Στην προσπάθειά τους λοιπόν να επιρρίψουν σε μένα προσωπικά όσο και στο προηγούμενο Δ.Σ. την ευθύνη των δικών τους πράξεων και παραλείψεων και ωθούμενοι από κεκτημένη ταχύτητα, έγραψαν «πράγματα και θάματα» που εν τέλει τους εκθέτουν. Αλλά είναι η πρώτη ή η τελευταία φορά;
Διάβασα ως επιχείρημα ότι δήθεν μόνο η παράταξη που εκπροσωπώ και είχε την πλειοψηφία
στο Δ.Σ. ψήφισε με το έτσι θέλω την αλλαγή του νόμου περί πειθαρχικών. Έλα όμως που η πραγματικότητα τους αδειάζει; Τα απομαγνητοφωνημένα και επικυρωμένα πρακτικά του Δ.Σ. της 28-8-2013 όπου συζητήθηκε το θέμα είναι πολύ αποκαλυπτικά. Διαβάστε τι γράφουν σχετικά:
Πρακτικά Δ.Σ. 28-8-2013 σελίδα 90:
Πρακτικά Δ.Σ. 28-8-2013 σελίδα 94:
Ι. Παπαδόπουλος: «Εγώ κατ’ αρχήν συμφωνώ επί της αρχής…»
Σημειώνω ότι στο Δ.Σ. η «παράταξη Μακρυγιάννη» εκπροσωπείτο με 2 συμβούλους και η «παράταξη Παπαδόπουλου» με 3 συμβούλους. Η πλειοψηφούσα ΑΕΣΠ είχε 8 συμβούλους. Ήτοι ένα άθροισμα 8+3+2=13 συμβούλων, δηλ. μια ευρύτατη πλειοψηφία συμφώνησε με την προτεινόμενη αλλαγή. Αυτήν την ευρύτατη πλειοψηφία οι επικριτές την κουκούλωσαν, πιστεύοντας ότι ψευδόμενοι πείθουν κιόλας, ποντάροντας στο ότι το σύνολο των φαρμακοποιών της χώρας δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες των συνεδριάσεων του Δ.Σ. του ΠΦΣ και δεν θα τις μάθει ποτέ…
Αλλά ο καιροσκοπισμός του προεδρείου του ΠΦΣ δεν έχει όρια. Κατηγορούν την προηγούμενη Διοίκηση του ΠΦΣ για αλλαγή της δομής των Πειθαρχικών από τοπικά σε περιφερειακά, ενώ το ίδιο το Δ.Σ. του ΠΦΣ με υπογραφή Λουράντου στέλνει πρόταση-σχέδιο νόμου στο Υπουργείο και ζητάει την καθιέρωση Περιφερειακών Πειθαρχικών Συμβουλίων, δηλ. ένα Πειθαρχικό Συμβούλιο σε κάθε περιφέρεια. Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Κατηγορούν αυτό που υποστηρίζουν…Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του!!!
Εμφανίζονται να κόπτονται για την κατάργηση των εκλεγμένων εκπροσώπων στα παλιά πειθαρχικά. Αγνοούν όμως, μάλλον προσποιούνται ότι αγνοούν, ότι οι εκπρόσωποι των Φαρμακευτικών Συλλόγων στα νέα πειθαρχικά είναι επίσης εκλεγόμενοι. Δεν διορίζονται από κάπου αλλού. Αλλά συνεχίζοντας να μη ντρέπονται, στο σχέδιο νόμου που έστειλαν Λουράντος κλπ ως πρόταση στο Υπουργείο, περιέλαβαν την ακόλουθη διάταξη:
«…Τα συγκροτηθέντα μέχρι σήμερα πειθαρχικά συμβούλια των Φαρμακευτικών Συλλόγων καταργούνται…»
Αυτή η διάταξη υπογράφεται από τον κ. Λουράντο. Όταν η κατάργηση των Πειθαρχικών Συμβουλίων γίνεται με υπογραφή Λουράντου είναι εξ ορισμού πράξη δημοκρατική, όταν γίνεται με υπογραφή Θεοδοσιάδη είναι πράξη «αντιδημοκρατική», «φασιστική», «αντισυνταγματική», κλπ. Η απόλυτη κωλοτούμπα… και ο ορισμός του καιροσκοπισμού. Αλλά και κάτι ακόμη. Στην ίδια πρόταση Λουράντου προς Υπουργείο όπου γράφει ότι «τα συγκροτηθέντα μέχρι σήμερα Πειθαρχικά Συμβούλια των Φαρμακευτικών Συλλόγων καταργούνται» υπάρχει και η ακόλουθη συνέχεια «…πλην των Πειθαρχικών Συμβουλίων των Φαρμακευτικών Συλλόγων Αττικής και Πειραιώς τα οποία συνεχίζουν να τελούν εν ισχύ». Τι έχουν να πουν οι συντάκτες και υποστηρικτές αυτής της πρότασης; Γιατί αυτή η διάκριση μεταξύ Αττικής, Πειραιώς από τη μια και όλων των άλλων Συλλόγων από την άλλη; Οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι της Περιφέρειας είναι Β΄διαλογής; Κι αυτό λέγεται δημοκρατία; Ισότητα; Ισονομία; Από ποιόν πήραν έγκριση για τέτοια πρόταση;
Γίνεται επίσης μεγάλος θόρυβος για την αναγκαιότητα ύπαρξης δικαστικού στα Πειθαρχικά Συμβούλια για λόγους κύρους κλπ. Αλλά στην πρόταση νόμου που υπέβαλαν στο Υπουργείο αποδέχονται την ύπαρξη και συνταξιούχου δικαστικού. Δηλαδή ιδιώτη. Φαίνεται ότι κατά τη λογική τους ο ιδιώτης που κάποτε ήταν δικαστικός έχει μεγαλύτερο κύρος από τον Πρόεδρο ενός μεγάλου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Τόσο πολύ εμπιστεύονται τους εκλεγμένους εκπροσώπους του κλάδου…ακόμη και αν αυτοί είναι πρόεδροι των Φαρμακευτικών Συλλόγων. Όσο για το φόβο ότι δήθεν μπορεί να σύρονται στα δικαστήρια μέλη των Πειθαρχικών Συμβουλίων από ενδεχόμενες μηνύσεις των τιμωρηθέντων φαρμακοποιών θυμίζω ότι δεν υπήρξε τα τελευταία πενήντα χρόνια ούτε μια μήνυση κατά μελών Πειθαρχικών Συμβουλίων. Επομένως οικοδομείται ένα επιχείρημα βασιζόμενο επί ενός υποθετικού κινδύνου, που μόνο στη φαντασία κάποιων υπάρχει. Παρεμπιπτόντως μήπως πρέπει οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι να έχουν πρόεδρο δικαστικό –έστω και συνταξιούχο- προκειμένου να αποφεύγουν τις μηνύσεις; Διότι μηνύσεις εναντίον Πειθαρχικών Συμβουλίων δεν έχουν μέχρι στιγμής υποβληθεί, αλλά εναντίον διοικητικών Συμβουλίων Συλλόγων υπάρχουν ουκ ολίγες. Πάντως τους φανταστικούς κινδύνους των μηνύσεων κατά των Πειθαρχικών Συμβουλίων αν αυτοδιοικούνται τους αγνόησαν οι Ιατρικοί Σύλλογοι, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, το Τεχνικό Επιμελητήριο και πολλοί άλλοι φορείς με σύνολο εκατοντάδων χιλιάδων μελών.
Πέρα όμως από τα λόγια, τις αντιπαραθέσεις και όλα τα σχετικά υπάρχει μια απλή πρακτική λύση η οποία είναι απολύτως συμβατή με την έννομο τάξη. Εφαρμόζουμε τον ψηφισθέντα και ισχύοντα από το 2014 νόμο 4272 (άρθρο 31) και αν στην πορεία εφαρμογής του διαπιστώσουμε αδυναμίες, προχωράμε στην βελτίωσή του. Η αδρανοποίηση ενός νόμου με το «έτσι θέλω» του προεδρείου του ΠΦΣ, οδηγεί στην μη ύπαρξη Πειθαρχικών Συμβουλίων. Εκτός και ΑΝ τελικά αυτός είναι ο στόχος του.
Πάντως εάν την ίδια επιμονή, μαχητικότητα και αποτελεσματικότητα έδειχναν ο κ. Λουράντος και οι συνεργάτες του και για τα θεσμικά ζητήματα του κλάδου δεν θα είχαμε χάσει ούτε το ιδιοκτησιακό, ούτε τα ΜΥΣΥΦΑ.
Για την ΑΕΣΠ
Κυριάκος Θεοδοσιάδης
Κυριάκος Θεοδοσιάδης
