Ιδιαίτερα το Ελληνικό φαρμακείο έχει πληγεί συστηματικά, με αποτέλεσμα να οδηγείται σταθερά σε οικονομικό μαρασμό, με άμεσες όμως τις συνέπειες στην αξιοπρεπή φαρμακευτική περίθαλψη των Ελλήνων. Οι τεράστιες αλλαγές που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στο χώρο μας έχουν οδηγήσει τα φαρμακεία ένα βήμα πριν το οριστικό κλείσιμο.
Το θέμα της κατάργησης της ιδιοκτησίας του φαρμακείου μόνο από τον αδειούχο φαρμακοποιό, είναι ένα ακόμη πλήγμα κατά του Ελληνικού φαρμακείου, καθώς, σε πανευρωπαϊκή αποκλειστικότητα, παραδίδεται η κατανάλωση φαρμάκων σε χέρια επιχειρηματιών, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πρόβλημα της πολυφαρμακίας.
Η δυνατότητα πώλησης και από άλλα καταστήματα ορισμένων προϊόντων όπως τα γάλατα της πρώτης βρεφικής ηλικίας, των βιταμινών και αύριο, ενδεχομένως, κάποιων φαρμάκων, εκτός από τους κινδύνους που εγκυμονεί για τη Δημόσια Υγεία, πλήττει καίρια και το εισόδημα των φαρμακοποιών. Μας έχει αφαιρέσει κάθε προϊόν που πληρώνεται μετρητοίς και σε αντάλλαγμα μας παραχωρεί τα χρέη του ΕΟΠΥΥ.
Στα οικονομικά προβλήματα θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στα προαναφερθέντα χρέη του ΕΟΠΥΥ που δεν περιορίζονται μόνο στις τρέχουσες καθυστερήσεις αποπληρωμής των φαρμάκων που χρησιμοποίησαν οι ασφαλισμένοι του, αλλά και στα παλαιά χρέη που χρονολογούνται από το 2011 και το 2012 και τα οποία ακόμη περιμένουμε να εισπράξουμε. Αν σ’ αυτό το περιβάλλον προσθέσουμε και την οικονομική δυσπραγία των συμπολιτών μας, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τα σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν τα φαρμακεία σήμερα.
Τα προβλήματα του κλάδου θα μπορούσαμε να πούμε ότι κινούνται σε δύο κυρίως άξονες. Τα προβλήματα από τις αλλαγές σε θεσμικά ζητήματα που επιβλήθηκαν από την υπογραφή των μνημονίων (και όχι μόνο) και τα οικονομικά.
Η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας ευνόησε τα λίγα μεγάλα κεντρικά φαρμακεία σε βάρος των πολλών μικρότερων περιφερειακών και σε βάρος των ηλικιωμένων που δεν θα μπορούν να εξυπηρετούνται στη γειτονιά τους, έχοντας διαλυθεί ο θεσμός των εφημεριών.
Το θέμα της κατάργησης της ιδιοκτησίας του φαρμακείου μόνο από τον αδειούχο φαρμακοποιό, είναι ένα ακόμη πλήγμα κατά του Ελληνικού φαρμακείου, καθώς, σε πανευρωπαϊκή αποκλειστικότητα, παραδίδεται η κατανάλωση φαρμάκων σε χέρια επιχειρηματιών, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πρόβλημα της πολυφαρμακίας.
Η δυνατότητα πώλησης και από άλλα καταστήματα ορισμένων προϊόντων όπως τα γάλατα της πρώτης βρεφικής ηλικίας, των βιταμινών και αύριο, ενδεχομένως, κάποιων φαρμάκων, εκτός από τους κινδύνους που εγκυμονεί για τη Δημόσια Υγεία, πλήττει καίρια και το εισόδημα των φαρμακοποιών. Μας έχει αφαιρέσει κάθε προϊόν που πληρώνεται μετρητοίς και σε αντάλλαγμα μας παραχωρεί τα χρέη του ΕΟΠΥΥ.
Στα οικονομικά προβλήματα θα πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στα προαναφερθέντα χρέη του ΕΟΠΥΥ που δεν περιορίζονται μόνο στις τρέχουσες καθυστερήσεις αποπληρωμής των φαρμάκων που χρησιμοποίησαν οι ασφαλισμένοι του, αλλά και στα παλαιά χρέη που χρονολογούνται από το 2011 και το 2012 και τα οποία ακόμη περιμένουμε να εισπράξουμε. Αν σ’ αυτό το περιβάλλον προσθέσουμε και την οικονομική δυσπραγία των συμπολιτών μας, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τα σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν τα φαρμακεία σήμερα.
