κατοχύρωση του ρόλου του φαρμακείου, του φαρμακοποιού στο φαρμακείο, του φαρμακείου που έχει τον φαρμακοποιό, η κατοχύρωσή του ότι το φάρμακο περνάει μόνο από τα χέρια του φαρμακοποιού που βρίσκεται σε ένα εγκεκριμένο και νομίμως λειτουργόν φαρμακείο. Τι σημαίνει αυτό; Όχι σούπερ μάρκετ, όχι ηλεκτρονικές πωλήσεις, όχι τέτοια πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι ο φαρμακοποιός καλείται να παρέχει αυτό που το e-shop ή το e-pharmacy -ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το- ή το αυτόματο μηχάνημα ή η κοπέλα στο σούπερ μάρκετ κλήθηκε ή θα κληθεί ενδεχομένως στο μέλλον να κάνει».
Όπως μάλιστα υπενθύμισε ο κ. Θεοδοσιάδης οι υπηρεσίες από το φαρμακείο δεν είναι κάτι που ανακαλύψαμε τώρα. «Εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρό παιδάκι και ό,τι πρόβλημα είχα ο πατέρας μου με πήγαινε στο φαρμακείο της γειτονιάς. Για να μη πω κιόλας ότι τα προηγούμενα χρόνια, για ορισμένες δεκαετίες το φαρμακείο και λόγω της έλλειψης ικανού αριθμού γιατρών ή πρωτοβάθμιας φροντίδας είχε πολύ περισσότερες επισκέψεις από τους ανθρώπους της γειτονιάς για τέτοιου είδους περιστατικά. Επομένως ο φαρμακοποιός ανέκαθεν, ασυναίσθητα, απρογραμμάτιστα και απροσδιόριστα παρείχε τέτοιες υπηρεσίες μέσα από το φαρμακείο του. Τώρα τελευταία με τις υπηρεσίες άρχισε να ψάχνεται και άρχισε να συνειδητοποιεί ότι αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να τις παρέχει πιο οργανωμένα, πιο συγκροτημένα, πιο σωστά».
