Το τελευταίο διάστημα όλο και
περισσότεροι συνάδελφοι γίνονται μάρτυρες της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς "συναδέλφων" τους, και εύλογα αναρωτιούνται τι
κάνει ο σύλλογος, τι κάνουν
τα πειθαρχικά, και γιατί
υπάρχει αυτή η ατιμωρησία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η προηγούμενη μορφή των
πειθαρχικών συμβουλίων του κάθε συλλόγου αποτελούνταν από τρία αιρετά μέλη του
πειθαρχικού, τον
πρόεδρο του συλλόγου και έναν πρωτοδίκη ο οποίος ορίζονταν από το πρωτοδικείο. Με την μορφή αυτή στα
πειθαρχικά παρατηρούνταν μεγάλες καθυστερήσεις για την εξέταση των καταγγελιών
αφενός γιατί ο πρωτοδίκης δεν είχε τις υποθέσεις αυτές ως μοναδική του
απασχόληση, αφετέρου ο
διορισμός του σκάλωνε στα
γρανάζια της γραφειοκρατίας, σε σημείο να έχουμε εκδίκαση των υποθέσεων με καθυστέρηση
δύο και τριών χρόνων.
Πολλές φορές δε,
ο δικαστικός λειτουργός δεν προλάβαινε να συγκαλέσει ούτε μία φορά το
πειθαρχικό, αφού μέχρι
να εξετάσει μία προς μία τις καταγγελίες,
έπαιρνε προαγωγή και μετάθεση με αποτέλεσμα να πρέπει να οριστεί εκ νέου
κάποιος άλλος.
Πέρυσι το καλοκαίρι ψηφίστηκε από την ελληνική
βουλή ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο τα πειθαρχικά συμβούλια των φαρμακευτικών
συλλόγων αλλάζουν μορφή και από τοπικά,
γίνονται περιφερειακά,
με την συμμετοχή μελών από όλους τους νομούς της περιφέρειας χωρίς την
συμμετοχή πρωτοδίκη.
Το νέο σχήμα,
εκτός από αμερόληπτο γίνεται σαφώς πιο ανεξάρτητο από την γραφειοκρατική
διαδικασία του ορισμού δικαστικού λειτουργού.
Σύμφωνα με τον νόμο τα ήδη υπάρχοντα
πειθαρχικά καταργούνταν σε οχτώ μήνες και μέσα σε αυτό το διάστημα θα έπρεπε ο
ΠΦΣ να εκδώσει οδηγίες προς τους Συλλόγους ώστε να προκηρύξουν εκλογές για την σύνθεση των νέων περιφερειακών
πειθαρχικών συμβουλίων.
Όμως φευ! Ο ΠΦΣ όσο
καιρό ασχολούνταν με την κατάργηση της πολυιδιοκτησίας αδειών φαρμακείων και
την διευθέτηση του ωραρίου,
(κάποια Δευτέρα με μία εγκύκλιο και μία απόφαση, όπως το "ένας
νόμος και ένα άρθρο")
δεν φρόντισε να οχυρώσει τους συλλόγους,
αλλά αντίθετα τους αφαίρεσε ίσως και το μοναδικό όπλο που είχε απομείνει
απέναντι στην αντιδεοντολογική συμπεριφορά κάποιων μελών του. Έτσι η παραβατική συμπεριφορά
σε συνδυασμό με την ατιμωρησία ώθησε περισσότερους να λειτουργούν με δικούς
τους κανόνες και ακόμα περισσότερους να εξοργίζονται και να θεωρούν τους εαυτούς
τους "κορόιδα" που λειτουργούν ακόμα με
κανόνες.
Το επιχείρημα κάποιων μελών του ΔΣ του
ΠΦΣ, ακόμα και
του Προέδρου, ότι μένουν
τα πειθαρχικά ανοχύρωτα απέναντι στους μεγαλοδικηγόρους των παραβατών, καταρρίπτεται πολύ εύκολα
αφού οι μεγαλοδικηγόροι δεν είναι αποκλειστικότητα των καταγγελλόμενων. Ακόμα και οι σύλλογοι μπορούν
να προσλάβουν έναν. Ίσως να
μην συμφωνούν με αυτή τη μορφή των πειθαρχικών.
Το έχουν
εκφράσει δημοσίως.
Όμως αυτό δεν αποτελεί άλλοθι,
γιατί έτσι καταργούνται στην πράξη.
Εξάλλου δεν
θα ανακαλύψουμε
τον τροχό.
Τα πειθαρχικά
με αυτήν
την μορφή,
δηλαδή χωρίς
δικαστικό λειτουργό,
ήδη λειτουργούν
χωρίς κανένα
πρόβλημα τόσο
στους ιατρικούς
συλλόγους, όσο
και στους
δικηγορικούς.
Τελικά η καθυστέρηση στην προκήρυξη των
εκλογών για τα πειθαρχικά,
έγινε η χαρά των παρανόμων.
Αυτή η πρωτοφανής απροθυμία του ΠΦΣ να εφαρμόσει ένα νόμο του κράτους,
έχοντας την ελπίδα πως θα κατάφερνε να εισηγηθεί την αλλαγή του από τη μέχρι
πρότινος κυβέρνηση, εκτίναξε την παραβατικότητα πολλών φαρμακοποιών στα ύψη. Οι εκλογές για τα πειθαρχικά
έπρεπε να είχαν γίνει έξι μήνες πριν. Ο ΠΦΣ πρέπει επιτέλους να εφαρμόσει το νόμο, ώστε να
μην είναι πλέον αργά....
Αλειφτήρας Αθανάσιος
Μέλος του πρώην πειθαρχικού συμβουλίου
ΦΣΘ
