Σε παλαιότερο σημείωμα μου που ευχαρίστως
φιλοξενήσατε αναφέρθηκα σε μια νέα μορφή και αντίληψη συνδικαλισμού. Προϊόν και
αυτή της κρίσης όπως και τόσα άλλα. Πρέπει όμως όταν βγούμε από την κρίση και
αυτό πρέπει να βλέπει ιδίως η νεολαία μας να κουβαλάμε μαζί μας εκτός από τις
φοβερές εμπειρίες και μεγάλη σοφία, ασπίδα για το μέλλον.
Πράγματι σήμερα χτίζονται ξανά οι πύργοι του σύγχρονου
φεουδαρχισμού. Μπορεί να φαντάζει όλη η ιστορία μετά τη Γαλλική επανάσταση απλή
παρένθεση όμως αυτό οφείλεται στην παθητικότητα
των καθημερινών πρακτικών που μας κάνει να θεωρούμε ότι γίνεται γύρω μας
αυτονόητη φυσική συνέπεια.
Στα καθ’ ημάς το αυτονόητο είναι ότι αφού δεν
μας πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ στην ώρα του λόγω της κρίσης τάχα, μας πιέζουν οι
προμηθευτές μας και δημιουργούνται καταστάσεις πανικού και όχι ώριμης σκέψης
και αντίδρασης. Από κοντά βέβαια και οι καιροσκόποι πολιτικάντηδες των
κομμάτων. Πως δηλαδή θα διοχετεύσουν την αγανάκτηση και τους τρελαμένους από
την οικονομική πίεση φαρμακοποιούς σε σχέδια που βολεύουν πολιτικές φθοράς και
σχέδια έξω από αυτούς.
Προσωπικά δεν μπορώ να αντιληφθώ πως κόμματα
που ευαγγελίζονται τον κοινωνισμό, αφουγκράζονται τις κοινωνικές ανάγκες μέσα
στην κρίση και μιλούν για λογαριασμό τους, υποστηρίζουν πρακτικές κατά του " λαού" σαν αυτή της
αναστολής πίστωσης. Πολύ περίεργο που δεν πιέζουν προς τα πίσω, που δεν
ανοίγουν μέτωπο μ’ αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για την κρίση που περνάμε
στα φαρμακεία μας, τους προμηθευτές.
Πρώτη πράξη του έργου ενός νέου συνδικαλισμού,
η ψυχολογική ενίσχυση όλων μας ώστε να μην φοβούνται. Να μην τρέμουν στις
απειλές ότι θα τους πάρουν ότι έχουν και δεν έχουν. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να
γίνει εφ’ όσον πληρώνουν έναντι. Κανένας τοκογλύφος δεν θέλει να χάσει τον "πελάτη "του .
Δεύτερη κύρια πράξη το σύνθημα πληρώνω ευθύς
μόλις με πληρώσει το ασφαλιστικό σύστημα. Ένα μαζικό κίνημα πληρώνω όταν με
πληρώνουν. Μέρος του η εξαίρεση από τον Τειρεσία, μέρος του η δημοσιοποίηση
όσων προμηθευτών πιέζουν.
Τρίτη πράξη.
Ενίσχυση ρευστότητας. Τίποτα περισσότερο προς το παρόν.
Τέταρτη πράξη. Φορολογική. Όχι μόνο
συμψηφισμός εδώ και τώρα για όσους τους συμφέρει. Φορολογική ενημερότητα εκτός
ορίων δόσεων ως παραδοχή του κράτους ότι είμαστε το μόνο επάγγελμα που
φορολογείται για εισοδήματα που δεν εισέπραξε.
Αντί να στεναχωριέμαι για την απομείωση του stock με κάθε
υποτίμηση να δούμε στο τέλος του χρόνου
την εξ’ αυτής μείωση του εισοδήματος φαρμακείου που πρόκειται να φορολογηθεί.
Οι λογιστές μπορούν να τα βρουν. Ακόμα
και τα της απαιτούμενης απογραφής. Σε κάποιες
εφορίες (Πάτρα, Αγρίνιο) έγινε δεκτό κάποιοι προχώρησαν πιο πολύ από τα
νεύρα στις συνελεύσεις.
Πέμπτη πράξη. Όλα τα θεσμικά στη μάχη της
επιβίωσης όλων.
Φινάλε. Δεν υπάρχει. Όλοι επί σκηνής για
όλους.
Κανένας μόνος του.
Όποιος εύκολα αντιγυρίσει ότι αυτά του περί αντιστροφής του κλίματος σε
βάρος των προμηθευτών, όπως πραγματικά πρέπει να είναι, δείχνουν, την ανοχή των
συνδικαλιστών στην αξιοπιστία του κράτους πιθανότατα δεν έχει καταλάβει ότι ζει
στα όρια προτεκτοράτου ή δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα.
Ανοχή ασφαλώς σημαίνει είτε ανικανότητα είτε "δόσιμο"
Εύκολες έννοιες, εύπεπτες και ξεσηκωτικές. Που
να τρέχεις να αντισταθείς στο πραγματικό θηρίο πίσω από το φαρμακείο αφού
μπροστά σου είναι η αποκαθήλωση των συνδικαλιστών – σταρ - μιας εποχής άλλης
από την δική σου. Πρέπει όμως. Μαζικά, σαρωτικά σε καινούριες βάσεις. Αναμένω
αντιδράσεις. Και οι πιο κακές ή κακόπιστες είναι υγεία. Αλλοίμονο στο γκρίζο
που μας κουνάει καθημερινά το δάχτυλο και αναρωτιέται γιατί εκνευριζόμαστε. Δεν
καταλαβαίνει τι θα πει να είσαι ήδη άνεργος μέσα στο ίδιο σου το μαγαζί.
Δημήτρης Καραγεωργίου
ΥΓ. Τα παραπάνω δεν αφορούν κατ’ ανάγκη τουs ΣΥΦΑ ή τουλάχιστον τον δικό μας ΣΥΦΑ
Θες/νικης. Μου είναι αδιανόητο ότι ΣΥΦΑ θα κόψει ποτέ φάρμακα σε μέλος του.
