Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Ο κ. Πάνος Καπώνης, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, πρώην επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Νομικός Σύμβουλος της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδος με άρθρο του υποστηρίζει ότι οι συνεταιρισμοί Φαρμακοποιών είναι και φαρμακαποθήκες. Όπως αναφέρει ο κ. Καπώνης σε άρθρο του:
«Σχετικά πρόσφατα, σε μάζωξη φαρμακοποιών (Καλαμάτα 22/2/2020), διατυπώθηκαν κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις για τους συνεταιρισμούς των φαρμακοποιών, υπό την έννοια ότι οι συνεταιρισμοί φαρμακοποιών ΔΕΝ είναι φαρμακαποθήκες. Συγκεκριμένα διατυπώθηκε η άποψη «οι Συνεταιρισμοί είναι ένωση προσώπων και όχι ένωση κεφαλαίων. Σκοπός τους είναι η κάλυψη των κοινών αναγκών μας και όχι το κέρδος. Στο πλαίσιο του σκοπού των Συνεταιρισμών είναι να λειτουργούν και μια επιχείρηση – μια φαρμακαποθήκη. Συνέπεια είναι να υπάρχει και οικονομική δραστηριότητα και γι’ αυτό αποκτούν και εμπορική ιδιότητα…»
Στον αντίποδα αυτών των πεπερασμένων αντιλήψεων, έρχεται το άρθρο αυτό να παρουσιάσει μια διαφορετική εικόνα, όσον αφορά τους συνεταιρισμούς των αμιγώς επαγγελματιών φαρμακοποιών, με επιστημονικά επιχειρήματα και πέραν στενών αντιλήψεων, όπως οι αντιλήψεις αυτές περιέχονται σε κάποια σχετικά εγχειρίδια ή περιβεβλημένες με ξεπερασμένα ιδεολογικά περιτυλίγματα. Η πραγματικότητα στη λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση», που ούτε βιομηχανική είναι, ούτε επανάσταση, αλλά ταχύτατη τεχνολογική πρόοδος, προεξάρχει το δικαίωμα στον ανταγωνισμό στο νέο περιβάλλον γενικά, αλλά και ειδικότερα στη δραστηριότητα του φαρμακείου. Πως λοιπόν αντιλαμβάνεται το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο τις δαπάνες υγείας; Κατατάσσει τις δαπάνες υγείας (συμπεριλαμβανομένου του φαρμάκου) στις καταναλωτικές και εισάγει κανόνες ελεύθερης αγοράς.
Το 1844, λίγο πριν την 2η βιομηχανική επανάσταση, που ξεκίνησε στο τέλος του 19ου αιώνα (1870) με τη μαζική παραγωγή και χρήση του ηλεκτρισμού στην παραγωγική διαδικασία και κατανάλωση, ιδρύθηκε ο πρώτος συνεταιρισμός στην Rochdale της Μεγάλης Βρετανίας και διατυπώθηκαν κάποιες αρχές για τον συνεργατισμό. Σήμερα, 176 χρόνια από τότε, φθάσαμε στην λεγόμενη (κατ’ ευφημισμό) 4η Β. Ε. Εξάλλου, ο ψηφιακός και τεχνολογικός μετασχηματισμός αυξάνει την παραγωγική ευελιξία και δημιουργεί έντονες ανταγωνιστικές πιέσεις για τις επιχειρήσεις και τις χώρες που δεν ακολουθούν και δεν διαχωρίζει αυτές σε συνεταιριστικές και μη. Έτσι και οι αστικοί συνεταιρισμοί, όπως των φαρμακοποιών, έχουν εμπορική ιδιότητα, ακολουθώντας ήδη από τους πρώτους ευρωπαϊκούς νόμους, όπως και ο προϊσχύσας 602/1925, τον «τύπο των συνεταιρισμών Raiffeisen» δηλαδή του «μικτού προμηθευτικού και εμπορικού συνεταιρισμού», όπως αναπτύχθηκε στο Bureau International du travail, περιορίζοντας το κοινωνικό στοιχείο προς όφελος του οικονομικού στοιχείου, όπως ήδη από το 1942 επεσήμανε ο διάσημος συνεταιρισστής καθηγητής C. Fauquet (Secteur cooperatif (Les propagateurs de la cooperation, Bruxelles 1942), ώστε στα νέα οικονομικά περιβάλλοντα να είναι οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανταγωνιστικές και όχι κλειστά κλαμπ. Τα τελευταία χρόνια, στις διαμορφούμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες σε όλη την Ευρώπη, δημιουργήθηκαν άλλες προοπτικές στην καθόλου Οικονομία της ενιαίας ευρωπαϊκής Αγοράς, όπου σε αυτή την Αγορά έχουν θέση και οι συνεταιρισμοί, δηλαδή οι Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις. Εννοείται λοιπόν, ότι για να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες της Αγοράς, αλλά και στον ανταγωνισμό ως επιχειρήσεις, θα πρέπει να απεμπολήσουν τον χαρακτήρα του κλειστού κλαμπ και να προμηθεύουν (δηλαδή πωλήσουν για να μην παίζουμε με τις λέξεις), εκτός των μελών τους και σε τρίτους μη μέλη (πελάτες), όπως ήδη κάνουν (πωλούν) σήμερα οι συνεταιρισμοί φαρμακοποιών.
Εν τέλει ο Αστικός Συνεταιρισμός, κατατάσσεται, ως νομικό πρόσωπο, στην κατηγορία των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, ως έχων την ιδιότητα του εμπόρου κατά το «τυπικό κριτήριο», με βάση την απονομή της ιδιότητος αυτής από διάταξη νόμου. Αλλά η σωστή επιστημονική τοποθέτηση είναι ότι κατατάσσονται οι αστικοί συνεταιρισμοί ΚΑΙ στις κερδοσκοπικές, διότι ο σκοπός του συνεταιρισμού είναι «μικτός» και κατ’ άλλους «ανάμικτος». Για να είναι λοιπόν οι συνεταιρισμοί των φαρμακοποιών ανταγωνιστικοί, δεν αρκούν οι πεπαλαιωμένες συνεταιριστικές αντιλήψεις μιας μερίδας «ορθοδόξων» συνεταιριστών, αλλά θα πρέπει να είναι ελεύθεροι (όπως εξ άλλου το κάνουν) να πωλούν και σε τρίτους, όπως και οι λοιπές φαρμακαποθήκες άλλων εταιρικών μορφών».
Πηγή: dailypharmanews.gr
