Από τον Χαράλαμπο Πετρόχειλο
Με το γάντι χειρίστηκε ο Καθηγητής Γενικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Χρήστος Λιονής το ερώτημα στο οποίο τον κάλεσε να απαντήσει το DailyPharmaNews κατά τη διάρκεια του Στρογγυλού τραπεζιού «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγεία και οι ρόλοι των Επαγγελματιών Υγείας» το απόγευμα του Σαββάτου 8 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο της 11ης Διημερίδας και Έκθεσης HealthEXPO που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το Σαββατοκύριακο.
Ο κ. Λιονής ο οποίος είναι ο άνθρωπος εκείνος που οργάνωσε τη διαδικασία πιστοποίησης των φαρμακοποιών για τον αντιγριπικό εμβολιασμό δέχτηκε να τοποθετηθεί στο ερώτημα που του τέθηκε από το DailyPharmaNews, για το πώς είδε την επιστολή του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) προς τον υφυπουργό Υγείας κ. Βασίλη Κοντοζαμάνη (δες εδώ) με την οποία αμφισβητεί τη διαδικασία πιστοποίησης ζητώντας την άμεση ανάκλησή της σχετικής Υπουργικής Απόφασης. Στην ερώτηση προς τον κ. Λιονή έγινε αναφορά στο σχόλιο του ΙΣΑ που υποβαθμίζει την όλη διαδικασία πιστοποίησης. Συγκεκριμένα ο ΙΣΑ, αφού σημειώνει ότι με την Υπουργική Απόφαση «δίδεται η δυνατότητα στους φαρμακοποιούς να εκπαιδεύονται με την μέθοδο e-learning για να εκτελούν εμβόλια και αντιτετανικό ορό» σχολιάζει ότι «πρόκειται για ιατρικές πράξεις και όχι για εκπαίδευση σε ξένη γλώσσα».
Η απάντηση του κ. Λιονή ήταν μετρημένη, ειλικρινής και έθεσε ορισμένα σημαντικά ζητήματα προς προβληματισμό βλέποντας τη μεγάλη εικόνα.
Αφού ξεκαθάρισε από την αρχή ότι «δεν σχολιάζω πρόσωπα ούτε απαντάω σε φορείς» συνέχισε στην ουσία του ερωτήματος που του τέθηκε σημειώνοντας ότι η όλη κουβέντα γίνεται για επαγγελματικά δικαιώματα. «Καταλαβαίνω τους επαγγελματικούς φορείς. Επιθυμούν να προασπίσουν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Παρόλο που η λέξη επαγγελματικό δικαίωμα υπάρχει στο νόμο, νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να αλλάζει. Θα ήταν σωστό εδώ να έχουμε και κάποιους νομικούς για να έβλεπαν την αλλαγή των νομοθετικών πράξεων. Αυτό που λέγεται “δικαιώματα” είναι μία υπόθεση που έχει στοιχίσει πάρα πολύ στην Ελλάδα. Έχει δημιουργήσει πολλές συγκρούσεις μεταξύ των επαγγελμάτων υγείας. Δεν είναι μόνο αυτή τη στιγμή, τώρα η διένεξη γιατρών – φαρμακοποιών. Είναι η διένεξη των επαγγελματιών υγείας, της δημόσιας υγείας, των παλιών επισκεπτριών υγείας με τους νοσηλευτές. Έχουμε σειρά τέτοιων διενέξεων».
Γενικότερα όμως ο κ. Λιονής προσεγγίζοντας το θέμα που του τέθηκε μέσα από τη θεώρηση που έχει για τα πράγματα ως επιστήμονας ιατρός που ασχολείται με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας η οποία διαχρονικά, όπως είναι γνωστό είναι τρομερά υποβαθμισμένη στη χώρα μας παρόλο που εδώ και τέσσερις δεκαετίες ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναδείξει τη σημασία της και η λογική αυτή έχει πλέον ενσωματωθεί στα προηγμένα συστήματα υγείας, ανέφερε τα εξής: «Λυπάμαι που το λέω ακόμα και το υπουργείο, ακόμη και οι ιατρικοί επαγγελματικοί φορείς, όταν μιλάμε στην ιατρική, μιλάμε συχνά για την αρρώστια και όχι για την υγεία, είναι καθιερωμένο αυτό. Και το Υπουργείο Υγείας δεν είναι Υπουργείο Υγείας αλλά είναι υπουργείο Αρρώστιας. Δεν θα μπω σε τέτοια, που πιθανά να εκληφθούν ως ρητορικά σχήματα. Είναι όμως πραγματικά ένα μεγάλο θέμα αν είναι ιατρική πράξη ή όχι (σ.σ. ο αντιγριπικό εμβολιασμός) και οι αναφορές του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και του Ιατρικού Συλλόγου της Αθήνας σε σχέση με τον υφιστάμενο νόμο. Στη δική μου την εικόνα με την ευρεία ανάλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων σαφέστατα και της προάσπισης της υγείας, είναι δικαίωμα πολλών επαγγελματιών υγείας να την προασπίζουν και να την προστατεύουν μετά από κατάλληλη πιστοποίηση και εκπαίδευση. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσα προσωπικά – το λέω και δημόσιο- να έβλεπα ρόλο επαγγελματία υγείας στον εκπαιδευτικό, στον καθηγητή της μέσης εκπαίδευσης. Ποιος μπορεί να μου πει ότι η συμβουλευτική που θα προσφέρεται από τον δάσκαλο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ή τον καθηγητή στη δευτεροβάθμια είναι ιατρική πράξη; Τέτοιου είδους αναφορές φαντάζομαι θα καταστρέψουν όχι μόνο τις αναφορές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αλλά και σύγχρονα συστήματα υγείας. Ακόμη, η αναφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα θα πρέπει να αναφέρεται όχι μόνο στην εκπαίδευση που θα πιστοποιεί την κατάρτιση και την επιδεξιότητα αλλά και στην τεκμηρίωση που υπάρχει από τη συστηματική ανάγνωση της βιβλιογραφίας. Και αυτή τη στιγμή έχουμε αρκετή βιβλιογραφία από πολλές χώρες του κόσμου και εγώ αναφέρομαι συγκεκριμένα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Πορτογαλία, όπου εκεί οι φαρμακοποιοί με επίσημες αναφορές μετά από εκπαίδευση έχουν ουσιαστική συμμετοχή όχι μόνο στη διενέργεια του αντιγριπικού εμβολιασμού αλλά πολλών εμβολίων».
Ο κ. Λιονής δεν έμεινε όμως μόνο στο να καταθέσει την άποψή τους για το κατά πόσο ο φαρμακοποιός νομιμοποιείται η όχι να διεξάγει εμβολιασμούς αλλά πήγε και ένα βήμα παραπέρα σημειώνοντας ότι ουσιαστικά αυτό που μετράει είναι το τελικό αποτέλεσμα για την ελληνική κοινωνία εκείνων των πρωτοβουλιών που φέρνουν τη χώρα πιο κοντά στον προηγμένο κόσμο.
Απαντώντας στο κεντρικό ζήτημα που έθεσε ο ΙΣΑ με την επιστολή του στον κ. Κοντοζαμάνη, το ότι δηλαδή η εκπαίδευση έγινε διαδικτυακά ο κ. Λιονής δήλωσε ότι «το καταλαβαίνω» σημειώνοντας πάντως ότι παρόμοια ήταν η διαδικασία που ακολουθήθηκε και στην Πορτογαλία. Έβαλε ωστόσο έναν προβληματισμό για το τι είναι εκείνο που μετράει πάνω απ’ όλα. «Καταλαβαίνω ότι είναι ένα θέμα και πιθανόν η εκπαίδευση να συμπληρωθεί στην επανάληψή της. Νομίζω όμως ότι εκείνο που χρειάζεται να λέμε στην Ελλάδα δεν είναι εάν είναι επαγγελματικό δικαίωμα το εάν η επαγγελματική εκπαίδευση είναι επαρκής ή όχι, όπου υπάρχει πληροφορία και απάντηση. Είναι το σε ποιο βαθμό οι ιατρικές υπηρεσίες κάλυπταν τον αντιγριπικό εμβολιασμό. Σε ποιο βαθμό υπήρχε εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού της Ελλάδας. Από τη στιγμή που αυτό δεν έχει επιτευχθεί με πολλά από τα ρυθμιστικά συστήματα σαφέστατα η πολιτεία οφείλει να αναθέσει τη συμπληρωματική αυτή δράση και στα άλλα επαγγέλματα υγείας μετά από αξιολόγηση του αποτελέσματος, του κόστους, των συνεπειών και του οφέλους». Κάλεσε δε την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας να μπει σε αυτή τη διαδικασία αξιολόγησης. . «Εδώ και τώρα, εάν θέλουμε να απαντήσουμε χωρίς ρητορικά σχήματα, πρέπει να πούμε, έστω κι εάν η αποτελεσματικότητα του κυκλοφορούντος εμβολιασμού πιθανόν να μην είναι η ίδια με πέρσι είναι τα τρία εκατομμύρια εμβολιασμοί για τη γρίπη φέτος, τι κόστος είχαν, τι όφελος, πόσες περιπτώσεις γρίπης πραγματικά πρόλαβαν –ένα πολύ δύσκολο ερώτημα- και σε ποιο βαθμό η όλη διαδικασία λειτούργησε υπέρ της υγείας του ελληνικού λαού. Διότι αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα το οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε».
Πηγή: dailypharmanews.gr
