Στην τελική ευθεία φαίνεται ότι βρίσκεται η πολιτική του υπουργείου Υγείας για τους Κλειστούς προϋπολογισμούς ανά θεραπευτική κατηγορία φαρμάκου.
Της Νατάσσας Ν. Σπαγαδώρου
Το θέμα αναμένεται να συζητηθεί σήμερα το πρωί στο υπουργείο Υγείας, στη διάρκεια της συνάντησης που θα έχουν τα μέλη της Επιτροπής Παρακολούθησης της Φαρμακευτικής Δαπάνης.
Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με το φάρμακο φορείς και φυσικά τα δύο κορυφαία θεσμικά όργανα του κλάδου, ο ΣΦΕΕ και η ΠΕΦ. Μάλιστα θα είναι η πρώτη επίσημη συμμετοχή σε κλαδική κορυφαία εκπροσώπηση του κ. Ολύμπιου Παπαδημητρίου, προέδρου του ΣΦΕΕ και θα έχει σίγουρα αξία, να δούμε την τοποθέτησή του.
Εκτός από τους κλειστούς προϋπολογισμούς θα συζητηθούν ενδελεχώς, τα κίνητρα για την ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση γενοσήμων και το πλαφόν για την συνταγογράφηση των γιατρών.
Οι κλειστοί προϋπολογισμοί είναι μία πολιτική, την οποία είχε ανακοινώσει να θυμίσουμε ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός πριν από μερικούς μήνες, στη διάρκεια της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης πίτας της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας. Και είναι ένα μέτρο που επιθυμεί σφόδρα η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, σε αντίθεση με τις πολυεθνικές, όπως όλα δείχνουν, εάν λάβουμε υπόψιν την χθεσινή έντονη αντίδραση του PIF (PhRma Innovation Forum) επικεφαλής του οποίου βρίσκεται ο κ. Μάκης Παπαταξιάρχης,
Το onMed επικοινώνησε με τον ΓΓ του υπουργείου Υγείας Γιώργο Γιαννόπουλο, ο οποίος δήλωσε ότι οι κλειστοί προϋπολογισμοί, θα βοηθήσουν σημαντικά στην εξισορρόπηση του clawback. Θα έχουμε ένα πιο ορθολογικό clawback προς όφελος όλων των εταιρειών, σύμφωνα με τον κ. Γιαννόπουλο.
Και εφόσον το clawback επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, και το μέτρο τελικά παραμένει μέχρι το 2021, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η συζήτηση που ξεκινά σήμερα, θα έχει ενδιαφέρον.
Στην ανακοίνωσή της χθες η PIF (PhRMA Innovation Forum), εξέφρασε την αγωνία της, για το μέτρο των κλειστών προϋπολογισμών, σημειώνοντας ότι έτσι υπάρχει κίνδυνος να ακυρωθούν στην πράξη η εισαγωγή Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας και τη εφαρμογή Θεραπευτικών πρωτοκόλλων, αλλά πολύ περισσότερο, να "κρυφτεί κάτω από το χαλί" το πρόβλημα της ανεπάρκειας των πιστώσεων για τη φαρμακευτική περίθαλψη.
Ο ανεπαρκής Κλειστός Προϋπολογισμός σε μικρότερους προϋπολογισμούς ανά Θεραπευτική Κατηγορία, δεν λύνει το πρόβλημα της ανεπάρκειας πόρων, αντιθέτως το συντηρεί και το μεγεθύνει, τονίζει ο PIF, προσθέτοντας ακόμη:
«Η θέσπιση Κλειστών Προϋπολογισμών ανά Θεραπευτική Κατηγορία, δεν θα συμβάλει στη μείωση της Υπέρβασης της Φαρμακευτικής Δαπάνης η οποία αποτελούσε μνημονιακή υποχρέωση. Αντ’ αυτού, οι αρχές θα πρέπει να στραφούν σε μέτρα ορθολογικής διαχείρισης της ζήτησης και όχι σε τεχνικές επιμερισμού και απόκρυψης της σημαντικής υπέρβασης.
Δεν μπορεί να υλοποιηθεί Κλειστός Προϋπολογισμός χωρίς μια ολιστική προσέγγιση και συνολικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» .
Και βεβαίως καθώς ανοίγει η συζήτηση για τους κλειστούς προϋπολογισμούς ανά θεραπευτική κατηγορία φαρμάκου, μήπως ήρθε η ώρα, να ανοίξει και η συζήτηση για την αύξηση ή καλύτερα, τη διόρθωση της φαρμακευτικής δαπάνης; Ο Αύγουστος του 2018 αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία (καθώς ολοκληρώνεται τυπικά το Μνημονιακό Πρόγραμμα), για την τόνωση της δαπάνης, προς όφελος των ασθενών και του συστήματος υγείας. Άλλωστε μην ξεχνάμε, ότι πλέον οι Έλληνες ασθενείς δεν είναι μόνοι τους υπάρχει το μεγάλο κύμα των προσφύγων, ενώ και οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις επίσης, δαπανούν ένα μεγάλο μέρος της δαπάνης τους, για θεραπείες στους ανασφάλιστους.
Να μην ξεχνάμε, ότι ο φαρμακευτικός κλάδος αποτέλεσε και αποτελεί κύριο πυλώνα χρηματοδότησης του συστήματος Υγείας, συνεισφέροντας στο 1/3 της φαρμακευτικής δαπάνης (μόνο για το 2017 επέστρεψε πάνω από €1 δις στο δημόσιο), 4 φορές πάνω από τον αντίστοιχο Ευρωπαϊκό μέσο όρο και παράλληλα, το υψηλότερο ποσοστό από κάθε άλλο κλάδο της ελληνικής οικονομίας. Ταυτόχρονα, στηρίζει το σύστημα υγείας, καλύπτοντας τους ανασφάλιστους (850.000 συμπολίτες μας για το 2017 με ετήσιο κόστος €165 εκατ.), που αναμένεται να ανέβει πολύ πάνω από 200 εκατ. το 2018, υποκαθιστώντας ξεκάθαρα την κοινωνική πολιτική του κράτους.
