Σύμφωνα με τη μελέτη, ως το 2017, στις ανεπτυγμένες χώρες, το ενδιαφέρον θα απορροφούν κατά σειρά προτεραιότητας η ογκολογία, ο διαβήτης, τα φάρμακα κατά του παράγοντα TNF που χορηγούνται για τα αυτοάνοσα νοσήματα, φάρμακα κατά του πόνου, για το άσθμα και τη ΧΑΠ, φάρμακα του κεντρικού νευρικού συστήματος, της υπέρτασης, ανοσοενισχυτικά, κατά του AIDS, δερματολογικά, αντιβιοτικά, της χοληστερίνης, αντιεπιληπτικά, ανοσοκατασταλτικά, αντιψυχωτικά, αντικαταθλιπτικά, αντι – ιικά, ιντερφερόνες κλπ.
Αντίθετα, στις αναπτυσσόμενες χώρες, πρώτο μέλημα είναι η διαχείριση του πόνου και φάρμακα του κεντρικού νευρικού συστήματος, αντιβιοτικά, και τα αντικαρκινικά παίρνουν την τέταρτη θέση. Ακολουθούν η υπέρταση, ο διαβήτης, η δερματολογία, αντιελκωτικά, η χοληστερίνη, το άσθμα, τα αντιεπιληπτικά, τα αντι-ιικά, ανοσοκατασταλτικά, οι αλλεργίες, τα αντιψυχωτικά, οι ηπαρίνες, η στυτική δυσλειτουργία και τα ανοσοενισχυτικά.
Εκτός από τις κοινωνικές διαφορές που οδηγούν σε διαφορετικό προφίλ ασθενειών, το IMS παρατηρεί μια ακόμη παράμετρο. Οι παραπάνω κατηγορίες στις ανεπτυγμένες χώρες, απορροφούν το 71% των πόρων και μάλιστα κυρίως μέσω εξειδικευμένων υπηρεσιών υγείας- συνήθως νοσοκομειακών- ενώ στις αναπτυσσόμενες μόλις το 45% των πόρων, ενώ το υπόλοιπο 55% αφορά τομείς της παραδοσιακής θεραπείας.
