«… Ο Σαδίκ ήταν ο… μεγάλος «έρωτας» της Μ. Δαμανάκη, προέδρου τότε του Συνασπισμού. Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ερχόταν στο γραφείο μου να με πιέσει να πιέσω τον πρόεδρο του ΔΙΚΑΤΣΑ να του δώσει αναγνώριση του πτυχίου του. Με τριετείς μόνο σπουδές, στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, είχε πάρει πτυχίο ιατρού. Τελικά τον έπεισα με ένα συγκλονιστικό επιχείρημα: Δεν πειράζει -του είπα- αν είναι αλμπάνης και όχι γιατρός. Αυτό σημαίνει ότι θα στέλνει τους πελάτες του μια ώρα αρχύτερα στον Αλλάχ. Κι έτσι θα λύσουμε το μειονοτικό…»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο «Κουβεντιάζοντας με τον Ανδρέα - Ρητά και… απόρρητα» του Γιάννη Π. Καψή, εκδόσεις Λιβάνη, σελίδα 234, παραπομπή 72η.
Την ίδια περίπου εποχή που συνέβη το γεγονός που περιγράφει ο συγγραφέας, ανάλογο θέμα είχε προκύψει με κάποιους φαρμακοποιούς που τους αναγνωρίστηκε πτυχίο φαρμακευτικής και άδεια φαρμακείου χωρίς να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις για την απόκτησή τους. Μεγάλο δε σάλο είχε προκαλέσει τότε το θέμα στην τοπική κοινωνία το οποίο επιλύθηκε κατόπιν αρμοδίως.
