Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Το θέμα των ΦΥΚ δεν είναι τωρινό. Πρόκειται για μία σημαντική ύλη που ελέω μνημονίων, το 2012 αποφασίστηκε η δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους των φαρμακοποιών, οι φαρμακοποιοί αντέδρασαν και έτσι τα ΦΥΚ αποφασίστηκε να διακινούνται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Τα ΦΥΚ και η επιστροφή της διακίνησής τους και μέσα από τα φαρμακεία βρισκόταν στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα ως μία από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις ήδη από το 2019 και όπως ήταν φυσικό, απασχόλησε ως κυρίαρχο θέμα του κλάδου, την διοίκηση του νυν προέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Βαλτά από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία, τον Μάρτιο του 2019. Μάλιστα μιλώντας τότε στο DailyPharmaNews είχε πει επί λέξη ότι «διεκδικούμε μέρος των ΦΥΚ» (8.3.2019).
Ένα μήνα σχεδόν, αργότερα (στις 2 Απριλίου) ο κ. Βαλτάς σε δηλώσεις τις οποίες έκανε και πάλι στο μέσο μας, στο περιθώριο της εκδήλωσης που είχε πραγματοποιήσει ο Σύλλογος Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών και Ειδικοτήτων (Σ.Α.Φ.Ε.Ε.) με θέμα «CLAWBACK: Επιχειρηματική και Νομική Θεώρηση» ανέφερε ότι κοινωνικώς, τα Φαρμακεία έχουν σε μεγάλο βαθμό αποκλειστεί από τη χορήγηση νέων φαρμάκων (ΦΥΚ) με συνέπεια τεράστια ταλαιπωρία του κοινού αλλά και συνάμα έγερση σοβαρών ζητημάτων σύγκρουσης συμφερόντων σε βάρος του Ασφαλιστικού Συστήματος.
Το θέμα υπήρχε στην ατζέντα των συζητήσεων του κλάδου με το Υπουργείο Υγείας. Μάλιστα ο κ. Βαλτάς μετά τις προγραμματικές δηλώσεις του Βασίλη Κικίλια όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργού Υγείας μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, σχολιάζοντας τα περί πρόθεσης να μπει τέλος στις ουρές της ντροπής στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και να προωθηθεί η διάθεση των ΦΥΚ μέσα από τα φαρμακεία, είπε ότι «Θεωρούμε ότι η δυνατότητα χορήγησης των ΦΥΚ από τα ελληνικά φαρμακεία διασφαλίζει τη φαρμακοεπαγρύπνηση και τη συμμόρφωση των ασθενών, πράγμα που δεν μπορούσε να το εγγυηθεί η μεταφορά μέσω courier».
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι το θέμα δεν έπαψε να απασχολεί τις συζητήσεις φαρμακοποιών και υπουργείου Υγείας, ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση και οι ασθενείς καταταλαιπωρούνται.
Έχουν περάσει 5,5 χρόνια από μία Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (22/9/2019) ανάλογη αυτής που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες (στις 10 Μάϊου) προκειμένου να συζητηθεί το θέμα της επιστροφής των ΦΥΚ στα φαρμακεία της κοινότητας και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει λευκός καπνός με την έννοια ότι δεν έχει επιτευχθεί μία μόνιμη συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών.
Και τότε με μεγάλη πλειοψηφία είχε γίνει δεκτή η πρότασή του προεδρείου να προχωρήσει ο κλάδος στην αποδοχή συγκεκριμένων φαρμάκων (λίγο πάνω από 50 φάρμακα) δύο κατηγοριών ασθενειών (ογκολογικών και σκλήρυνσης κατά πλάκας), με μια σειρά από προϋποθέσεις που θα συζητούνταν με το Υπουργείο Υγείας.
Πράγματι υπήρξε μία συμφωνία οι φαρμακοποιοί να διακινούν πιλοτικά για έναν χρόνο (από τις αρχές του 2020 αυτά τα φάρμακα χωρίς επιστημονική αμοιβή από τα φαρμακεία τους και με την πάροδο του έτους να προχωρήσει η οριστική συμφωνία.
Πολλά χρόνια για την υλοποίηση μίας βασικής προεκλογικής δέσμευσης της κυβέρνησης θα πει κανείς. Πραγματικά πολλά. Ο κ. Βαλτάς πάντως είναι αισιόδοξος ότι πλέον η επιστροφή της σημαντικής αυτής ύλης για τους φαρμακοποιούς της κοινότητας είναι κοντά.
Κι αυτό γιατί έχει εξαντληθεί η συζήτηση σε κάθε πτυχή του και γιατί πλέον υπάρχει μία ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος.
Όπως εξήγησε στις συζητήσεις που είχαν γίνει μεταξύ ΠΦΣ και Υπουργείου Υγείας επί Υπουργίας του Θάνου Πλεύρη «ξεκινήσαμε να συζητάμε να διακινήσουμε ΦΥΚ μέχρι 300 ευρώ με ποσοστό κέρδους (σ.σ. επί της τιμής ως αμοιβή για τον φαρμακοποιό), αυτό όμως δημιουργούσε clawback πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ και πέρα από το γεγονός ότι το κράτος δεν ήταν διατεθειμένο να πληρώσει τόσα χρήματα, υπήρχε και η αντίδραση των εισαγωγέων φαρμάκων, της φαρμακοβιομηχανίας που επίσης δεν ήθελε να επιβαρυνθεί και επίσης φοβόταν πως εάν τα φάρμακα αυτά περνούσαν στα φαρμακεία μέσα από το κανάλι των φαρμακαποθηκών, θα έφευγαν (σ.σ. μέσω παράλληλων εξαγωγών) στο εξωτερικό. Ακόμα, η κυβέρνηση είχε θέσει ως προϋπόθεση το να μη σπάσει μία συνταγή φαρμάκου για έναν ασθενή που λαμβάνει τέτοια φάρμακα, στα δύο. Δεν έχει νόημα ένας ασθενής που παίρνει εκτός του ΦΥΚ που μπορεί να το λάβει από το φαρμακείο της κοινότητας, να αναγκαστεί να πάει για ένα δεύτερο ή τρίτο φάρμακο της ίδιας συνταγής που μπορεί να κοστίζει πάνω από 300 ευρώ να πάει σε φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ για να το λάβει καθώς έτσι δεν μειώνεται η ταλαιπωρία. Αυτό θα ήταν δώρο – άδωρο γιατί ο ασθενής θα αναγκαζόταν να κάνει δύο μετακινήσεις για την εκτέλεση της συνταγής, μία στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ για να πάρει το ακριβό φάρμακο και μία στο φαρμακείο της κοινότητας αυτό που θα κόστιζε λιγότερο από 300 ευρώ και θα επιτρεπόταν να το λάβει από το φαρμακείο της κοινότητας. Η όλη αυτή διαδικασία επομένως δεν απεγκλώβιζε τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Το δε μοντέλο να έρθουν όλα τα ΦΥΚ στα φαρμακεία της κοινότητας επίσης ήταν ανέφικτο. Καταρχήν προέκυπτε ένα clawback 600 εκατομμυρίων. Ποιος θα το πληρώσει; Δεύτερον, είχαμε στοιχεία από ασφαλιστικά Ταμεία που εξυπηρετούνται οι ασφαλισμένοι τους για τα ΦΥΚ από ιδιωτικά φαρμακεία ότι δεν μπορούσαν να βρουν τα φάρμακά τους, συγκεκριμένα στην Αττική με άνω των 3.000 φαρμακοποιούς, όπου εξυπηρετούνταν ασφαλισμένοι για Ταμεία, όπως των δημοσιογράφων, από μόλις 30-40 φαρμακεία. Τα υπόλοιπα δεν έδιναν ακριβές συνταγές, δεν τις ήθελαν. Αυτό δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των φαρμακοποιών δεν ήθελαν να πάρουν πολύ ακριβά φάρμακα διότι το κόστος αγοράς τους δεν το άντεχαν, τους επιβάρυνε πολύ. Ένα τρίτο στοιχείο που γνωρίζαμε και είναι πάρα πολύ βασικό είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ σε ένα τέτοιο μοντέλο θα αδυνατούσε να εξοφλήσει τα φαρμακεία διότι τα 200 εκατομμύρια ευρώ το μήνα που είναι το κόστος των φαρμάκων που δίνονται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ συμψηφίζεται με το clawback, δηλαδή δεν πληρώνει την φαρμακαποθήκη και την εταιρεία ο ΕΟΠΥΥ. Συμψηφίζει το κόστος με το clawback που είναι 70% και πληρώνει τη διαφορά. Επομένως δεν είχε έτσι κι αλλιώς τα λεφτά ο ΕΟΠΥΥ για να πληρώσει τα ιδιωτικά φαρμακεία στην εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου. Και δεν τα έχει. Αυτό σημαίνει ότι η πληρωμή γι’ αυτά τα φάρμακα θα πήγαινε σε βάθος χρόνου ακόμη κι έξι μηνών.
Αν λοιπόν σε μία εικονική πραγματικότητα αποφάσιζε κάποιος να πει «όλα τα φάρμακα υψηλού κόστους θα δίνονταν από τα ιδιωτικά φαρμακεία ο ΕΟΠΥΥ δεν θα ήταν συνεπής στην πληρωμή. Τώρα στα 100 εκατομμύρια ο ΕΟΠΥΥ πληρώνει τα 30 εκατομμύρια, στα 200 εκατομμύρια πληρώνει τα 60 εκατομμύρια λόγω του συμψηφισμού με το clawback. Χωρίς τον συμψηφισμό ο ΕΟΠΥΥ δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις πληρωμής. Θα δημιουργείτο πρόβλημα ακόμη και με τη ροή εξόφλησης των άλλων φαρμάκων που εμείς διακινούμε σήμερα. Σε αυτό το μοντέλο, επειδή πολλά φαρμακεία δεν θα έπαιρναν ΦΥΚ, θα δημιουργείτο ένας κανιβαλισμός μεταξύ των φαρμακείων τον οποίο εμείς, ως διοίκηση του ΠΦΣ δεν θέλουμε»
Αυτό πάντως που όπως υποστηρίζει ο κ. Βαλτάς, διέπει σήμερα τη νέα πρόταση που καταθέτει ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος είναι ο ρεαλισμός.
«Εάν η Κυβέρνηση θέλει να λύσει το πρόβλημα που υπάρχει και να πάψει ο κόσμος να ταλαιπωρείται στις ουρές έξω από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ μπορεί άμεσα εδώ και τώρα να νομοθετήσει. Το ψήφισμα μας έγινε αποδεκτό από τη μεγάλη πλειοψηφία των εκλεκτόρων του ΠΦΣ. Οι 99 που ψήφισαν “ναι” στην πρόταση που καταθέσαμε (σ.σ. τα 4/5 όσων συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση και ψήφισαν) είμαστε πρακτικοί άνθρωποι. Βλέπουμε το αδιέξοδο. Όλοι μπορεί να θέλουμε να έχουμε τα φάρμακα αυτά στο φαρμακείο μας με το σωστό κέρδος. Γίνεται; Όχι! Επειδή δεν γίνεται λοιπόν τίθεται το εξής θέμα: ή δεν θα τα πάρουμε καθόλου οπότε θα χαθεί μία δεύτερη ευκαιρία όπως χάθηκε η ευκαιρία που είχαμε το 2012 που μάς πρότειναν 18% κέρδος και κάποιοι συνδικαλιστές έλεγαν και τότε “ή όλα ή τίποτα” και το αποτέλεσμα ήταν το “τίποτα”, κι όχι μονάχα αυτό αλλά να ανοιχτούν και 37 φαρμακεία και 68 σημεία διανομής και να δοθεί η δυνατότητα στους φαρμακοβιομήχανους/διανομείς να βρουν ένα “παραθυράκι” για να μπορούν να πληρώνουν λιγότερο clawback, και να νιώθουν σιγουριά θεωρώντας ότι ελέγχουν έτσι πολύ καλύτερα τα φάρμακά τους. Τι κάναμε λοιπόν; Αφήσαμε να μπουν πάρα πολλά φάρμακα σε αυτό το νέο καθεστώς -με την ανοχή της κυβέρνησης- όπου βαφτίζονταν ΦΥΚ ό,τι φάρμακο τους “κατέβαινε” στο μυαλό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα φαρμακεία – τέρατα (σ.σ. του ΕΟΠΥΥ) που μόνο προβλήματα δημιουργούν».
Το θέμα των ΦΥΚ δεν είναι τωρινό. Πρόκειται για μία σημαντική ύλη που ελέω μνημονίων, το 2012 αποφασίστηκε η δραστική μείωση του ποσοστού κέρδους των φαρμακοποιών, οι φαρμακοποιοί αντέδρασαν και έτσι τα ΦΥΚ αποφασίστηκε να διακινούνται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Τα ΦΥΚ και η επιστροφή της διακίνησής τους και μέσα από τα φαρμακεία βρισκόταν στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα ως μία από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις ήδη από το 2019 και όπως ήταν φυσικό, απασχόλησε ως κυρίαρχο θέμα του κλάδου, την διοίκηση του νυν προέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Βαλτά από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία, τον Μάρτιο του 2019. Μάλιστα μιλώντας τότε στο DailyPharmaNews είχε πει επί λέξη ότι «διεκδικούμε μέρος των ΦΥΚ» (8.3.2019).
Ένα μήνα σχεδόν, αργότερα (στις 2 Απριλίου) ο κ. Βαλτάς σε δηλώσεις τις οποίες έκανε και πάλι στο μέσο μας, στο περιθώριο της εκδήλωσης που είχε πραγματοποιήσει ο Σύλλογος Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών και Ειδικοτήτων (Σ.Α.Φ.Ε.Ε.) με θέμα «CLAWBACK: Επιχειρηματική και Νομική Θεώρηση» ανέφερε ότι κοινωνικώς, τα Φαρμακεία έχουν σε μεγάλο βαθμό αποκλειστεί από τη χορήγηση νέων φαρμάκων (ΦΥΚ) με συνέπεια τεράστια ταλαιπωρία του κοινού αλλά και συνάμα έγερση σοβαρών ζητημάτων σύγκρουσης συμφερόντων σε βάρος του Ασφαλιστικού Συστήματος.
Το θέμα υπήρχε στην ατζέντα των συζητήσεων του κλάδου με το Υπουργείο Υγείας. Μάλιστα ο κ. Βαλτάς μετά τις προγραμματικές δηλώσεις του Βασίλη Κικίλια όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργού Υγείας μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, σχολιάζοντας τα περί πρόθεσης να μπει τέλος στις ουρές της ντροπής στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ και να προωθηθεί η διάθεση των ΦΥΚ μέσα από τα φαρμακεία, είπε ότι «Θεωρούμε ότι η δυνατότητα χορήγησης των ΦΥΚ από τα ελληνικά φαρμακεία διασφαλίζει τη φαρμακοεπαγρύπνηση και τη συμμόρφωση των ασθενών, πράγμα που δεν μπορούσε να το εγγυηθεί η μεταφορά μέσω courier».
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι το θέμα δεν έπαψε να απασχολεί τις συζητήσεις φαρμακοποιών και υπουργείου Υγείας, ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση και οι ασθενείς καταταλαιπωρούνται.
Έχουν περάσει 5,5 χρόνια από μία Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (22/9/2019) ανάλογη αυτής που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες (στις 10 Μάϊου) προκειμένου να συζητηθεί το θέμα της επιστροφής των ΦΥΚ στα φαρμακεία της κοινότητας και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει λευκός καπνός με την έννοια ότι δεν έχει επιτευχθεί μία μόνιμη συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών.
Και τότε με μεγάλη πλειοψηφία είχε γίνει δεκτή η πρότασή του προεδρείου να προχωρήσει ο κλάδος στην αποδοχή συγκεκριμένων φαρμάκων (λίγο πάνω από 50 φάρμακα) δύο κατηγοριών ασθενειών (ογκολογικών και σκλήρυνσης κατά πλάκας), με μια σειρά από προϋποθέσεις που θα συζητούνταν με το Υπουργείο Υγείας.
Πράγματι υπήρξε μία συμφωνία οι φαρμακοποιοί να διακινούν πιλοτικά για έναν χρόνο (από τις αρχές του 2020 αυτά τα φάρμακα χωρίς επιστημονική αμοιβή από τα φαρμακεία τους και με την πάροδο του έτους να προχωρήσει η οριστική συμφωνία.
Πολλά χρόνια για την υλοποίηση μίας βασικής προεκλογικής δέσμευσης της κυβέρνησης θα πει κανείς. Πραγματικά πολλά. Ο κ. Βαλτάς πάντως είναι αισιόδοξος ότι πλέον η επιστροφή της σημαντικής αυτής ύλης για τους φαρμακοποιούς της κοινότητας είναι κοντά.
Κι αυτό γιατί έχει εξαντληθεί η συζήτηση σε κάθε πτυχή του και γιατί πλέον υπάρχει μία ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος.
Όπως εξήγησε στις συζητήσεις που είχαν γίνει μεταξύ ΠΦΣ και Υπουργείου Υγείας επί Υπουργίας του Θάνου Πλεύρη «ξεκινήσαμε να συζητάμε να διακινήσουμε ΦΥΚ μέχρι 300 ευρώ με ποσοστό κέρδους (σ.σ. επί της τιμής ως αμοιβή για τον φαρμακοποιό), αυτό όμως δημιουργούσε clawback πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ και πέρα από το γεγονός ότι το κράτος δεν ήταν διατεθειμένο να πληρώσει τόσα χρήματα, υπήρχε και η αντίδραση των εισαγωγέων φαρμάκων, της φαρμακοβιομηχανίας που επίσης δεν ήθελε να επιβαρυνθεί και επίσης φοβόταν πως εάν τα φάρμακα αυτά περνούσαν στα φαρμακεία μέσα από το κανάλι των φαρμακαποθηκών, θα έφευγαν (σ.σ. μέσω παράλληλων εξαγωγών) στο εξωτερικό. Ακόμα, η κυβέρνηση είχε θέσει ως προϋπόθεση το να μη σπάσει μία συνταγή φαρμάκου για έναν ασθενή που λαμβάνει τέτοια φάρμακα, στα δύο. Δεν έχει νόημα ένας ασθενής που παίρνει εκτός του ΦΥΚ που μπορεί να το λάβει από το φαρμακείο της κοινότητας, να αναγκαστεί να πάει για ένα δεύτερο ή τρίτο φάρμακο της ίδιας συνταγής που μπορεί να κοστίζει πάνω από 300 ευρώ να πάει σε φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ για να το λάβει καθώς έτσι δεν μειώνεται η ταλαιπωρία. Αυτό θα ήταν δώρο – άδωρο γιατί ο ασθενής θα αναγκαζόταν να κάνει δύο μετακινήσεις για την εκτέλεση της συνταγής, μία στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ για να πάρει το ακριβό φάρμακο και μία στο φαρμακείο της κοινότητας αυτό που θα κόστιζε λιγότερο από 300 ευρώ και θα επιτρεπόταν να το λάβει από το φαρμακείο της κοινότητας. Η όλη αυτή διαδικασία επομένως δεν απεγκλώβιζε τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Το δε μοντέλο να έρθουν όλα τα ΦΥΚ στα φαρμακεία της κοινότητας επίσης ήταν ανέφικτο. Καταρχήν προέκυπτε ένα clawback 600 εκατομμυρίων. Ποιος θα το πληρώσει; Δεύτερον, είχαμε στοιχεία από ασφαλιστικά Ταμεία που εξυπηρετούνται οι ασφαλισμένοι τους για τα ΦΥΚ από ιδιωτικά φαρμακεία ότι δεν μπορούσαν να βρουν τα φάρμακά τους, συγκεκριμένα στην Αττική με άνω των 3.000 φαρμακοποιούς, όπου εξυπηρετούνταν ασφαλισμένοι για Ταμεία, όπως των δημοσιογράφων, από μόλις 30-40 φαρμακεία. Τα υπόλοιπα δεν έδιναν ακριβές συνταγές, δεν τις ήθελαν. Αυτό δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των φαρμακοποιών δεν ήθελαν να πάρουν πολύ ακριβά φάρμακα διότι το κόστος αγοράς τους δεν το άντεχαν, τους επιβάρυνε πολύ. Ένα τρίτο στοιχείο που γνωρίζαμε και είναι πάρα πολύ βασικό είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ σε ένα τέτοιο μοντέλο θα αδυνατούσε να εξοφλήσει τα φαρμακεία διότι τα 200 εκατομμύρια ευρώ το μήνα που είναι το κόστος των φαρμάκων που δίνονται από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ συμψηφίζεται με το clawback, δηλαδή δεν πληρώνει την φαρμακαποθήκη και την εταιρεία ο ΕΟΠΥΥ. Συμψηφίζει το κόστος με το clawback που είναι 70% και πληρώνει τη διαφορά. Επομένως δεν είχε έτσι κι αλλιώς τα λεφτά ο ΕΟΠΥΥ για να πληρώσει τα ιδιωτικά φαρμακεία στην εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου. Και δεν τα έχει. Αυτό σημαίνει ότι η πληρωμή γι’ αυτά τα φάρμακα θα πήγαινε σε βάθος χρόνου ακόμη κι έξι μηνών.
Αν λοιπόν σε μία εικονική πραγματικότητα αποφάσιζε κάποιος να πει «όλα τα φάρμακα υψηλού κόστους θα δίνονταν από τα ιδιωτικά φαρμακεία ο ΕΟΠΥΥ δεν θα ήταν συνεπής στην πληρωμή. Τώρα στα 100 εκατομμύρια ο ΕΟΠΥΥ πληρώνει τα 30 εκατομμύρια, στα 200 εκατομμύρια πληρώνει τα 60 εκατομμύρια λόγω του συμψηφισμού με το clawback. Χωρίς τον συμψηφισμό ο ΕΟΠΥΥ δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις πληρωμής. Θα δημιουργείτο πρόβλημα ακόμη και με τη ροή εξόφλησης των άλλων φαρμάκων που εμείς διακινούμε σήμερα. Σε αυτό το μοντέλο, επειδή πολλά φαρμακεία δεν θα έπαιρναν ΦΥΚ, θα δημιουργείτο ένας κανιβαλισμός μεταξύ των φαρμακείων τον οποίο εμείς, ως διοίκηση του ΠΦΣ δεν θέλουμε»
Αυτό πάντως που όπως υποστηρίζει ο κ. Βαλτάς, διέπει σήμερα τη νέα πρόταση που καταθέτει ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος είναι ο ρεαλισμός.
«Εάν η Κυβέρνηση θέλει να λύσει το πρόβλημα που υπάρχει και να πάψει ο κόσμος να ταλαιπωρείται στις ουρές έξω από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ μπορεί άμεσα εδώ και τώρα να νομοθετήσει. Το ψήφισμα μας έγινε αποδεκτό από τη μεγάλη πλειοψηφία των εκλεκτόρων του ΠΦΣ. Οι 99 που ψήφισαν “ναι” στην πρόταση που καταθέσαμε (σ.σ. τα 4/5 όσων συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση και ψήφισαν) είμαστε πρακτικοί άνθρωποι. Βλέπουμε το αδιέξοδο. Όλοι μπορεί να θέλουμε να έχουμε τα φάρμακα αυτά στο φαρμακείο μας με το σωστό κέρδος. Γίνεται; Όχι! Επειδή δεν γίνεται λοιπόν τίθεται το εξής θέμα: ή δεν θα τα πάρουμε καθόλου οπότε θα χαθεί μία δεύτερη ευκαιρία όπως χάθηκε η ευκαιρία που είχαμε το 2012 που μάς πρότειναν 18% κέρδος και κάποιοι συνδικαλιστές έλεγαν και τότε “ή όλα ή τίποτα” και το αποτέλεσμα ήταν το “τίποτα”, κι όχι μονάχα αυτό αλλά να ανοιχτούν και 37 φαρμακεία και 68 σημεία διανομής και να δοθεί η δυνατότητα στους φαρμακοβιομήχανους/διανομείς να βρουν ένα “παραθυράκι” για να μπορούν να πληρώνουν λιγότερο clawback, και να νιώθουν σιγουριά θεωρώντας ότι ελέγχουν έτσι πολύ καλύτερα τα φάρμακά τους. Τι κάναμε λοιπόν; Αφήσαμε να μπουν πάρα πολλά φάρμακα σε αυτό το νέο καθεστώς -με την ανοχή της κυβέρνησης- όπου βαφτίζονταν ΦΥΚ ό,τι φάρμακο τους “κατέβαινε” στο μυαλό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα φαρμακεία – τέρατα (σ.σ. του ΕΟΠΥΥ) που μόνο προβλήματα δημιουργούν».
Πηγή: dailypharmanews.gr
