Pharma Team: Μείναμε εντυπωσιασμένοι από το άρθρο της Κας Αιμιλίας Σταθάκου που δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Real News 11/03/2012 αφού παρουσιάζει χωρίς υπεκφυγές την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον χώρο της υγείας.
Έχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα. Η μόνη ελπίδα για να σωθεί το ΕΣΥ είναι να το αναλάβει ένας νοικοκύρης.
Ναι. Ενας άνθρωπος που ξέρει να κρατάει ένα σπίτι και διαθέτει την κοινή λογική.
Νομίζω ότι έχουμε χάσει το αυτονόητο.
Οταν θέλεις να κάνεις οικονομία στο σπίτι σου, πας στην αγορά και ψάχνεις το πιο φθηνό κομμάτι κρέας ή κοιτάς να συνδυάσεις την ποιότητα σε σχέση με την τιμή και την ασφάλεια για να κάνεις την καλύτερη αγορά; 'Οταν λοιπόν
πρόκειται να αγοράσεις φάρμακα για ασθενείς ή υγειονομικά υλικά για νοσοκομεία, αγοράζεις με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή;
Χωρίς να θέτεις έστω τυπικά, τις παραμέτρους της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας? Το πιο φθηνό γενόσημο παρουσιάζεται σήμερα ως το μόνο «φάρμακο» για τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Το «εξοικονομώ χρήματα αγοράζοντας το πιο φθηνό» αποτελεί τη λύση σε πρόβλημα αριθμητικής της τρίτης Δημοτικού.Δεν αποτελεί χάραξη πολιτικής. Τα σκληρά μέτρα που τινάζουν στον αέρα τη φαρμακευτική περίθαλψη στη χώρα μας ελήφθησαν για να εξοικονομηθεί φέτος 1 δισ. ευρώ. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι γίνεται υπερσυνταγογράφηση και η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Εάν εφαρμοζόταν ο νόμος για την επιστροφή στον ΕΟΦ των κουπονιών των φαρμάκων που εξάγονται, θα είχαν εξοικονομηθεί 700 εκατομμύρια ευρώ! Τόσο κοστίζει στα ασφαλιστικά ταμεία η κομπίνα με τα κουπόνια. Και τόσο απλό ήταν να σταματήσει. Εάν μάλιστα είχε δημιουργηθεί η υποδομή για ένα αξιόπιστο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα είχαν εξοικονομηθεί πολύ περισσότερα απ' αυτά που ζητά η τρόικα. Ωστόσο, ενώ ο ΕΟΠΥΎ προετοιμαζόταν τόσον καιρό, το ηλεκτρονικό του σύστημα εξακολουθεί να υπολειτουργεί. Αυτή η πολιτική τού «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» εφαρμόστηκε και στα νοσοκομεία.
Καθυστέρησαν οι διαγωνισμοί, ξέφυγε το κόστος για τις outsourcing υπηρεσίες και, για να βγουν πλέον τα νούμερα, κόβονται φάρμακα και υλικά. Και όμως. Υπήρχαν πολλές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια για τη μείωση της δαπάνης. Αλλά δεν έγιναν.
Είτε γιατί είχαν πολιτικό κόστος είτε γιατί απαιτούσαν δουλειά, οργάνωση και υποδομή. Εξάλλου, πιο εύκολο είναι να γκρεμίζεις παρά να χτίζεις. Αντί λοιπόν να πολεμάμε όλα αυτά τα χρόνια τη σπατάλη και τη διαπλοκή, περιμέναμε μέχρι να μας βάλει η τρόικα το μαχαίρι στον λαιμό.
Και πλέον αναγκαστήκαμε να... ρίξουμε πυρηνική βόμβα! Τώρα βέβαια, κάπως πρέπει να δικαιολογηθούν και οι παράπλευρες απώλειες. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν δύο δοκιμασμένες τεχνικές ανακρίβειες και θεωρίες συνωμοσίας.
Ακούσαμε ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης έχουν τριπλάσια κατανάλωση γενοσήμων.
Στην πραγματικότητα, έχουν σχεδόν την ίδια με εμάς απλώς εκεί υπολογίζουν ως γενόσημα και τα εκτός πατέντας φάρμακα και έτσι το ποσοστό τους φαίνεται αυξημένο. Αραγε, δεν το γνωρίζουν όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα; Ακούσαμε ότι γίνονται εργαστηριακοί έλεγχοι σε όλα τα φάρμακα ηου κυκλοφορούν στην αγορά. Πού είναι δημοσιευμένοι αυτοίοι έλεγχοι που δεν έχουμε δει ποτέ, σε ποια εργαστήρια γίνονται, με ποια αντιδραστήρια; Ακούσαμε ότι όλα τα φάρμακα έχουν πιστοποίηση από ΕυρωπαϊκούςΟργανισμούς. Επιστήμονες που εξετάζουν τους φακέλους για να δώσουν έγκριση κυκλοφορίας ισχυρίζονται ότι στα περισσότερα προϊόντα που έρχονται από τις χώρες του τρίτου κόσμου οι εγκρίσεις δίνονται με την εθνική διαδικασία και δεν υπάρχει καμία τέτοια πιστοποίηση. Ακούσαμε και τις θεωρίες για τα κρυμμένα συμφέροντα. Ξέρουμε καλά ότι αυτά είναι παντός καιρού και δεν κάνουν διακρίσεις σε πρωτότυπα ή γενόσημα! Παντού υπάρχουν για όσους είναι ανοιχτοί να τα υπηρετήσουν. Ο Ελληνας ασθενής γίνεται πλέον ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης, θα παίρνει μόνο το φθηνότερο αντίγραφο που υπάρχει, ενώ οι νέεςθεραπείες θα πρέπει να κυκλοφορήσουν σε 12 χώρες πριν μπουν στα νοσοκομεία μας και αρχίσουν τα ταμεία να τις δικαιολογούν. Ετσι θα πρέπει να περάσουν δύο και τρία χρόνια.
Πριν από μερικές ημέρες πήρα αυτό το e-mail από τον Κώστα. Είναι 30 χρόνων και έχει μελάνωμα. «Μου είπαν ότι θα περάσει ένας χρόνοςγια να έρθει το νέο φάρμακο. Ο γιατρός όμως είπε ότι δεν έχω τόσο χρόνο». Οι «παροικούντεςτην Ιερουσαλήμ» οφείλουν στον Κώστα μία απάντηση.
Έχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα. Η μόνη ελπίδα για να σωθεί το ΕΣΥ είναι να το αναλάβει ένας νοικοκύρης.
Ναι. Ενας άνθρωπος που ξέρει να κρατάει ένα σπίτι και διαθέτει την κοινή λογική.
Νομίζω ότι έχουμε χάσει το αυτονόητο.
Οταν θέλεις να κάνεις οικονομία στο σπίτι σου, πας στην αγορά και ψάχνεις το πιο φθηνό κομμάτι κρέας ή κοιτάς να συνδυάσεις την ποιότητα σε σχέση με την τιμή και την ασφάλεια για να κάνεις την καλύτερη αγορά; 'Οταν λοιπόν
πρόκειται να αγοράσεις φάρμακα για ασθενείς ή υγειονομικά υλικά για νοσοκομεία, αγοράζεις με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή;
Χωρίς να θέτεις έστω τυπικά, τις παραμέτρους της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας? Το πιο φθηνό γενόσημο παρουσιάζεται σήμερα ως το μόνο «φάρμακο» για τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Το «εξοικονομώ χρήματα αγοράζοντας το πιο φθηνό» αποτελεί τη λύση σε πρόβλημα αριθμητικής της τρίτης Δημοτικού.Δεν αποτελεί χάραξη πολιτικής. Τα σκληρά μέτρα που τινάζουν στον αέρα τη φαρμακευτική περίθαλψη στη χώρα μας ελήφθησαν για να εξοικονομηθεί φέτος 1 δισ. ευρώ. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι γίνεται υπερσυνταγογράφηση και η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Εάν εφαρμοζόταν ο νόμος για την επιστροφή στον ΕΟΦ των κουπονιών των φαρμάκων που εξάγονται, θα είχαν εξοικονομηθεί 700 εκατομμύρια ευρώ! Τόσο κοστίζει στα ασφαλιστικά ταμεία η κομπίνα με τα κουπόνια. Και τόσο απλό ήταν να σταματήσει. Εάν μάλιστα είχε δημιουργηθεί η υποδομή για ένα αξιόπιστο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα είχαν εξοικονομηθεί πολύ περισσότερα απ' αυτά που ζητά η τρόικα. Ωστόσο, ενώ ο ΕΟΠΥΎ προετοιμαζόταν τόσον καιρό, το ηλεκτρονικό του σύστημα εξακολουθεί να υπολειτουργεί. Αυτή η πολιτική τού «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» εφαρμόστηκε και στα νοσοκομεία.
Καθυστέρησαν οι διαγωνισμοί, ξέφυγε το κόστος για τις outsourcing υπηρεσίες και, για να βγουν πλέον τα νούμερα, κόβονται φάρμακα και υλικά. Και όμως. Υπήρχαν πολλές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια για τη μείωση της δαπάνης. Αλλά δεν έγιναν.
Είτε γιατί είχαν πολιτικό κόστος είτε γιατί απαιτούσαν δουλειά, οργάνωση και υποδομή. Εξάλλου, πιο εύκολο είναι να γκρεμίζεις παρά να χτίζεις. Αντί λοιπόν να πολεμάμε όλα αυτά τα χρόνια τη σπατάλη και τη διαπλοκή, περιμέναμε μέχρι να μας βάλει η τρόικα το μαχαίρι στον λαιμό.
Και πλέον αναγκαστήκαμε να... ρίξουμε πυρηνική βόμβα! Τώρα βέβαια, κάπως πρέπει να δικαιολογηθούν και οι παράπλευρες απώλειες. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν δύο δοκιμασμένες τεχνικές ανακρίβειες και θεωρίες συνωμοσίας.
Ακούσαμε ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης έχουν τριπλάσια κατανάλωση γενοσήμων.
Στην πραγματικότητα, έχουν σχεδόν την ίδια με εμάς απλώς εκεί υπολογίζουν ως γενόσημα και τα εκτός πατέντας φάρμακα και έτσι το ποσοστό τους φαίνεται αυξημένο. Αραγε, δεν το γνωρίζουν όσοι επικαλούνται αυτό το επιχείρημα; Ακούσαμε ότι γίνονται εργαστηριακοί έλεγχοι σε όλα τα φάρμακα ηου κυκλοφορούν στην αγορά. Πού είναι δημοσιευμένοι αυτοίοι έλεγχοι που δεν έχουμε δει ποτέ, σε ποια εργαστήρια γίνονται, με ποια αντιδραστήρια; Ακούσαμε ότι όλα τα φάρμακα έχουν πιστοποίηση από ΕυρωπαϊκούςΟργανισμούς. Επιστήμονες που εξετάζουν τους φακέλους για να δώσουν έγκριση κυκλοφορίας ισχυρίζονται ότι στα περισσότερα προϊόντα που έρχονται από τις χώρες του τρίτου κόσμου οι εγκρίσεις δίνονται με την εθνική διαδικασία και δεν υπάρχει καμία τέτοια πιστοποίηση. Ακούσαμε και τις θεωρίες για τα κρυμμένα συμφέροντα. Ξέρουμε καλά ότι αυτά είναι παντός καιρού και δεν κάνουν διακρίσεις σε πρωτότυπα ή γενόσημα! Παντού υπάρχουν για όσους είναι ανοιχτοί να τα υπηρετήσουν. Ο Ελληνας ασθενής γίνεται πλέον ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης, θα παίρνει μόνο το φθηνότερο αντίγραφο που υπάρχει, ενώ οι νέεςθεραπείες θα πρέπει να κυκλοφορήσουν σε 12 χώρες πριν μπουν στα νοσοκομεία μας και αρχίσουν τα ταμεία να τις δικαιολογούν. Ετσι θα πρέπει να περάσουν δύο και τρία χρόνια.
Πριν από μερικές ημέρες πήρα αυτό το e-mail από τον Κώστα. Είναι 30 χρόνων και έχει μελάνωμα. «Μου είπαν ότι θα περάσει ένας χρόνοςγια να έρθει το νέο φάρμακο. Ο γιατρός όμως είπε ότι δεν έχω τόσο χρόνο». Οι «παροικούντεςτην Ιερουσαλήμ» οφείλουν στον Κώστα μία απάντηση.