Ακούγοντας χθες την ομιλία του προέδρου του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου στην γενική συνέλευση, αλλά και διάφορες δημόσιες τοποθετήσεις που έχει κάνει πρόσφατα, προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα: ο πρόεδρός μας είναι πολύ διαβασμένος, ασχολείται με τα κοινά με την ευρύτερη έννοια, πραγματοποιεί ταξίδια στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, είναι πολυπράγμων, κάνει επαφές με ομολόγους του άλλων φαρμακευτικών συλλόγων και με άλλους παράγοντες γενικά του χώρου μας, συνομιλεί με υπουργούς, βουλευτές και ανώτερους αξιωματούχους, μπαινοβγαίνει στην Βουλή για να προωθήσει τα αιτήματά μας, δέχεται επισκέψεις από μυστικοσύμβουλους στο φαρμακείο του, ενίοτε δεν κοιμάται τα βράδια υπό το βάρος των ευθυνών του, ενημερώνει και ενημερώνεται. Συνολικά θα τον χαρακτήριζε κάποιος έναν άριστο γνώστη του διαμορφωθέντος αρνητικού πλαισίου για τα φαρμακεία μας, που μάλιστα ξέρει να τα παρουσιάζει και πολύ ωραία με σλάιτς και διαφάνειες. Ίσως να είναι και ο περισσότερο καταρτισμένος επικεφαλής του κλάδου μας από όσους προϋπήρξαν.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κατηγορηματικά όχι.
Διότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αξιολογηθεί ένας πρόεδρος που θα είχε ζητήσει την ψήφο μας με αμιγώς αξιοκρατικά κριτήρια και νηφαλιότητα. Δηλαδή να διεκδικήσει την προτίμησή μας επικαλούμενος καλύτερη διαχείριση από τους προηγούμενους και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των ζητημάτων που αφορούν στο επάγγελμά μας, προσγειωμένος στην πραγματικότητα και αποδεχόμενος τις δυσκολίες όπως παρουσιάζονταν, δίχως μηδενισμό και ισοπέδωση.
'Ομως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι ο κ. Λουράντος υφάρπαξε την ψήφο των απογοητευμένων Ελλήνων φαρμακοποιών, των πληγέντων από την κρίση και των επιπτώσεων των νόμων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το επέτυχε αυτό δε, με μια βαθιά διχαστική προεκλογική τακτική, με κραυγές που απέδιδαν τις ευθύνες σχεδόν αποκλειστικά στην δήθεν ανικανότητα και την δήθεν προδοτική συμπεριφορά της προηγούμενης διοίκησης.
Τώρα λοιπόν που διαπίστωσε κι ο ίδιος ότι η κατάσταση δεν είναι όπως φανταζόταν, οφείλει πρωτίστως στον εαυτό του να κάνει την αυτοκριτική του και να παραδεχθεί δημοσίως τα λάθη του. Διαφορετικά θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος πρόεδρος του δευτεροβάθμιου οργάνου εκπροσώπησής μας που εξαπάτησε τον κλάδο προκειμένου να βολευτεί στην καρέκλα της εξουσίας.
Και ένας τέτοιος πρόεδρος δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσει τους συναδέλφους να τον ακολουθήσουν δυναμικά στους δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Κατηγορηματικά όχι.
Διότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αξιολογηθεί ένας πρόεδρος που θα είχε ζητήσει την ψήφο μας με αμιγώς αξιοκρατικά κριτήρια και νηφαλιότητα. Δηλαδή να διεκδικήσει την προτίμησή μας επικαλούμενος καλύτερη διαχείριση από τους προηγούμενους και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των ζητημάτων που αφορούν στο επάγγελμά μας, προσγειωμένος στην πραγματικότητα και αποδεχόμενος τις δυσκολίες όπως παρουσιάζονταν, δίχως μηδενισμό και ισοπέδωση.
'Ομως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι ο κ. Λουράντος υφάρπαξε την ψήφο των απογοητευμένων Ελλήνων φαρμακοποιών, των πληγέντων από την κρίση και των επιπτώσεων των νόμων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το επέτυχε αυτό δε, με μια βαθιά διχαστική προεκλογική τακτική, με κραυγές που απέδιδαν τις ευθύνες σχεδόν αποκλειστικά στην δήθεν ανικανότητα και την δήθεν προδοτική συμπεριφορά της προηγούμενης διοίκησης.
Τώρα λοιπόν που διαπίστωσε κι ο ίδιος ότι η κατάσταση δεν είναι όπως φανταζόταν, οφείλει πρωτίστως στον εαυτό του να κάνει την αυτοκριτική του και να παραδεχθεί δημοσίως τα λάθη του. Διαφορετικά θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος πρόεδρος του δευτεροβάθμιου οργάνου εκπροσώπησής μας που εξαπάτησε τον κλάδο προκειμένου να βολευτεί στην καρέκλα της εξουσίας.
Και ένας τέτοιος πρόεδρος δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσει τους συναδέλφους να τον ακολουθήσουν δυναμικά στους δύσκολους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
Κωνσταντίνος Γλεντής
Μέλος ΔΣ Φ.Σ.Δωδεκανήσου