Πόσα είναι σήμερα τα φαρμακεία που κάνουν παράλληλο εμπόριο;
Ποιά τα ονόματά τους; Ευτυχώς που τους βρήκε ο «άγιος» Γαλανόπουλος και από σήμερα πια δεν θα έχουμε ελλείψεις.
Κυβερνητικός και αυτός εν κρυπτώ και τώρα αποκαλύπτεται;
Αύριο ποια η πρόβλεψη της EFPIA για το πόσα φαρμακεία θα κλείσουν μέσα στο 2013;
Δυναμική τιμολόγηση των γενοσήμων και μικτές Ελληνικές και Ρώσικες φαρμακευτικές επιχειρήσεις. Γίνεται;
Eπεξεργασία δεδομένων καινοτόμου φαρμάκου στο ίδιο μίξερ με αντίστοιχο γενόσημο γίνεται; (Θεωρητική η ερώτηση αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καινοτόμα φάρμακα).
Φραγκούλης και Lucio Dalla γίνεται; Κι όμως όχι μόνο έγινε άλλα το «στρώσε το στρώμα σου για δυό» έμεινε ιστορική ερμηνεία.
Σκεφθείτε το στρώμα σου για εκατόν δύο σε δίκτυο φαρμακοποιών τι ιστορία μπορεί να γράψει;
« Καμένος Π.Φ.Σ. του Αμπατζόγλου» και φτερά της διαφήμισης του Red bull γίνεται;
Οι απαντήσεις αβίαστα για όσους είναι ελάχιστα υποψιασμένοι είναι θετικές. Όλα γίνονται να μην πω ότι όλα έχουν ξεκινήσει. Ελάχιστος απεγκλωβισμός από τις …..”πληρωμές” αρκεί. Απλή σκέψη. Αν ο ΕΟΠΥΥ πλήρωνε όχι σε 60 ημέρες αλλά στο τέλος του μήνα αυτό το ατομικό φαρμακείο – θρίαμβος της 30ετίας που πέρασε – μπορεί να επιβιώσει στις εντολές του Μνημονίου;
Οσοι από τους παλιούς μπορούν – οι άλλοι να μας κάνουν τη χάρη να απομακρυνθούν μαζί με την γκρίνια της καθημερινής κατάθλιψης.
Όσοι από τους νέους βλέπουν πέρα από τα λεφτά που χάσανε και τελικά δεν «κονόμησαν».
Οσοι παρατηρούν πέρα από την αποβλάκωση των blogs και μπορούν ακόμα να αναπτύξουν συλλογική δυναμική ας ορμήξουν μπροστά.
Οσοι νομίζουν ότι μόνοι τους με το e –shop (παιχνίδι που φυσικά δεν γνωρίζουν) θα ανταπεξέλθουν στην κρίση, μια e–βόλτα στο Ceski Lipki και το Aachen θα τους πείσει για την ανοησία και την απελπιστική τους μικρότητα.
Είμαστε πια το παγκόσμιο φαινόμενο αντοχής. Στον 6ο χρόνο τέτοιας τρομακτικής ύφεσης , με κομμένη την ανάσα οι κοινωνιολόγοι περιμένουν να δουν την επαλήθευση της θεωρίας τους. " όταν η ανεργία φθάσει στο 30% του ενεργού πληθυσμού η Δημοκρατία καταρρέει".
Καταφέραμε να επιβιώσουμε όλοι εκτός ελαχίστων – μηδαμινών απωλειών μπροστά στη σφοδρότητα της κρίσης.
Έχουμε το θράσος και την τόλμη να σχεδιάζουμε για την επόμενη μέρα. Επειδή είμαστε το κομβικό έστω και αμφιλεγόμενο σημείο της κοινωνικής συνοχής. ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ.
Οι εκ του ασφαλούς μπεμπέδες του συνδικαλισμού που δεν θα ξεπεράσουν τα σύνδρομα της ατελούς ή προσδοκώμενης επανάστασης μιας παρατεινόμενης νιότης (λόγω οικονομικής τους ακόμα άνεσης) μπορούν να μας βρίζουν και να σκυλεύουν μέσα από το ροζ συννεφάκι της εποχής τους που δεν ξεπέρασαν.
Άλλωστε τι το σοβαρό και συγκεκριμένο γνωρίζουν να πουν; Άλλη τέχνη από την επικόλληση κουπονιών δεν γνωρίζουν.
Εασον αυτούς χαίρειν. Θα επανέλθω
Δημήτρης Καραγεωργίου
