Η νέα ηγεσία του κλάδου, χέρι χέρι με συνιστολογιακούς φανοκράτες, κάνει τα πρώτα της άτσαλα βήματα για την τελική πιρουέτα. Μία μία οι φανφάρες που προηγήθηκαν των εκλογών του κλάδου, βρίσκουν τοίχο καθημερινά. Πομφόλυγες και αγωνιστικά μουγκανητά έχουν δώσει πλέον την θέση τους σε μια εκκωφαντική σιωπή που όλο και δυναμώνει μετά από κάθε ΔΣ του ΠΦΣ.
Οι «συμμαχικές» δυνάμεις του κλάδου, δομική μικρογραφία της σημερινής κυβέρνησης, παίζουν πλέον κατενάτσιο σπαταλώντας χρόνο που στην ουσία δεν έχουμε.
Αφήστε πια οι πληρωμές μας. Καθυστερήσεις, παγιωμένη πια επιστροφή στα σφηνάκια, ιστορίες για αγρίους, 4μηνη πίστωση ante portas και από δω παν κι άλλοι.
Τον άλλο μήνα πάλι.
Μιλάμε για μεγάλη επιτυχία, όχι αστεία.
Όλα τα δυσοίωνα που έρχονται για τον κλάδο, βαφτίζονται συνωμοσία και πόλεμος στην κυβέρνηση και στο μικρό αδερφάκι της στον ΠΦΣ.
Το θέμα είναι ότι έρχονται όμως και ουδείς φαίνεται να αντιδράει.
Και πώς να αντιδράσει, θα μας πείτε. Αφού ο κλάδος κόβει βόλτες στον κόσμο του Οζ ενώ διάφοροι συνδικαλιστές αδυνατούν να κρύψουν τόσο την αδυναμία τους όσο και τον εκνευρισμό τους.
Τρανό παράδειγμα προ ημερών, όταν υψηλόβαθμος συνδικαλιστής δεν έκρυψε για ακόμια μια φορά τις 100% φιλοκυβερνητικές – και μόνο, συνδικαλιστικές τιμονιές του. Αντί να δει τι θα πει και τι θα κάνει με κάποιες απαράδεκτες δηλώσεις του υπουργού υγείας, εκείνος προτίμησε να επιτεθεί στην προηγούμενη ηγεσία του κλάδου και στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά για τις πληρωμές μας κουβέντα!
Ακόμα χειρότερα δε, είδαμε και άλλη επίθεση σε απλούς συναδέλφους, όπως τότε που ένας άλλος υψηλόβαθμος συνδικαλιστής αποκάλεσε κάποιον συνάδελφο «κακομοίρη» επειδή εκείνος τόλμησε να ρωτήσει τι θα γίνει με τις πληρωμές. Ξεχνούν βέβαια πως στο παρελθόν ανέβαιναν στα δέντρα και χοροπηδούσαν για τις πληρωμές και μάλιστα προκαταβολικά, πριν φτάσει τέλος του μήνα.
«Θαύμα!», σου λέει. Ξαφνικά σταμάτησαν τα προβλήματα, οι ηλικιωμένοι δεν έχουν θέμα να πληρώσουν συμμετοχές, τα φαρμακεία δεν έχουν θέματα ρευστότητας, καμία επιταγή δεν χτυπάει κόκκινο, όλοι οι φαρμακοποιοί γεμάτοι καρτερία και αισιοδοξία έχουν την τούρτα στα χέρια και απλά περιμένουν το κερασάκι.
Για να συνοψίσουμε, συνάδελφοι, έχουμε μια ηγεσία που ή θα παρακολουθεί αποχαυνωμένη ή θα επιτίθεται στους συναδέλφους και στην προηγούμενη διοίκηση.
Ναι, αυτούς που καταλάβατε εννοούμε. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν εκλεγούν, έβγαιναν στα κάγκελα για το οτιδήποτε, γέμιζαν τους τοίχους τους με αγωνιστικές selfie, βομβάρδιζαν με like την κάθε, σκηνοθετημένη μέχρι λεπτομέρειας στα κρυφά γκρουπάκια τους, επίθεση προς οποιονδήποτε δεν πήγαινε με τα νερά τους και έταζαν στους πάντες τα πάντα. Σήμερα όμως, δεν κάνουν τον κόπο να βγάλουν καν μια ενημέρωση για το τι ειπώθηκε στις συνεδριάσεις τους. Μάλιστα μαθαίνουμε πως λαμβάνονται αποφάσεις οι οποίες όμως δεν υλοποιούνται ποτέ.
Που να βρουν χρόνο για να ενημερώσεις όμως. Ξεκίνησαν τις διατάσεις και προετοιμάζονται μήπως χρειαστεί να κάνουν νέα κωλοτούμπα για να μπορούν έστω και στο «παρά ένα» να εμφανιστούν ξανά ως λαμπροί αγωνιστές που αντιστέκονται στην κυβέρνηση. Αφού βέβαια πρώτα έκαναν τους διαδικτυακούς αφισοκολλητές και δημοσκόπους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους όμως είναι ότι δεν υπάρχει πια κανείς για να στοχοποιηθεί ως εχθρός του φαρμακείου.
Είμαστε σίγουροι πως αν οι «συμμαχικές» δυνάμεις του κλάδου μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, θα πήγαιναν ξανά στον Σεπτέμβρη να αλλάξουν την ψήφο τους, τουλάχιστον έτσι διατείνονται πολλοί από αυτούς. Ή έστω μέχρι τον Ιανουάριο, να ψηφίσουν τους «κακούς». Διότι τώρα ξέμειναν από στόχους για τα τόσο αιχμηρά βέλη τους.
‘Άλλη κυβέρνηση, άλλη ηγεσία στον ΠΦΣ. Δικές τους και οι δύο.
Πάλεψαν και για τις δυο, προπαγάνδισαν και για τις δυο, και αφόριζαν όποιον ψέλλιζε μια άλλη γνώμη.
Τώρα όμως βλέπουν όλα τα παραμυθάκια τους να πέφτουν σαν βότσαλα στην λίμνη. Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί: δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το εμπόριο ελπίδας, που τόσο έντονα είχε στηθεί στους πάγκους των συνιστολογίων. Διότι, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλοι αυτοί οι πρώην λαλίστατοι συνδικαλιστές και οι ακόμα πιο λαλίστατοι αυλικοί τους, δεν ήξεραν πως όλα αυτά που υπόσχονταν και έλεγαν ήταν πολύ δύσκολα να γίνουν και αδύνατα στην ολότητά τους.
Από την άλλη που ξέρεις, μπορεί κάποιοι να το είχαν πιστέψει. Ποτισμένοι από την καθημερινή προπαγάνδα που οι ίδιοι έκαναν, ίσως πίστεψαν τελικά τα παραμύθια τους. Ή ίσως απλά να τους βόλευε να τα πιστεύουν, αφού έτσι τους έμαθαν, να βαφτίζουν τους πάντες εχθρούς και να βάλλουν με ηχηρά -πλην όμως άσφαιρα- πυρά εναντίον συναδέλφων. Σε αυτό έχουν παραμείνει και μέχρι σήμερα, προσπαθούν να μην τους χαλάσει κανείς αυτό το στημένο παιχνίδι εντυπώσεων που με τόση λάσπη και τόσους καλοθελητές κατάφεραν να ενορχηστρώσουν.
Με τούτα και με κείνα, φτάσαμε στο σήμερα, όπου ο χρόνος τελειώνει και η μετωπική με την πραγματικότητα που τόσο μισούν, πλησιάζει. Το προανήγγειλε μάλιστα προχθές και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε άρθρο του στη Γαλλική Le Monde:
...«Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια.»...
Ας μην ξεχνούν λοιπόν πως αυτό που θα μετράει είναι το αποτέλεσμα, το οποίο καμία προπαγάνδα και μετάθεση ευθυνών, δεν θα μπορέσει να καλύψει.
Εχουν ήδη αρχίσει να λούζονται όσα κατήγγειλαν και όσο θα περνάει ο καιρός, τα πράγματα θα γίνονται, δυστυχώς λόγω της ανυπαρξίας τους, όλο και πιο δύσκολα.
