Η αγάπη για την καρέκλα

Παρακολουθώντας τις εξαγγελίες, διακηρύξεις αλλά και τις δημόσιες τοποθετήσεις των υποψηφίων συνδυασμών για τις επερχόμενες εκλογές του Π.Φ.Σ. , μου δημιουργούνται αυτόματα ορισμένες απορίες. 

Άνθρωποι οι οποίοι υπηρέτησαν το παρόν Δ.Σ. από τις θέσεις του προεδρείου ή και από άλλες θέσεις ευθύνης, παρουσιάζονται αυτή τη στιγμή, στο πλαίσιο της καμπάνιας του καθενός, να διαφιλονικούν, να αντιπαρατίθενται, να έχουν διαφωνίες μεταξύ τους. 

Τέτοιου είδους όμως διαφωνίες ουδόλως εκφράστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων φαινόταν όλοι αυτοί να βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία. Πως είναι δυνατόν τώρα να δεχτούμε ότι οι αντιπαλότητες αυτές είναι αληθινές, ότι είναι υπαρκτές; 

Δημιουργούνται αναμφίβολα υποψίες ότι οι αντιθέσεις τους είναι προσχηματικές, γίνονται αποκλειστικά για προεκλογικούς λόγους και απουσιάζει η ειλικρίνεια των προθέσεων. Έχοντας αυτά στο νου, θα δυσκολευόταν κάποιος να μην πιστέψει πως οι διαφωνίες αυτές έχουν ημερομηνία λήξης. Την ημέρα των εκλογών - αν τα πράγματα πάνε καλά γι αυτούς - θα συνεχίσουν και πάλι μαζί σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι όλοι αυτοί είναι το ίδιο μεταξύ τους. Αυτό που τους ενώνει είναι η αγάπη για την καρέκλα. 

Πολέμησαν με πάθος την προηγούμενη διοίκηση, έδωσαν υποσχέσεις που δεν μπορούσαν να τηρήσουν, δηλητηρίασαν αναίτια την ατμόσφαιρα, ξεγέλασαν τους συναδέλφους και συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι. 

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι προέκυψαν και κάποιοι άλλοι, πιο πονηροί ίσως, οι οποίοι ενώ ήταν με τους προηγούμενους, ανεξαρτητοποιήθηκαν, εμβαπτίστηκαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αποτίναξαν από πάνω τους τα "κακά παλιά δαιμόνια" και τις παλιές αμαρτίες, συνεργάστηκαν άψογα με την παρούσα ηγεσία και έρχονται τώρα, εμφανιζόμενοι ως Μεσσίες, να τα βάλουν δήθεν με όλους, να παρουσιαστούν ως το "νέο καλό", που αποκήρυξε το "επάρατο παλιό",με μοναδικό σκοπό να εξαπατήσουν ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους , να κόψουν αυτοί το νήμα πρώτοι και να κάτσουν αυτοί στην καρέκλα.

Φίλε εκλέκτορα, ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική, χωρίς σχέδιο: ότι πάει κι ότι έρθει αρκεί να είναι στην εξουσία. Ο χώρος χρειάζεται πραότητα και επιστροφή στην κανονικότητα και την ηρεμία. Είχαν την ευκαιρία τους και την έχασαν. Απέδειξαν την ανικανότητα τους.

Καιρός είναι να πάνε στην άκρη και να αφήσουν τα σοβαρά άτομα να δουλέψουν.

Κωνσταντίνος Η. Γλεντής

Μέλος Δ.Σ. Φ.Σ.Δωδεκανήσου