Σήμερα, μετά την ολοκλήρωση της 48ωρης απεργίας μας αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ’ όλα για να σας συγχαρώ για το υψηλό αίσθημα ευθύνης, συνέπειας και συνειδητοποίησης που επιδείξατε για μια ακόμη φορά. Και μάλιστα αυτή τη φορά που είχε ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένες.
Γνωρίζω πολύ καλά τις επιφυλάξεις ή/και τις αντιρρήσεις πολλών από σας για την αναγκαιότητα της απεργίας σε σχέση πάντοτε με τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Γι’ αυτό
εκτιμώ ακόμη περισσότερο την απόφασή σας να στηρίξετε τις αποφάσεις των θεσμικών συλλογικών μας οργάνων, συναισθανόμενοι ότι η ενότητα του κλάδου
είναι πάνω από προσωπικές απόψεις ή στρατηγικές.
Την συμπεριφορά σας αυτή την εισπράττω και ως απόδειξη εμπιστοσύνης τόσο προς το πρόσωπό μου όσο και προς το Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Είναι προφανές ότι η εμπιστοσύνη σας αυτή ανεβάζει τις δικές σας απαιτήσεις από τους εκπροσώπους του κλάδου και μας επιφορτίζει με επιπλέον ευθύνες για περισσότερη δραστηριότητα, εντονότερες διεκδικήσεις, καλύτερη αποτελεσματικότητα, δυναμικότερους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.
Συνάδελφοι
Δεν παραβλέπουμε ότι τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν στον κλάδο την τελευταία διετία και ολοκληρώθηκαν με τις προβλέψεις του τελευταίου νόμου, διαμορφώνουν ένα πολύ βαρύ κλίμα στο χώρο μας. Θα χρειαστεί πολύ προσπάθεια για να σταματήσει εδώ η κατεδάφιση θεσμικών και οικονομικών κατακτήσεων δεκαετιών, ώστε να ξαναρχίσουμε σιγά-σιγά το κτίσιμο ενός καλύτερου αύριο.
Στην προσπάθεια αυτή θα πάμε όλοι μαζί. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να υποβλέπουμε τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον θεωρούμενο «ανταγωνιστή». Ο εχθρός του κλάδου βρίσκεται έξω από τον κλάδο. Αυτόν αντιπαλεύουμε, μ’ αυτόν είμαστε στα όπλα. Βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Την προσπάθειά μας αυτή στήριξαν όλοι οι συνάδελφοι «πλην Λακεδαιμονίων» που πίστεψαν ότι βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία για να κερδίσουν σε βάρος των απεργούντων συναδέλφων τους. Λυπάμαι για το κατάντημά τους. Λυπάμαι γιατί αδιαφορούν για την υστεροφημία τους. Λυπάμαι γιατί επέλεξαν την απομόνωση και την συναδελφική κατακραυγή από την ένταξή τους στην οικογένεια των φαρμακοποιών. Ελπίζω ότι αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν το λάθος των επιλογών τους.
Συνάδελφοι
Όλοι γνωρίζουμε το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούμαστε. Κατ’ επέκταση γνωρίζουμε και τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε και στο μέλλον. Μαζί θα αγωνιστούμε να τις ξεπεράσουμε με καθαρό μυαλό, ψυχραιμία, εμπειρία, σύνεση και αποφασιστικότητα. Η προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου είναι ο απώτερος στόχος όλων μας. Στην πορεία υλοποίησής του χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων με καλή πίστη και θετική προδιάθεση.
Για άλλη μια φορά σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ για τον ωραίο αγώνα που δίνουμε μαζί κάθε μέρα, ο καθένας από τη θέση του.
Κυριάκος Θεοδοσιάδης
Πρόεδρος Φ.Σ.Θ.
Πρόεδρος Φ.Σ.Θ.
