Ο Ρόλος του Φαρμακοποιού στην Μετάβαση προς την Κανονικότητα
Γράφει ο Δρ. Τεπερικίδης Ελευθέριος
PharmD Κλινικός Φαρμακοποιός
Αν κάποιος μου έλεγε πριν από
μερικούς μήνες ότι ο πλανήτης θα αντιμετώπιζε μια πανδημία με εκατομμύρια κρούσματα, δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, και ότι η Ελλάδα θα την αντιμετώπιζε με
υποδειγματικά αποτελεσματικό τρόπο, θα του έδινα μια λίστα από ψυχιάτρους να
πάει να κοιταχτεί. Και αν για την πανδημία μπορεί κάποιος να πει πως συμβαίνει
κατά καιρούς (βλέπε Ισπανική γρίπη), η αντιμετώπιση εκ μέρους της χώρας μας είναι
κάτι που θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια. Μιλάω
με αρκετό κόσμο στο εξωτερικό και δεν σας κρύβω ότι δέχομαι πολλές ερωτήσεις. "Εσείς τι κάνατε; Πως το αντιμετωπίσατε; Αλήθεια;"
O πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε τη
σταδιακή άρση των μέτρων από τη Δευτέρα 4 Μαΐου. Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσει
σιγά σιγά η επιστροφή στην κανονικότητα.
Όχι βέβαια την κανονικότητα που γνωρίζουμε, αλλά μια νέα κανονικότητα με πολλούς νέους κανόνες. Ας ελπίσουμε ότι όλα
θα πάνε καλά και ότι δε θα χρειαστεί να ξανακλειστούμε μέσα λόγω απότομης
αύξησης των κρουσμάτων. Τι μπορούμε να
κάνουμε εμείς οι φαρμακοποιοί για να συμβάλλουμε στην διαχείρηση της άρσης των
μέτρων; Τι θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμέ;
Σε πρώτη φάση θα αυξηθεί η κίνηση του κόσμου. Θα αυξηθούν οι επαφές
και άρα θα αυξηθούν και οι λοιμώξεις του αναπνευστικού. Όχι απαραίτητα του SARSCoV-2 μόνο. Ναι, η εποχή
της γρίπης έχει περάσει. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν κρούσματα. Όπως θα
υπάρξουν κρούσματα και άλλων ιώσεων του αναπνευστικού. Όσο ήταν όλοι κλεισμένοι στο σπίτι, μειώθηκε η μετάδοση όλων των λοιμώξεων.
Τώρα που θα αρχίσουμε ξανά την μερική κοινωνικοποίηση, θέλοντας και μη, θα
υπάρξουν και αυτά. Πως θα
αντιμετωπίσουμε λοιπόν αυτά τα περιστατικά με ασφαλή τρόπο, αποφεύγοντας την
δημιουργία πανικού;
Σε ότι αφορά τη δική μας
ασφάλεια, τα μέτρα που έχουμε πάρει είναι ικανοποιητικά. Το έχω ξαναπεί και θα
συνεχίσω να το λέω: Χρειάζεται να
εμπιστευθούμε τα μέτρα. Ακόμη και να έρθουμε σε άμεση επαφή με κάποιον που
νοσεί, είμαστε όσο πιο προστατευμένοι γίνεται. Νομίζω πως το πιο σημαντικό έργο
μας θα είναι η επιστημονικά ορθή διαχείριση των περιστατικών που εμφανίζουν
συμπτώματα. Όλοι μας έχουμε εμπειρία με τις λοιμώξεις του αναπνευστικού και
μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Φυσικά και δεν προσπαθούμε καν να καταλάβουμε
αν ο ασθενής έχει προσβληθεί από τον SARSCoV-2. Απλά κατηγοριοποιούμε τα συμπτώματα σε ήπιας, μέτριας
ή έντονης έντασης και κάνουμε τις ανάλογες συστάσεις. Ήπια συμπτώματα σημαίνει
σπίτι και αυτοπεριορισμός, μέτρια σημαίνει επικοινωνία με γιατρό, έντονα σημαίνει σύσταση για νοσοκομείο. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τους
θεράποντες ιατρούς, εκεί που κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Πάρτε ένα καλό ιστορικό
εστιάζοντας στην τοποθεσία (μύτη, λαιμός κλπ), την ένταση και τη διάρκεια των
συμπτωμάτων. Κόκκινα σημαιάκια θα πρέπει να αποτελούν η ανοσμία και η αγευσία
αλλά και η απουσία συμπτωμάτων της μύτης σε μικρότερο βαθμό. Συνυπολογίστε
πιθανά υποκείμενα νοσήματα. Εκεί που κατά την κρίση σας είναι αναγκαίο, καλέστε
το γιατρό που παρακολουθεί τον ασθενή και ζητήστε καθοδήγηση. Είμαι σίγουρος
ότι η επικοινωνία αυτή θα είναι άκρως ευπρόσδεκτη από μεριάς τους.
Τι γίνεται όμως με πιθανώς ασυμπτωματικούς ασθενείς; Εδώ δυστυχώς
δεν υπάρχει απάντηση. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που όλοι οι ειδικοί
χαρακτηρίζουν τον ιό ως ύπουλο, και από ότι γίνεται αντιληπτό, δεν μπορούμε να
κάνουμε και πολλά. Μπορούμε όμως να επιβάλλουμε την τήρηση των αποστάσεων, τη
χρήση μάσκας, αλλά και να τηρούμε όλα τα υπόλοιπα μέτρα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω
ότι όσο θα χαλαρώνουν τα μέτρα, τόσο πιο
σημαντικός θα γίνεται και ο ρόλος μας στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Είμαστε οι επαγγελματίες υγείας με την μεγαλύτερη επαφή με το κοινό και
μπορούμε να συνεισφέρουμε τα μέγιστα στην ομαλή μετάβαση προς τη νέα
κανονικότητα. Ο εντοπισμός ύποπτων κρουσμάτων και η άμεση σύσταση για
εθελοντική απομόνωση ή η επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό
είναι κάτι που μπορούμε και, κατά την άποψή μου, επιβάλλεται να κάνουμε.
Εύχομαι καλή δύναμη σε όλους.
