Τότε με τη φωνή μας και τις πολυήμερες απεργίες μας, άσχετα με το τι λέγεται, τα φάρμακα είχαν μείνει στα φαρμακεία και τα φαρμακεία στους φαρμακοποιούς.
Ενάμιση χρόνο μετά, μια άλλη κυβέρνηση έφερε ένα άλλο πολυνομοσχέδιο, το οποίο επιτρέπει στον κάθε υπουργό να καθορίζει το μέλλον του κλάδου των φαρμακοποιών, το μέλλον το δικό μας δηλαδή, με μία ΚΥΑ.
Τότε όχι μόνο δε φωνάξαμε αλλά πάλι σε προεκλογική απ’ ότι φάνηκε περίοδο, δόθηκε η εντύπωση ότι ήταν επιτυχία. Ακόμη θυμάμαι άρθρα σε συγκεκριμένα blog να ηχούν τις σάλπιγγες της νίκης και του “κάλου” που μας έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε … έτσι για να ξαναψηφίσουμε.
Η ώρα για την ΚΥΑ ήρθε, η ώρα να αποφασίσουν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ το μέλλον μας ήρθε …. αλλά εμείς πουθενά. Ανύπαρκτη φωνή ανύπαρκτες απαιτήσεις από εμάς και φυσικά ανύπαρκτες δεσμεύσεις από μέρος της κυβέρνησης
Η παράταξη που διοικεί τον ΠΦΣ και οι παρατρεχάμενοι της πριν από 2 χρόνια όταν … “είχε έρθει η ώρα να πέσει ο Θεοδοσιάδης και η ΝΔ” για να αντικατασταθούν από τη “νέα τάξη πραγμάτων” … ήταν όλο φωνή και χαρακτηρισμούς - γερμανοτσολιάς ο ένας, προδότης ο άλλος - τώρα? Μόνο μια ένοχη σιωπή, νεκρική ίσως. Αυτό που μας αρμόζει σαν κλάδος είναι … κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει ... έρμε φαρμακοποιέ της γειτονιάς.
ΥΓ Η φωτογραφία είναι από εποχές που οι συνδικαλιστές των φαρμακοποιών πάλευαν για τον κλάδο στους δρόμους και έφερναν αποτελέσματα γιατί ήξεραν να πουν στον κόσμο μας ότι τώρα είναι η ώρα να παλέψουμε για το ψωμί μας … μικροί και μεγάλοι.
Φωτιάδης Παύλος
Μέλος ΦΣΘ
.jpg.webp)
