Αναδημοσίευση από το blog crankcase-theories:
Η επίθεση στον επαγγελματία φαρμακοποιό. Θα ολοκληρωθεί; θα πετύχει; Ποιοί να είναι οι προδότες;
Πολλοί επαγγελματίες υγείας, ειδικά οι φαρμακοποιοί δείχνουν ενοχλημένοι από τις εξελίξεις στον κλάδο τους τα τελευταία 3 χρόνια, όπου στην Ελλάδα υπάρχουν "καλεσμένοι".
Διαβάζουμε όλοι μας και παρακολουθούμε καθημερινά συζητήσεις επί συζητήσεων, τοποθετήσεις για τα οικονομικά στοιχεία του φαρμακοποιού, για την έσχατη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται και άλλα διάφορα.
Βλέπουμε τους φαρμακοποιούς με φαρμακείο να «μαλώνουν» με τους φαρμακοποιούς χωρίς φαρμακείο για το άνοιγμα ή μη του επαγγέλματος. Βλέπουμε τις τράπεζες, αδιάφορες, να χτυπάνε τα τηλέφωνα των φαρμακοποιών ζητώντας τους τις δόσεις των δανείων που αναγκάστηκαν να πάρουν για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο «φέσι» που έχουν φάει από τα δημόσια ταμεία. Βλέπουμε ελλείψεις φαρμάκων διότι ορισμένες φαρμακευτικές εταιρίες δεν έχουν πλέον συμφέρον να προμηθεύουν την αγορά με τις νέες τιμές, ή επειδή κάποιες φαρμακαποθήκες αποφάσισαν να τα εξάγουν.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση βλέπουμε επίσης τους φαρμακοποιούς χωρίς φαρμακείο να ζητάνε το εύλογο δικαίωμά τους να αποφασίσουν από μόνοι τους αν θα μπούν σε αυτόν τον γολγοθά των χρεών και των δανείων και όχι να αποφασίζει κάποιος άλλος για αυτούς. Στο τέλος της ημέρας ο ελεύθερος ανταγωνισμός θα κρίνει ποιος θα επιβιώσει. Ένα θέμα όμως που, δυστυχώς, δεν ακούγεται καθόλου από τα ΜΜΕ είναι η ιδιαίτερη σχέση που υφίσταται μεταξύ του φαρμακοποιού και του ασθενή.
Υπάρχουν στην Ελληνική επικράτεια, ειδικά στις μεγάλες περιφέρειες περιπτώσεις φαρμακείων αντικρυστά το ένα με το άλλο, και παρατηρείται το ένα να είναι συνεχώς γεμάτο ενώ το άλλο να έχει κόσμο μόνο στις εφημερίες. Τι μας αποδεικνύει αυτό; Ο φαρμακοποιός είναι ο άνθρωπός μας. Δεν είναι το προϊόν που εμπορεύεται, και καμία κυβέρνηση έως σήμερα δεν έχει δείξει να το καταλαβαίνει. Όπως επίσης θεωρούμε πολύ δύσκολοαν όχι αδύνατο ένα υφιστάμενο καλό φαρμακείο σήμερα να «χάσει» έστω και έναν πελάτη του, όσα καινούργια φαρμακεία και εάν ανοίξουν δίπλα ή απέναντί του. Ο ασθενής πιο πολύ εμπιστεύεται (εξωνοσοκομειακά) τον φαρμακοποιό του παρά τον ιατρό. Ο ασθενής έχει συνηθίσει να αναφέρεται στον φαρμακοποιό του με το πρώτο του όνομα, και όχι με τον τίτλο του ή το επίθετό του.
Έχουνε γίνει διάφορες μετρήσεις και έρευνες και έχει διαπιστωθεί σε αρκετές περιπτώσεις ασθενών που ενώ έχουν φαρμακείο κυριολεκτικά δίπλα τους, να παίρνουν το αυτοκίνητό τους και να πηγαίνουν 500 μέτρα και ένα χιλιόμετρο πιο κάτω για να πάρουν τα φάρμακά τους από τον Φαρμακοποιό τους. Αυτή η συνήθεια, αυτή η εμπιστοσύνη, αυτή η«αγάπη» δεν πρόκειται να αλλάξει όσα μνημόνια και αν υπογραφούν. Ίσα ίσα που οι καλοί επαγγελματίες, οι καλοί φαρμακοποιοί θα αυξήσουν την επισκεψιμότητά τους μιας και οι υπόλοιποι που, καλώς ή κακώς, άδικα ανάβουν την ταμπέλα και καταναλώνουν ρεύμα, αργά ή γρήγορα θα κλείσουν.
Ποιό όμως είναι το λάθος των φαρμακοποιών;
Κατά την άποψη του Crankcase Theories και οι φαρμακοποιοί έχουν πέσει θύμα της ευρύτερης κοινωνικο-οικονομικής εξέλιξης των τελευταίων ετών στην Ελλάδα. Από το 1984 όπου διαλύθηκε πλήρως το οποιοδήποτε φοιτητικό κίνημα (κάποτε το Πολυτεχνείο είχε ένα προεδρείο για όλες τις σχολές – τώρα έχει ένα προεδρείο για τους Μηχανικούς Αθήνας, ένα για τους Αρχιτέκτονες, ένα για τους Ηλεκτρολόγους κ.α.) οι επαγγελματικοί κλάδοι αυτόματα χωρίστηκαν σε πολλές υποκατηγορίες. Με τον ίδιο τρόπο την «πάτησαν» και οι φαρμακοποιοί.
Διαβάζουμε σε λίστες, τα ανεξάρτητα συνδικαλιστικά όργανα των φαρμακοποιών που είναι «αμέτρητα». Ενδεικτικά αναφέρουμε: ΠΦΣ και 54 φαρμακευτικοί σύλλογοι, ΕΦΕ (Ελληνική Φαρμακευτική Εταιρεία), ΠΕΦ (Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοποιών), ΠΕΦΝΙ (Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοποιών Νοσοκομειακών Ιδρυμάτων) κ.α. Μερικές από αυτές τις ενώσεις/συλλόγους έχουν 200 – 300 μέλη. Άλλα ζητάει ο ένας, άλλα ζητάει ο άλλος. Απεργούν σήμερα τα φαρμακεία της Αθήνας, δεν απεργούν της Θεσσαλονίκης κ.α. Ας μην αναφέρουμε την ανταλλαγή "υβρεων" μεταξύ του ΠΦΣ και του ΦΣΑ, γιατί θα χαθεί το νόημα του άρθρου.
Όλες αυτές οι ενέργειες το μόνο που κάνουν είναι να αποδυναμώνουν τις φωνές των φαρμακοποιών και επιτυχημένα οι όποιες κυβερνήσεις έχουν περάσει έως σήμερα να έχουν καταφέρει αυτό που λέει απλά ο λαός:«Διαίρε και Βασίλευε». Με αυτόν τον τρόπο πετύχανε το πρώτο χτύπημα στην δύναμη των επιστημόνων φαρμακοποιών. Το ποιός έδρασε ως «Δούρειος Ίππος» στο να καταστρέψει έναν ολόκληρο κλάδο, υπάρχουν θεωρίες, και απόψεις, αλλά μιας και δεν έχουμε αποδείξεις δεν μπορούμε να εκφέρουμε ονόματα. Οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί γνωρίζουν, ή μπορούν να αντιληφθούν και τους «διπλο-καπελαδάκηδες» και αυτούς που οι ενέργειές τους δεν συμβαδίζουν (σήμερα ή παλιότερα) με το συμφέρον του κλάδου. Το να απαξιώνεις ένα συμβούλιο όμως και να μην πατάς, δεν σου δίνει άφεση ευθυνών...
Επανήλθε τις τελευταίες ημέρες, μετά από την συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας το θέμα για το γάλα 1ης βρεφικής ηλικίας, και για το αν θα πρέπει να πωλείται αποκλειτικά από τα φαρμακεία ή τα super markets. Αναλώνονται όλοι σε συζητήσεις για την κερδοφορία των συγκεκριμένων προϊόντων, και για την ενδεχόμενη μείωση των τιμών τους έως 20% αν περάσουν στα Super Markets. Αν και δεν είναι στην φιλοσοφία Crankcase Theories να γράφει για κερδοφορίες στην συγκεκριμένη περίπτωση εξαιτίας και ενός παλαιότερου ρεπορτάζ που παίζει στο YouTube, με μια κυρία που πήγε με τα πόδια από το Αιγάλεω στο Περιστέρι, Σάββατο μεσημέρι για να βρει το γάλα του παιδιού της, (που αρχικά νομίζαμε ότι ήταν το γνωστό παιχνίδι του Big Brother μιας και είχε κολλημένη μια κάμερα πάνω της) θέλουμε να δηλώσουμε τα εξής:
1. Πόσες μανάδες αφήνουν τελευταία στιγμή τα παιδιά τους χωρίς γάλα;
2. Τι την κάνει να πιστεύει πως το συγκεκριμένο προϊόν θα το βρει στο super market, και δεν θα έχει «τελειώσει» εντελώς τυχαία, ώστε να αναγκαστεί να πάρει το ανταγωνιστικό προϊόν; και
3. Σκέφτηκε πως το συνταγογραφούμενο γάλα του μωρού της θα το πληρωθεί όταν το αγοράσει μέσω Super Market; ή μήπως ετοιμάζονται να δέχονται αποδείξεις τα ασφαλιστικά ταμεία από τα μεγάλα super markets και να επιστρέφουν τα λεφτά στους ασφαλισμένους;
Παρ'όλ'αυτά, δυστυχώς όπως η Ελλάδα ήταν το «πείραμα» για την οικονομική κρίση, έτσι και το βρεφικό γάλα είναι το έναυσμα του να «χάσουν» οι φαρμακοποιοί την αποκλειστικότητά τους στα συμπληρώματα διατροφής. Και εκεί θα είναι ο Έλληνας πολίτης παντελώς απροστάτευτος. Σήμερα, επισκέφτονται τον φαρμακοποιό, του περιγράφουν τι αισθάνονται, τι αδυναμίες έχουν και ο επιστήμονας και ειδικός προτείνει στον κόσμο πως μπορεί να βοηθήσει τον οργανισμό του να ανταπεξέλθει σε όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει. Αύριο όμως; Στα ράφια των Super Markets ποιον θα ρωτάνε; Τον ημεδαπό ή αλλοδαπό που γεμίζει τα ράφια και ξεχωρίζει τα προϊόντα μόνο με βάση το χρώμα; Ή θα εμπιστεύεται ο κόσμος τις όποιες διαφημίσεις αρχίσουν να παίζονται ασταμάτητα στα ΜΜΕ;
Τα συμπληρώματα διατροφής σήμερα παίρνουν και μια γνωστοποίηση από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων. Υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις που πολλά σκευάσματα δεν τις πληρούν (ακόμη και αν διατίθενται στο εξωτερικό) και ο ΕΟΦ τα κόβει. Αύριο; Θα συνεχίσει ο ΕΟΦ να εγκρίνει ή να απορρίπτει τα συμπληρώματα διατροφής για την προστασία των πολιτών; Ακόμη και αν διατηρηθεί η υπάρχουσα νομοθεσία, με ποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς ο ΕΟΦ θα ελέγξει τα Super Markets; Εδώ σήμερα σε άλλα και άλλα προϊόντα δεν υπάρχει απολύτως κανένας έλεγχος. Για πόσο καιρό ακόμη στον βωμό του χρήματος θα θυσιάζονται οι έλληνες πολίτες, και μαζί τους και κάθε επαγγελματικός κλάδος που οφείλει να τους προστατεύσει; (Δεύτερο χτύπημα)
Τέλος, πιστεύουμε πως το ουσιαστικό και τελειωτικό χτύπημα που ετοιμάζει η Κυβέρνηση (ανεξαρτήτως σχηματισμού) είναι η πλήρη απελευθέρωση του επαγγέλματος, όχι σε φαρμακοποιούς μεμονωμένα, αλλά σε εταιρείες. Η ενέργεια αυτή (όταν εφαρμοσθεί) θα αποτελέσει την ταφόπλακα των φαρμακοποιών, είτε αυτών που έχουν φαρμακείο είτε εκείνων που ευελπιστούν να ανοίξουν μια ημέρα ένα.
Θα γίνει προσπάθεια (και θα το καταφέρουν) να ενσωματωθούν φαρμακεία μέσα σε super markets κατά τα πρότυπα του Tesco στην Αγγλία, και το κυριότερο, ένας φαρμακοποιός (επιχειρηματίας θα ονομάζεται τότε) να μπορεί να έχει περισσότερα από ένα σημεία πώλησης, αρκεί να έχει πτυχιούχους φαρμακοποιούς να εξυπηρετούν το κοινό. Πως θα το καταφέρουν αυτό;
Έχοντας πρώτα καταφέρει την πλήρη οικονομική εξαθλίωση του φαρμακοποιού, όταν οι τράπεζες πιέζουν αφόρητα ακόμα και να κατασχέσουν περιουσίες, όταν το Κράτος «παγώσει» για λίγο ακόμη τις πληρωμές των οφειλών (στο επιχείρημα του «περιμένουμε την επόμενη δόση») και όταν ο πολίτης στραφεί ενάντια στον φαρμακοποιό που δεν βρίσκει το φάρμακο που θέλει ή γιατί απεργεί και είναι κλειστός, τότε θα έρθει ο "Σωτήρας μεγαλοεπενδυτής" που θα προσφέρει μειωμένες τιμές, 24 ωρη εξυπηρέτηση, 7 ημέρες την εβδομάδα, και πλήρη γκάμα προϊόντων.Και ο σημερινός φαρμακοποιός απλά θα έχει την δυνατότητα να... υποβάλει βιογραφικό.
Εν κατακλείδι, θεωρώντας εαυτούς αντικειμενικούς, μιας και δεν έχουμε να κερδίσουμε απολύτως τίποτα ούτε από τους φαρμακοποιούς με φαρμακείο, ούτε από τους φαρμακοποιούς χωρίς φαρμακείο, αλλά κυρίως από τα Super Markets πιστεύουμε πως ο Έλληνας φαρμακοποιός, από τον Έβρο μέχρι την Μεσσηνία, και από την Ήπειρο μέχρι τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη, πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα, οργανωμένα, και ΟΜΑΔΙΚΑ με έναν κοινό σκοπό και στόχο: «την διαφύλαξη και προστασία της προσωπικότητάς του και κυρίως της επιστήμης του. Και θα πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους οι αρμόδιοι Σύλλογοι να προσλάβουν και κάποιους συμβούλους οικονομικών ώστε να μπορούν να απαντούν σε οικονομικής φύσεως θέματα. Δεν γίνεται για πχ να ακούγεται στα ΜΜΕ πως το αρχικό κέρδος του Φαρμακοποιού είναι 35%, και το τελικό 22%... Με βάση οικονομικούς όρους, το συγκεκριμένο ποσοστό ας καταλάβουν πλέον ότι είναι η "συνολική πρόσοδος" του φαρμακοποιού. Πρέπει να αφαιρεθούν πάσης φύσεως έξοδα, πχ ενοίκια, λογαριασμοί, τυχόν μισθοδοσίες, αναγκαστικοί τόκοι στις τράπεζες κ.α. και μετά να συζητηθεί η κερδοφορία (ή μη) των φαρμακοποιών.
Και μην ξεχνάμε μια μικρή παράγραφο στο 3ο μνημόνιο: Maximum κέρδος φαρμακοποιών 15%. Υπολογίστε πόσοι θα επιβιώσουν.
