Pharma Team: Υιοθετούμε πλήρως τη θέση του Pharmacorner και σας προτείνουμε να διαβάσετε το άρθρο που μετέφρασε ο συνάδελφος Γιάννης Μαρίνος, ελπίζουμε όλοι να διδαχθούμε από την ιστορία της Ισλανδίας:
Ο κλάδος των φαρμακείων βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του, με το μέλλον του να διαγράφεται αβέβαιο. Η βίαιη προσπάθεια μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης είναι το πιο δραματικό επεισόδιο της περιόδου αυτής. Ωστόσο, πίσω από αυτήν κρύβονται και άλλες στοχεύσεις. Το ελληνικό φαρμακείο, θέλουμε δεν θέλουμε, τα επόμενα χρόνια δεν θα έχει την εικόνα που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, δυστυχώς ο κλάδος εμφανίζεται για μια ακόμα φορά διαιρεμένος.
Το PHARMACORNER συνειδητά απέφυγε να εμπλακεί στις διαφωνίες που εμφανίζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς θεωρεί ότι αποτελούν εσωτερικά θέματα που η δημοσιοποίησή τους βλάπτει τις επιδιώξεις των φαρμακοποιών. Φυσικά και πρέπει να εκφράζονται οι διαφωνίες, ακόμα και με έντονο τρόπο, υπό τον όρο ότι αυτό θα γίνεται «εντός των τειχών». Ένα μέσο, όπως το PHARMACORNER, που αποτελεί σήμερα κεντρικό χώρο ενημέρωσης της φαρμακευτικής αγοράς, με δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, έχει ως αποστολή του την προβολή θέσεων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στοχεύουν στην ανάπτυξη της φαρμακευτικής περίθαλψης. Έτσι θα συνεχίσουμε, θεωρώντας ότι υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο την υπεράσπιση του ελληνικού φαρμακείου.
Αντί άλλου σχολίου για τη σημερινή κατάσταση, δανειζόμαστε από τον συνάδελφο Γιάννη Παπαδόπουλο το κείμενο του Λευτέρη Μαρίνου, για την ιστορία και τα διδάγματα από τους φαρμακοποιούς της ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ. Ο Λευτέρης Μαρίνος, φαρμακοποιός και συγγραφέας–μελετητής, μελετάει την εξέλιξη των φαρμακείων, κυρίως των χωρών της Ευρώπης, στην εποχή της οικονομικής κρίσης:
H ιστορία των φαρμακοποιών της Ισλανδίας και τα διδάγματά της
Τελικά τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Για να αντιληφθούμε τον τελικό αντίκτυπο των πολιτικών που εφαρμόζονται στον κλάδο μας, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να διδαχθούμε από την ιστορία των άλλων. Και η ιστορία της ήττας των φαρμακοποιών ιδιοκτητών ανεξάρτητων φαρμακείων της Ισλανδίας μέσα από τη μελέτη[1] του τμήματος κοινωνικής φαρμακευτικής του πανεπιστημίου της Δανίας (Department of Social Pharmacy, Royal Danish School of Pharmacy, Copenhagen, Denmark) έχει να μας προσφέρει την αποκρυσταλλωμένη γνώση που χρειαζόμαστε. Το αντικείμενο της μελέτης συνοψιζόταν στο εξής ερώτημα: κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί ένας επαγγελματικός κλάδος να συνηγορήσει σε εκείνες τις κυβερνητικές πολιτικές που οδηγούν στην απορύθμιση (καλείται monopoly στο άρθρο) του επαγγέλματος και τελικά στην ίδια την αποσύνθεσή του;
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν ότι τρεις παράγοντες συνετέλεσαν στη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου της φαρμακευτικής νομοθεσίας:
1. η σαφής κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορύθμισης.
2. η σαφής κυβερνητική βούληση για τη μείωση των δαπανών υγείας
3. οι εσωτερικές διαιρέσεις των μελών που απαρτίζουν τον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο.
Μάλιστα για το τρίτο σημείο οι ερευνητές μπόρεσαν να διακρίνουν τουλάχιστον τέσσερις τέτοιες εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ:
1. φαρμακοποιών αστικών κέντρων και επαρχίας
2. εργοδοτών και εργαζόμενων
3. διαφορετικών επιπέδων εκπαίδευσης μεταξύ των φαρμακοποιών
4. και τέλος μεταξύ νέων και παλαιών φαρμακοποιών.
Το συμπέρασμα της μελέτης είναι το εξής: Το άρθρο αυτό δείχνει πώς ένα επάγγελμα που αποδυναμώθηκε από τις εσωτερικές διαμάχες μετατράπηκε σε θήραμα για τις πολιτικές περικοπής των δαπανών για την υγεία. Αυτή η μελέτη παραθέτει ένα παράδειγμα του πώς οι εσωτερικές συγκρούσεις, όχι μόνο αποδυναμώνουν ένα επάγγελμα, αλλά δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα ώστε να χαθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο. Τα ευρήματά μας εγείρουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των επαγγελμάτων στην κοινωνία σήμερα. (Social Science & Medicine, 1999)
Αν κανείς σκεφτεί ότι από τις τρεις αρχικές προϋποθέσεις για τη διάρρηξη του ρυθμιστικού πλαισίου οι δύο, δηλαδή η κυβερνητική βούληση για την εφαρμογή νέων πολιτικών ανταγωνισμού και απορρύθμισης καθώς και η προσήλωση στη μείωση των δαπανών είναι ομολογημένη και φανερή, μας μένει μόνο η τρίτη για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα. Είναι εύλογο ότι για το σκοπό αυτό, οι όποιες διαφορές υπάρχουν θα τροφοδοτηθούν προκειμένου να διογκωθούν τόσο, ώστε το βάρος τους να συνθλίψει τη σπονδυλική στήλη του κλάδου που δεν είναι άλλη από τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών του, στην επίτευξη των κλαδικών του αιτημάτων. Δική μας υποχρέωση είναι να αναγνωρίσουμε και να απαξιώσουμε αυτές τις δηλητηριώδεις ενέργειες που σπέρνουν διχόνοια και αν όντος επιδιώκουμε να πορευθούμε και να αγωνιστούμε με αυτοπεποίθηση για τη σωτηρία του τμήματος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης που έχουμε αναλάβει καθώς και τη δική μας, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε από την ιστορία των άλλων.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, 6.09.2012
[1]No struggle, no strength: how pharmacists lost their monopoly. Soc Sci Med. 1999 May;48(9):1247-58.
