«Χωράει» το νέο μοντέλο φαρμακείου -το οποίο ήδη αναπτύσσεται σε άλλες δυτικές χώρες- στο τυπικό μέσο ελληνικό φαρμακείο; Το ερώτημα αυτό απασχόλησε όσους παρακολούθησαν τις εργασίες της 2ης Ημερίδας «Αύριο, ένα νέο επάγγελμα» που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου στο ΘΕΑΤΡΟΝ, Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» από τον Πειραϊκό Φαρμακευτικό Συνεταιρισμό (ΠΕΙ.ΦΑ.ΣΥΝ.)
Αυτό που προέκυψε ως βασικό συμπέρασμα της ημερίδας ήταν ότι σ’ ένα περιβάλλον όπου το φυσικό φαρμακείο του δυτικού κόσμου δέχεται μεγάλες πιέσεις από δημογραφικούς παράγοντες, από την άνοδο των χρόνιων παθήσεων και το οικονομικό αδιέξοδο των ασφαλιστικών συστημάτων, από την έκρηξη της ψηφιακής οικονομίας και των ηλεκτρονικών φαρμακείων και από τις συνεχόμενες επιχειρηματικές συγκεντρώσεις (εξαγορές - συγχωνεύσεις) των μεγάλων εταιρειών του φαρμακευτικού χώρου, οι οποίες λειτουργούν καθετοποιημένα αλλά και με μεγάλη γεωγραφική επέκταση, ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν γίνει σημαντικά βήματα ώστε οι προκλήσεις αυτές να αντιμετωπισθούν και να αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες που δημιουργούνται για τον φαρμακοποιό να αναλάβει νέους ρόλους οι οποίοι θα βοηθήσουν τους ασθενείς για μια καλύτερη υγεία αλλά και ταυτόχρονα θα παρέχουν σημαντική εξοικονόμηση πόρων στα συστήματα υγείας μέσω υπηρεσιών πρόληψης και πρωτοβάθμιας φροντίδας..
Το ελληνικό φαρμακείο φαίνεται πως πρέπει να κάνει άλματα για να φτάσει στο σημείο εξέλιξης του φαρμακείου, όπως αυτό λειτουργεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και το οποίο περιγράφηκε από τους υψηλούς προσκεκλημένους της ημερίδας και συγκεκριμένα από την Ema Paulinio, Εκτελεστική Γραμματέα της Διεθνούς Φαρμακευτικής Ομοσπονδίας και Πρόεδρο του Συλλόγου Λισαβόνας και Νότου του Πορτογαλικού Φαρμακευτικού Συλλόγου και τον Fin Mc Caul, Επικεφαλής του Βρετανικού Οργανισμού Bury CCG για τη Βελτίωση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Περίθαλψης και Ιδρυτή και πρώην Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Φαρμακοποιών.
Και οι δύο αυτοί ομιλητές έδειξαν ότι το σύγχρονο ευρωπαϊκό φαρμακείο ήδη έχει επενδύσει πολλά στο κομμάτι της παροχής υπηρεσιών και έχει πετύχει σε πολλές περιπτώσεις αναγνώριση υπηρεσιών τη στιγμή που στην Ελλάδα υπάρχει απλά μία κουβέντα γι’ αυτό το ζήτημα, κουβέντα η οποία μάλιστα σε καμιά περίπτωση δεν έφτασε να γίνεται επίσημα μεταξύ φαρμακοποιών και πολιτείας. Ωστόσο το θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με την αναγνώριση των υπηρεσιών αλλά και με το πόσο έτοιμοι είναι τελεικά οι φαρμακοποιοί να παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες, όχι μόνο από πλευράς γνώσεων αλλά και από πλευράς χρόνου, υποδομών κτλ
Ο Γενικός Γραμματέας του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Σεραφείμ Ζήκας σχολιάζοντας τα όσα ειπώθηκαν από τους ξένους ομιλητές ήταν σαφής. «Σημασία δεν έχει τι κάνουν αυτοί εκεί -που εντάξει, είναι μοντέλα τα οποία είναι υπαρκτά και έχουν μία διαδρομή, υπάρχει μία εμπειρία-, σημασία έχει να καταλάβουμε εμείς ότι με το μοντέλο του φαρμακείου που έχουμε εδώ στην Ελλάδα δεν μπορούμε να πλησιάσουμε ούτε σε θεωρητικό επίπεδο αυτές τις υπηρεσίες. Πρωτίστως πρέπει να συσκεφτούμε οι θεσμικοί μαζί με τεχνοκράτες για να δούμε πως θα αλλάξουμε το υφιστάμενο μοντέλο του φαρμακείου στην Ελλάδα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με συνεργασίες παντός τύπου που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να αθροίσουμε τις δυνάμεις μας στο φάρμακο και να μπούμε σε ύλη εκτός φαρμάκου η οποία θα δημιουργήσει προϋποθέσεις κερδοφορίας. Θα μπούμε σε υπηρεσίες οι οποίες με τις συνέργειές τους θα δώσουν αποτελέσματα, θα δώσουν ελπίδα, θα δώσουν όραμα σ’ έναν κλάδο ο οποίος μαστίζεται οκτώ χρόνια και δεν δείχνει να βρίσκει νέους δρόμους και λιμνάζει σε ό,τι έχουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια».
Εξηγώντας το λόγο για τον οποίο θεωρεί ότι ούτε θεωρητικά δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να πλησιάσουμε τις υπηρεσίες που παρέχονται από φαρμακοποιούς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ο κ. Ζήκας ανέφερε ότι αυτό το λέει γιατί «πραγματικά είμαστε πάρα πολύ πίσω από την άποψη ότι ένας αυτοαπασχολούμενος φαρμακοποιός στο φαρμακείο του με τόση δουλειά που έχει γύρω από την καθημερινότητά του δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα από όλα αυτά (σ.σ. τα οποία ανέφεραν ότι κάνουν στις χώρες τους οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία). Ούτε στη σφαίρα της φαντασίας δεν μπορεί αυτά να υπάρχουν στην Ελλάδα σήμερα. Άρα θα πρέπει να βρεθεί ικανός αριθμός φαρμακοποιών που θα συστεγαστεί και θα μπορέσει να απλωθεί σε όλα τα αυτά τα κομμάτια και των υπηρεσιών και όχι μόνο, βελτιώνοντας τη θέση του στην κλίμακα της ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα. Ότι δεν μπορεί το μικρό φαρμακείο να έχει εκείνη την επαρκή ανταγωνιστικότητα για να απλωθεί σε άλλη ύλη, πόσο μάλλον των υπηρεσιών που είναι ακόμη πιο δύσκολο πράγμα Πρέπει να αλλάξει μορφή το φαρμακείο και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα».
Ο κ. Θανάσης Mουχτής, Γενικός Διευθυντής του Ομίλου ΠΕIΦΑΣΥΝ κάνοντας έναν απολογισμό των όσων ακούστηκαν στην ημερίδα επισήμανε ότι το φαρμακείο του μέλλοντος έχει αρχίσει να υλοποιείται σε πολλές χώρες, όπως φάνηκε και από τις ομιλίες τόσο του Λευτέρη Μαρίνου όσο και εκείνες των ξένων ομιλητών. Διαπιστώθηκε από τις παρουσιάσεις ότι υπάρχουν φαρμακεία που έχουν ξεκινήσει να αλλάζουν τη μορφή που γνωρίζαμε και εκτός από το να παρέχουν φάρμακα και να εκτελούν συνταγές, έχουν προχωρήσει στο βήμα να αρχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες. Και στο σημείο αυτό ο κ. Μουχτής φάνηκε να εντοπίζει την ειδοποιό διαφορά που δημιουργεί την απόσταση ανάμεσα στο ελληνικό φαρμακείο και το φαρμακείο άλλων προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. «Δεν περίμεναν από τις κυβερνήσεις να αρχίσουν να αμείβουν αυτές τις υπηρεσίες γιατί οι ασφαλιστικοί οργανισμοί και η πολιτεία δεν είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν επιπλέον χρήματα για να αμείψουν τους φαρμακοποιούς για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Άρχισαν όμως να τις στήνουν αυτές τις υπηρεσίες και αφού πρώτα μπήκαν στη διαδικασία να τις παρέχουν δωρεάν σιγά - σιγά άρχισαν να εξελίσσουν το θέμα της αμοιβής από μόνοι τους με καταβολή από τη μεριά του ασθενούς. Μάλιστα απ’ ό,τι είδαμε σε μία πολύ πετυχημένη αλυσίδα φαρμακείων στην Πορτογαλία, τη HOLON με 400 μέλη έχουν φτάσει σε μία τέλεια οργάνωση, όπου αμείβονται οι υπηρεσίες τους, μ’ ένα πολύ αναλυτικό οργανόγραμμα για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται στον ασθενή έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν στήσει 40 διαφορετικά πρωτόκολλα διαχείρισης του ασθενή με τη διαφορετική πάθηση που έχει ο καθένας, μία πολύ καλή οργάνωση που νομίζω ότι αποτελεί υπόδειγμα για το πώς μπορούν να λειτουργήσουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά φαρμακεία. Πολλά από αυτά βέβαια που συζητάμε σχετικά με τις υπηρεσίες από το φαρμακείο βρίσκονται σε μία γκρίζα ζώνη. Σαφέστατα όμως στην Πορτογαλία έχουν εγκριθεί να γίνονται πράγματα που εδώ δεν επιτρέπονται από το νόμο να γίνονται».
Κατά την άποψη του κ. Μουχτή «θα πρέπει να γίνουν δράσεις όπως ο Αρεταίος μέσα από την οποία αποδείχθηκε ότι οι φαρμακοποιοί μπορεί να είναι πολύ χρήσιμοι στη μείωση του κόστους των δαπανών υγείας ώστε να αρχίσει η ελληνική πολιτεία να δίνει τη δυνατότητα στους φαρμακοποιούς να κάνουν πράγματα, όπως για παράδειγμα οι εμβολιασμοί που ακούσαμε από τους ξένους ομιλητές. Παράδειγμα το αντιγριπικό εμβόλιο που είναι κάτι πολύ απλό θα πρέπει και εδώ να μπορούν να το κάνουν οι φαρμακοποιοί, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σαφέστατα αυτή τη στιγμή απαγορεύεται στον έλληνα φαρμακοποιό να το κάνει. Αυτό είναι ένα θέμα για τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο να πιέσει την πολιτεία να επιτρέψει τέτοιου είδους κινήσεις από τη μεριά του φαρμακοποιού να είναι νόμιμες».
Όμως δεν φτάνει μόνο η πίεση προς την πολιτεία. Όπως εξήγησε ο κ. Μουχτής «όλες αυτές οι υπηρεσίες που θέλουμε και μπορούμε να δώσουμε στο κοινό δεν χωρούν στα σημερινά μικρά φαρμακεία που σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να καλλιεργούμε στη σκέψη μας την αναγκαιότητα των συνενώσεων φαρμακείων. Το ότι αποτυγχάνει το 75-80% των προσπαθειών συνενώσεων, όπως είπε ο Καθηγητής (σ.σ. Βασίλης Παπαδάκης, Καθηγητής Οργάνωσης και Διοίκησης επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) δεν πρέπει να μας αποτρέψει. Το ότι πολλοί γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν πρέπει να παντρευτεί.Απλά, όπως είπε και ο Καθηγητής θα πρέπει να ψαχτούμε καλά. Ανέφερε ένα κατεβατό από πράγματα που θα πρέπει να ψάξουμε, να τα μελετήσουμε ούτως ώστε οι πιθανότητες επιτυχίας μίας συνένωσης να είναι πολύ μεγάλες. Μάλιστα είπε ότι θα πρέπει να προβλέψουμε και την περίπτωση που τυχόν κάτι δεν πάει καλά να μπορέσουμε να χωρίσουμε ομαλά και ως φίλοι και όχι στα δικαστήρια».
Στην ίδια λογική ήταν και τα όσα ανέφερε ο κ. Κωνσταντίνος Πάνος, πρόεδρος του ΔΣ του Ομίλου ΠΕΙΦΑΣΥΝ. «Το σύγχρονο φαρμακείο παρέχει υπηρεσίες για την πρόληψη της υγείας, υπηρεσίες αυτοθεραπείας, αυτοφροντίδας, εκπαίδευσης του ασθενούς, την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων των θεραπευτικών αγωγών, την προστασία του ασθενή από την αλληλεπίδραση των φαρμάκων, τη διαχείριση στις χρόνιες παθήσεις. Ήδη το 80% των εμβολίων γρίπης που γίνονται σήμερα, γίνονται από το φαρμακείο. Παρακολουθούμε το σάκχαρο, την πίεση, κάποιοι και τη χοληστερίνη στο φαρμακείο. Είναι παροχές υγείας που ήδη προσφέρει το φαρμακείο χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς καμία πληρωμή. Είμαστε επιφορτισμένοι να ενημερώσουμε και ενημερώνουμε για τα εποχιακά προβλήματα υγείας που παρουσιάζονται. Για να υλοποιήσουμε λοιπόν αυτές τις πρακτικές που θα ανταποκρίνονται στις νέες συνθήκες χρειάζεται χρόνος, πόροι, τεχνολογία που είναι αδύνατον να χωρέσουν σε αυτό το μικρό μονοπρόσωπο φαρμακείο που έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα και με το οποίο πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Θέλουμε λοιπόν ένα αναβαθμισμένο φαρμακείο που να μπορεί να παίξει το ρόλο του στον τομέα της κοινωνικής υγείας και όπου ο φαρμακοποιός από απλός χορηγός φαρμάκων και άλλων προϊόντων να μετατρέπεται σε πάροχο υπηρεσιών υγείας αναδεικνύοντας τον επιστημονικό του ρόλο. Δεν πιστεύω ότι η σημερινή μορφή φαρμακείου του ενός φαρμακοποιού με έναν ή και κανέναν υπάλληλο μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις. Πρέπει να δημιουργήσουμε το φαρμακείο του αύριο, ένα πολυδύναμο φαρμακείο που με σωστή οργάνωση θα δώσει νέες ευκαιρίες και δυνατότητες στον επιστήμονα φαρμακοποιό. Πρέπει να βρούμε τρόπους συνεργειών, συνεργασιών, συνενώσεων. Και την πρόταση αυτή την κάνω με την αίσθηση του επείγοντος γιατί εάν το αναβάλλουμε αυτό θα μας οδηγήσει σε επαγγελματική ανυπαρξία. Οι συνενώσεις φαρμακείων με σωστή οργάνωση μπορούν να ανταγωνιστούν μεγάλες μονάδες που θα δημιουργηθούν στο μέλλον από μεγάλα κεφάλαια εκτός φαρμακοποιών και θα θελήσουν να έχουν τον φαρμακοποιό μισθωτό υπάλληλο. Ξέρω ότι μεγαλύτερο εμπόδιο των συνενώσεων είναι η νοοτροπία της ιδιώτευσης. Ξέρω επίσης ότι υπάρχουν πολλά φαρμακεία του ενός φαρμακοποιού πολύ πετυχημένα. Ξέρω ωστόσο ότι υπάρχουν πολλά επαγγέλματα, όπως μαραγκοί, υδραυλικοί, μικροβιολόγοι όπως και άλλοι ιατροί που είναι υπάλληλοι κάποιων κεφαλαίων ενώ κάποια επαγγέλματα χαθήκαν εντελώς γιατί ακριβώς δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν την ανάγκη να συνεργαστούν μεταξύ τους».
Φαίνεται λοιπόν ότι το θέμα των συνενώσεων είναι μαζί με αυτά της ενίσχυσης του επιστημονικού ρόλου του φαρμακοποιού και της αναγνώρισης των παρεχόμενων από αυτόν υπηρεσιών τα κλειδιά για το μέλλον.
Κ. Θεοδοσιάδης: Πολύτιμο εργαλείο οι Συνεταιρισμοί
Πάντως, όπως φαίνεται από τα όσα ανέφερε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου κ. Κυριάκος Θεοδοσιάδης, το θέμα των συνενώσεων αποτελεί πλέον προτεραιότητα για το Δ.Σ. του Συλλόγου καθώς ήταν ένα από τα θέματα ημερήσιας διάταξης του πρόσφατου ΔΣ του ΠΦΣ. Δεν υπάρχουν ωστόσο μαγικές λύσεις. «Μας απασχολεί ως θέμα και μας προβληματίζει και είναι μέσα στις προθέσεις μας να υποδείξουμε κάποια σενάρια μήπως και κάποια εξ αυτών βοηθήσουν γιατί δεν πιστεύω σε θεόσταλτες λύσεις που τις παρουσιάζει κάποιος και με στρατιωτική πειθαρχία τις εφαρμόζουν οι υπόλοιποι» σημείωσε ο κ. Θεοδοσιάδης. «Από τα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκα με τα κοινά είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τον κλάδο και συζητιέται σε πάρα πολλά επίπεδα. Με προβληματίζει το γεγονός βέβαια ότι όλα αυτά τα χρόνια παρά το γεγονός ότι υπήρχε η διαπίστωση της χρησιμότητας τψν συνενώσεων ως “όπλο” απέναντι στην είσοδο μεγάλων κεφαλαίων εκτός φαρμακείου στο χώρο δεν έγινε κάτι, όχι με την έννοια της εκ των άνωθεν επιβολής αλλά με την έννοια της εκ των πραγμάτων εξέλιξης. Θέλω να πω πως, όταν υπάρχει ένα πρόβλημα και υπάρχει και από τους ενδιαφερόμενους η βούληση είτε το θέλει κανείς είτε όχι, είτε το επιβάλει είτε όχι, είτε το προωθεί είτε όχι, η οικονομία, η αγορά, οι ανάγκες οδηγούν σε μία λύση. Κι εάν ακόμη ο πρόεδρος κάποια στιγμή μπορεί να έλεγε “μην κάνετε συνενώσεις φαρμακείων”, εάν οι φαρμακοποιοί τις ήθελαν, θα τις έκαναν. Γιατί λοιπόν δεν έχει γίνει κάτι μέχρι τώρα; Μήπως πρέπει να ψαχτούμε και να πάμε αρκετά πίσω; Υπάρχουν πολλά ζητήματα. Με προβληματίζει και με απασχολεί το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα που ζούμε όλοι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στον κόσμο, με τη λογική “να έχω το δικό μου κεραμίδι και δεν με νοιάζει τίποτε άλλο”. Έχουμε επίσης το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών που στην καλύτερη περίπτωση έχουν και έναν άλλο άνθρωπο να απασχολείται στην “επιχείρησή” τους που συνήθως είναι άτομο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Αυτό δείχνει μία άλλη αντίληψη. Φοβάμαι λοιπόν ότι αυτού του είδους οι αντιλήψεις συνέβαλλαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό όλα αυτά τα χρόνια να μην γίνουν σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή των συνενώσεων που συζητάμε. Τις προηγούμενες δεκαετίες έγιναν κάποιες τέτοιες επιχειρήσεις στο Καρπενήσι, στις Σπέτσες, στη Φλώρινα όμως άλλες μεν έκλεισαν τον κύκλο τους άλλες ναι μεν υπάρχουν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επεκτάθηκαν. Θα πει κανείς ότι “ζούσαμε εποχή ευμάρειας και κάποιος που έβλεπε το εισόδημα του να αυξάνεται χρόνο με το χρόνο γιατί να ψαχτεί να βρει λύση”. Τώρα “ψαχνόμαστε” γιατί καήκαμε από το γάλα και φυσάμε και το γιαούρτι και προσπαθούμε να μειώσουμε τα έξοδά μας, προσπαθούμε να αυξήσουμε την κερδοφορία μας, προσπαθούμε να βγάλουμε “και από τη μύγα, ξύγκι” γιατί τα πράγματα είναι ζόρικα. Όμως το ερώτημα είναι εάν πραγματικά θέλουμε και εάν τελικά θέλουμε, τι άλλο θα θέλαμε από γύρω-γύρω».
Το περιβάλλον σύμφωνα με τον κ. Θεοδοσιάδη σήμερα είναι λιγότερο ευνοϊκό σε σχέση με το παρελθόν για να ευοδωθούν πρωτοβουλίες από πλευράς του ΠΦΣ για το θέμα καταρχήν λόγω της στάσης των κυβερνώντων. «Μέσα στο σημερινό πολιτικό σκηνικό και με τα δεδομένα που υπάρχουν στο οικονομικό περιβάλλον οποιεσδήποτε τέτοιες σκέψεις, προτάσεις, ρυθμίσεις που θα επιβάλλουν κατοχύρωση θέσης ούτε καν θα τις συζητήσουν οι κυβερνώντες». Υπάρχει όμως και ένα γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας που δεν ευνοεί τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. «Η εξασφάλιση ενός σταθερού περιβάλλοντος σε επίπεδο οικονομικό, φορολογικό, ασφαλιστικό και θεσμικό για την επόμενη δεκαετία είναι βασικό στοιχείο για την επιτυχία της όποιας πρότασης θα μπορούσε να φέρει προς συζήτηση ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος καθώς για να υπάρξει μία μελέτη που να συνοδεύει τη συγκεκριμένη πρόταση αυτός που θα διεξαγάγει τη μελέτη θα πρέπει να έχει στα χέρια κάποια σταθερά δεδομένα που όμως δεν υπάρχουν. «Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και εάν θέλουμε να προτείνουμε μία λύση οικονομικά βιώσιμη η οποία να στέκεται σε συζήτηση και να πείσει και τους φαρμακοποιούς να την ακολουθήσουν πρέπει να απαντά σε μία σειρά από ερωτήματα που αφορούν όλα αυτά τα θέματα που αφορούν το οικονομικό, το φορολογικό, το ασφαλιστικό, το θεσμικό περιβάλλον που κανείς σήμερα δεν μπορεί να ξέρει πως θα είναι αύριο. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβεί, ειδικά σε μία χώρα που δεν αλλάζει η κυβέρνηση, αλλάζει ο υπουργός και μαζί του αλλάζουν όλα αυτά τα δεδομένα. Ζήσαμε όλοι το θέμα του ωραρίου. Η ίδια κυβέρνηση, ο ίδιος υπουργός Υγείας, ο ίδιος αναπληρωτής Υπουργός και κάθε έξι μήνες αλλάζει ο νόμος για το ωράριο. Πείτε μου εσείς ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να προγραμματίσει και να λειτουργήσει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Το ωράριο δεν είναι απλή ιστορία. Έχει να κάνει με εργασιακές σχέσεις, έξοδα λειτουργίας, χίλια δυο πράγματα. Κοντά σε αυτά προβλήματα βέβαια υπάρχουν και τα θέματα των προσωπικών σχέσεων μεταξύ συναδέλφων»
Τι βλέπει ως λύση ο κ. Θεοδοσιάδης; «Θεωρώ ότι σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε σήμερα με σιγουριά και χωρίς να διακυβεύεται τίποτα από αυτά που έχουμε και χωρίς να κινδυνεύουμε απέναντι σε αυτό που έρχεται, αυτό το οποίο μπορεί να γίνει σίγουρα είναι κάποιες διαδικασίες σύγκλισης και συνεργασιών μέσω των συνεταιρισμών. Ό,τι υγιέστερο υπάρχει στην οικονομία αυτής της χώρας είναι οι φαρμακευτικοί συνεταιρισμοί και είναι προς τιμή των διοικήσεων όλων των συνεταιρισμών που τα έχουν καταφέρει και έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Ακούω από συναδέλφους “οι συνεταιρισμοί να κάνουν εταιρείες φαρμακείων που να είναι υπό την ομπρέλα των συνεταιρισμών. Ρωτώντας κατάλαβα ότι την “ομπρέλα” την εννοούν “εάν κερδίζει αυτή η συνένωση τα κέρδη είναι δικά μας, εάν δεν πάει καλά η ζημία είναι του συνεταιρισμού”. Φυσικά αυτό δεν είναι συνεταιρισμός, δεν είναι συνεργασία, είναι κάτι άλλο. Θα σας πω όμως πως καταλαβαίνω, πως ερμηνεύω και πως ζω στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη την επίδραση, την παρέμβαση, τη λειτουργία του Συνεταιρισμού. Συνεργασία εμφάνισης και προώθησης προϊόντων που ο ίδιος ο Συνεταιρισμός παράγει ή εισάγει ή διακινεί και τα οποία εξασφαλίζουν υψηλή κερδοφορία, φαρμακεία του Συνεταιρισμού που θα έχουν λίγο ή πολύ και όσο το δυνατόν περισσότερο κοινή εξωτερική εμφάνιση, φαρμακεία του Συνεταιρισμού που θα υποστηρίζονται από τον Συνεταιρισμό και λογιστικά και μηχανογραφικά και από πλευράς μάρκετινγκ και από πλευράς ενημέρωσης και από πλευράς οικονομικής, λογιστικής κλπ καθοδήγησης, φαρμακεία του Συνεταιρισμού που θα έχουν ένα δίκτυο συνεργασίας και για τις ελλείψεις και για τις εξυπηρετήσεις κλπ οργανωμένα, σε μία διαδικασία που θα οδηγήσει και θα οδηγεί συνεχώς σε μία σταδιακή ωρίμανση των συνθηκών σχέσης και συνεργασίας σε συνδυασμό με μία διαδικασία ωρίμανσης –πιστεύω και ελπίζω- και της οικονομικής ζωής αυτής της χώρας ώστε να μπορούμε να μιλάμε κάποια στιγμή για κάτι πιοσυγκεκριμένο, όπως αυτό που είπε ο πρόεδρος (σ.σ. Κωνσταντίνος Πάνος, πρόεδρος του ΔΣ του Ομίλου ΠΕΙΦΑΣΥΝ) νωρίτερα για συνενώσεις κλπ. Εγώ δεν αισθάνομαι αυτήν τη στιγμή, εάν θέλετε να είμαι υπεύθυνος άνθρωπος απέναντί σας ότι μπορώ να σας πως “ελάτε, συνενωθείτε πέντε φαρμακεία που είστε σε αυτό το δρόμο και συγκεντρωθείτε όλοι σε ένα κατάστημα”. Και στο κάτω – κάτω ακόμη και την εποχή που υπήρχαν οι αποστάσεις (σ.σ. μεταξύ των φαρμακείων) και προστάτευαν ούτε τότε έγινε αυτό. Από την άλλη είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να πει κάποιος σε κάποιον “κλείσε ένα φαρμακείο που έχεις 10,15,20,30 χρόνια για να μεταφερθείς εκεί και να γίνει αυτό και εκείνο και το άλλο”, όταν δεν υπάρχουν επαρκείς προϋποθέσεις. Όμως κάποιες διαδικασίες σύγκλισης μέσα από μία διαδικασία ωρίμανσης με πολύ σημαντική βοήθεια του Συνεταιρισμού που και τεχνογνωσία έχει και δυνατότητα έχει και εμπειρία έχει και αξιοπιστία έχει και εμπιστοσύνη έχει από τους φαρμακοποιούς – μετόχους είναι κάτι που μπορεί να γίνει σε αυτή τη φάση που ζούμε σήμερα. Εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω να προτείνω κάτι πιο συγκεκριμένο και προς άλλη κατεύθυνση. Η διαδικασία που θα ξεκινήσουμε από αύριο (σ.σ. Δευτέρα 2 Οκτωβρίου)στον Πανελλήνιο με μελέτες, έρευνες κλπ ελπίζω, εύχομαι να οδηγήσει σε κάτι άλλο, πιο προωθημένο από αυτό που σήμερα μπορώ να σας πω αλλά από χαρακτήρα λέω μόνο αυτά που μπορώ να υποστηρίξω και να εγγυηθώ και τίποτε παραπάνω γιατί δεν είμαι άνθρωπος που ποντάρει σε αυταπάτες. Προτιμώ να πω πέντε και να κάνω έξι παρά να σας πως έξι και να κάνω τέσσερα». Για να καταλήξει: «Εάν ακούσετε κάποιον να σας λέει ότι εγώ θα αναλάβω αυτά τα φαρμακεία της γειτονιάς να τα συνενώσω και να τα κάνω δύο, τρία, τέσσερα και θα γίνουν φαρμακειάρες και θα κόβουν λεφτά, μάλλον θα σας κοροϊδεύει».
Πηγή : dailypharmanews
