Είναι πολύ προκλητικό να σπεκουλάρεις όταν έχεις μπροστά σου ένα νεκρό.
Αναφέρομαι στο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και φαρμακοσύζυγο κ. Πάρι Κουκουλόπουλο.
Αντιλαμβάνομαι το διακαή του πόθο να υποβαθμίσει το συμβάν που κλήθηκε να σχολιάσει, αλλά δεν περίμενα να επιδείξει τόσο θράσσος.
Θα ήθελε, λέει, να ζούσε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός για να του εξηγήσει το λόγο αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης. Είναι να τρελαίνεσαι...
Λες και ο συνταξιούχος φαρμακοποιός ήταν αυτός που κυβερνούσε τόσα χρόνια, αυτός που στελέχωνε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αυτός που χάραζε την πολιτική υγείας.
Ή μήπως ο κ. Κουκουλόπουλος και οι σύντροφοί του όλα αυτά τα χρόνια έδειξαν το στοιχειώδη σεβασμό και σοβαρότητα, όταν άλλοι φαρμακοποιοί με θεσμικούς ρόλους μάταια προσπαθούσαν να υποδείξουν αυτό που δήθεν θα ήθελε να ακούσει ο κ. Κουκουλόπουλος από το συνταξιούχο φαρμακοποιό;
Στην επόμενη τηλεοπτική του εμφάνιση ο κ. Κουκουλόπουλος ας κάνει ένα ακόμα βήμα στου κακού τη σκάλα. Ας εξηγήσει στους τηλεθεατές ότι ο άνθρωπος αυτοκτόνησε από περίσσεια ευτυχίας που η λαοπρόβλητη κυβέρνησή του εξασφάλισε για όλους τους Έλληνες.
Κρίμα κ. Κουκουλόπουλε. Οι επιλογές σας εξαφάνισαν το χαμόγελο από τα χείλη των Ελλήνων, κάποιους τους οδήγησαν και στην αυτοκτονία.
Κι εσείς αναλάβατε φιλότιμα να προσβάλετε τη μνήμη αυτών των ανθρώπων.
Όλα στο βωμό του κόμματος που μάταια προσπαθείτε να διατηρήσετε ζωντανό.
Συνεχίστε έτσι... «το γαρ πολύ τη θλίψεως γεννά παραφροσύνη».
Α.Κ.
