Αντιδράσεις από το ελληνικό φάρμακο με "φόντο" την εγκύκλιο Κουρουμπλή

Με την παρατήρηση ότι ορισμένα μέσα εμφανίζονται βασιλικότερα του βασιλέως, κύκλοι της ΠΕΦ εκφράζουν τον προβληματισμό τους, σχετικά με τη κατάργηση της εγκυκλίου Κουρουμπλή που όμως δεν τηρείται στην πράξη, όπως ρητά αναφέρεται στο κείμενο του τρίτου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση. (Πρόκειται για την εγκύκλιο που αφορά στην εμφάνιση της εμπορικής ονομασίας των γενοσήμων φαρμάκων, ως προτεινόμενα από το γιατρό, στην εκτύπωση των συνταγών της ΗΔΙΚΑ).

Κάνοντας λόγο για βαθύτερες σκοπιμότητες των συγκεκριμένων επιβαλλόμενων μνημονιακών ρυθμίσεων που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, ο χώρος του ελληνικού φαρμάκου θεωρεί ότι θα πρέπει να μη διαφεύγει της προσοχής η «εμμονή» των δανειστών στη μη αναγραφή της εμπορικής ονομασίας, που υποκρύπτει προσπάθεια διάλυσης των εγχώριων φαρμακοβιομηχανιών. Βέβαια ενώ είναι λογικό να αντιδρά το "ελληνικό φάρμακο", αφού πράγματι αντί στήριξης έχει δεχθεί πλήγματα τα τελευταία χρόνια, από την άλλη, δε μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός της καταστρατήγησης της ελληνικής υπογραφής και της μη τήρησης των δεσμεύσεων προς τους δανειστές για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, συνήθης μεν πρακτικής, που ουδόλως όμως έχει ωφελήσει τη χώρα μας. Πάντως οι επισημάνσεις που έχουν αξία αλλά και σημασία είναι οι εξής:

• Η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας για τις χρόνιες παθήσεις και στα γενόσημα σε καμία περίπτωση δεν κατήργησε την υποχρέωση συνταγογράφησης με τη δραστική. Άλλωστε η παράλληλη χρήση εμπορικής και δραστικής απαντάται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

• Η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας σε καμία περίπτωση δεν κατήργησε την υποχρέωση χορήγησης του φθηνότερου φαρμάκου της ίδιας δραστικής από τον φαρμακοποιό. Υπό αυτή την έννοια η δυνατότητα παράλληλης χρήσης και της εμπορικής ονομασίας ΔΕΝ συνεπάγεται επιπλέον κόστος για το σύστημα.

• Μετά από την εμπειρία των δύο χρόνων εφαρμογής της υποχρεωτικής συνταγογράφησης με τη δραστική τα γενόσημα παρέμειναν στα ίδια χαμηλά επίπεδα σε σχέση με εκείνα των άλλων χωρών της ΕΕ. Το μέτρο απέτυχε παταγωδώς γιατί αγνοήθηκε το γεγονός ότι η αύξηση της χρήσης των γενοσήμων αποτελεί θέμα εμπιστοσύνης και συνειδητής επιλογής ιατρών ασθενών και φαρμακοποιών.

• Η υποχρεωτική συνταγογράφηση με τη δραστική υπονομεύει την εμπιστοσύνη των ιατρών και των ασθενών στα γενόσημα φάρμακα. Ιατροί και ασθενείς, ορθολογικά σκεπτόμενοι, αντιδρούν στην προοπτική να εμπιστευθούν τη θεραπεία τους σε ένα φάρμακο χωρίς ταυτότητα που δεν γνωρίζουν. Κατά συνέπεια τείνουν να επιλέγουν ακριβότερα φάρμακα εντός πατέντου (χωρίς γενόσημα), αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό τον σκόπελο της δραστικής. Αυτό βέβαια με τη σειρά του συνεπάγεται την αύξηση της δαπάνης προς όφελος των εισαγωγικών φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες διαθέτουν τα φάρμακα αυτά.

• Το θέμα της συνειδητής επιλογής συνδέεται με την (ανύπαρκτη στη χώρα μας) κουλτούρα χρήσης των γενοσήμων καθώς και με τα κίνητρα για την προτίμηση τους. Και εάν το θέμα της διαμόρφωσης της κουλτούρας χρήσης των γενοσήμων αφορά σε μέσο μακροπρόθεσμο ορίζοντα με καμπάνιες ενημέρωσης για την αξία της χρήσης των γενοσήμων, το θέμα των κινήτρων αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για τις επόμενες κυβερνήσεις που θα κληθούν να αυξήσουν τη διείσδυση των γενοσήμων από το σημερινό πενιχρό 23% στο 40% μέχρι το τέλος του 2015 και στο 60% μέχρι το 2016. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αλλάξει το σημερινό σύστημα σύμφωνα με το οποίο όλοι κερδίζουν περισσότερα από τη χρήση των ακριβότερων φαρμάκων.

• Με βάση τα παραπάνω, η δυνατότητα χρήσης και της εμπορικής ονομασίας (και μάλιστα αποκλειστικά στα φάρμακα των χρονίων παθήσεων) αποτελεί ένα από τα πολλά εργαλεία αύξησης της διείσδυσης των γενοσήμων και ελέγχου της αναίτιας υποκατάστασης με ακριβότερες θεραπείες.

• Στα μάτια εκείνων που μπορούν να διαβάσουν ανάμεσα στις γραμμές (όσων γνωρίζουν πως λειτουργεί η φαρμακευτική αγορά), η εμμονή των δανειστών στην επιβολή του μέτρου της υποχρεωτικής συνταγογράφησης με τη δραστική υποκρύπτει ένα γενικότερο σχέδιο διάλυσης του εγχώριου ανταγωνισμού: Είναι γνωστές οι δυνατότητες και προοπτικές της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, όμως φαίνεται ότι κάποιοι κύκλοι θεωρούν συμφέρον να εισάγουμε ως χώρα φάρμακα τα οποία ήδη παράγονται στην Ελλάδα από ελληνικά χέρια.

• Όμως τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους : Την ίδια ώρα που η συζήτηση εξαντλείται στον τρόπο με τον οποίο θα συνταγογραφούνται τα γενόσημα, τα εισαγόμενα Φάρμακα Υψηλού Κόστους εισέρχονται χωρίς φραγμούς και σαρώνουν τους σχετικούς δημόσιους προϋπολογισμούς (2014: €600 εκατ. 2015: 750 εκατ.) απειλώντας σοβαρά τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.

Πηγή : healthview