Η ώρα και οι όροι ενός Ωραρίου
«Τα φαρμακεία
αποτελούν ιδιότυπα καταστήματα στα οποία συνδυάζεται η επιστημονική
δραστηριότητα με την κοινωνική αποστολή και την εμπορική εκμετάλλευση» (ΣτΕ).
Έγινε ωστόσο σαφές μέσα στις συνθήκες οξύτατης και διαρκούς ύφεσης, ότι χωρίς
την ορθή διαχείριση του φαρμακείου και την αποφυγή λαθών στην εμπορική
συμπεριφορά, δεν θα ήταν δυνατόν να εκπληρωθούν ούτε οι δύο πρώτοι όροι.
Ξεκινώντας μία
προσέγγιση στον καθορισμό των ωρών λειτουργίας του φαρμακείου θα μπορούσαμε να
ορίσουμε πρώτα τις ώρες που θα πρέπει να είμαστε κλειστά για λόγους ανάπαυσης
και λόγους μειωμένης εμπορικής δραστηριότητας και ως τέτοιες δεν
συμπεριλαμβάνονται οι ώρες του Σαββάτου το πρωί.
Ερχόμενοι στη θέση
του απλού πολίτη η επιστροφή σε καθεστώς εφημεριών για το Σάββατο πρωί θα
σήμαινε επιστροφή σε αναζήτηση αναρτημένων πινάκων, χρονοτριβή, παράπονα και δυσφορία.
Από τη θέση των
μόνιμων επικριτών μερίδας του Τύπου θα σήμαινε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιτεθούν
ξετυλίγοντας την καραμέλα του «κλειστού επαγγέλματος με τους ιδιοτελείς
κανονισμούς».
Από την μεριά του φαρμακείου θα σήμαινε ένα
πρωινό χαμένων πωλήσεων, αφού ως γνωστόν, το σύνολο των αναγκών που
δημιουργούνται για προϊόντα και υπηρεσίες στο φαρμακείο δεν μεταφέρονται για τη
Δευτέρα.
Από τη θέση ορισμένων
εταιρειών και ιδιαίτερα όσων έχουν επενδύσει σε διαφήμιση, θα σήμαινε παράλληλη αναζήτηση και άλλων
ραφιών σε καταστήματα με περισσότερο εμπορικό ωράριο.
Από τη μεριά
εκείνων που εποφθαλμιούν τον κλάδο, δεν αποκλείεται η πυροδότηση δημιουργίας καταστημάτων
που να εμπορεύονται όλα τα υπόλοιπα είδη του φαρμακείου - εκτός των φαρμάκων
για την ώρα - και ιδιαίτερα μάλιστα αυτό θα ήταν εντονότερο σε περιοχές με
τουριστικό ενδιαφέρον.
Η ευκαιρία που
παρουσιάζεται για τη δημιουργία ενός βιώσιμου ωραρίου φαρμακοποιού είναι
μοναδική και η σύνταξη μιας τέτοιας νομοθετικής
πρότασης θα πρέπει να θωρακιστεί πλήρως από μελλοντικές προσφυγές, από
επιτροπές ανταγωνισμού ή οτιδήποτε άλλο συμπεριλαμβάνοντας Ευρωπαϊκές οδηγίες
και μην αφήνοντας παράθυρα για επιπλέον επεκτάσεις, καλύπτοντας τα όρια της
48ωρης εβδομαδιαίας εργασίας του φαρμακοποιού.
Ο ΠΦΣ γνωρίζει πώς να συνδέει
τις αντιθέσεις και να γεφυρώνει τις διαφορές όπου υπάρχουν επί της ίδιας βασικής
αρχής και απαίτησης, που στην προκειμένη
περίπτωση είναι το «μάζεμα» των διευρυμένων, άναρχων και αστήριχτων ωραρίων, τα
οποία στην σημερινή κατάσταση έχουν
γίνει τόσα, όσοι και οι φαρμακοποιοί. Μακριά από παραταξιακές αγκυλώσεις - για τις οποίες το ζήτημα αυτό δεν
προσφέρεται - θα πρέπει να θέσει σαφή τα όρια για να αποφασίσουν οι τοπικοί
Φαρμακευτικοί Σύλλογοι την κατανομή τους, αφουγκραζόμενοι τις τοπικές κοινωνίες
όπως έχει ορίσει ο Νομοθέτης να κάνουν τώρα οι Δήμοι.
Κατά αυτόν τον τρόπο οι φαρμακοποιοί θα μπορούν να αφοσιωθούν στην
48ωρη εβδομαδιαία εργασία και οι Σύλλογοι στη
κατάρτιση πινάκων - ακόμη και με συναδελφικά κριτήρια αλληλοβοήθειας -
για τις υπόλοιπες 120 ώρες εβδομαδιαίας αποχής από αυτήν.
Κατσαράκης Εμμανουήλ
Πρόεδρος Φ.Σ.Χανίων
