 |
| Του Κυριάκου Θεοδοσιάδη, προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσ- σαλονίκης και αντιπροέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου |
Οι πρώτες μέρες του νέου χρόνου σημαδεύτηκαν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών οε όλη τη χώρα.
Οι κυβερνητικές αντιδράσεις χαρακτηρίσθηκαν στην αρχή από αμηχανία, ακολούθησε αμέσως μετά, δια στόματος του κ. Κουτρουμάνη, το κλασικό πεπατημένο επιχείρημα της «υποκινούμενης κινητοποίησης» και τέλος όταν διεπίστωσαν ότι άδικα εκτίθενται, «αναγκάσθηκαν» να καθίσουν τρεις υπουργοί στο τραπέζι των συζητήσεων με την αντιπροσωπεία του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Εύλογα διερωτάται ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος: - Επρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να ασχοληθούν τρεις υπουργοί και να αναζητήσουν λύσεις; - Μήπως θα ήταν καλύτερα για όλους -κυβέρνηση, φαρμακοποιούς, κοινωνία- να ασχοληθεί η κυβέρνηση πολύ νωρίτερα, πριν το πρόβλημα προσλάβει τις διαστάσεις που τελικά προσέλαβε;
- Οταν ο πολίτης δεν πληρώνει τα χαράτσια που καθημερινά επιβάλλονται, το κράτος υποχρεώνει τον πολίτη να τα πληρώσει χρησιμοποιώντας προς τούτο μέτρα που ξεκινούν από τη διακοπή ηλεκτροδότησής του και καταλήγουν στη φυλάκισή του. Κι όλα αυτά στο όνομα της εφαρμογής των νόμων. Οταν το κράτος δεν εξοφλεί τις δικές του υποχρεώσεις και οδηγεί τους πολίτες-φαρμακοποιούς στην οικονομική ασφυξία, πόσο θράσος χρειάζεται για να επιχειρεί να βγει και πάνω από το λάδι; - Οι δυνάμεις κατοχής που «για το καλό μας εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας για να διορθώσουν τα στραβά του τόπου», έχουν συναντήσει τέτοια φαινόμενα κρατικής ασυνέπειας και παχυδερμισμού στις χώρες από τις οποίες προέρχονται; Πώς λοιπόν βάζουν όρους για τη χορήγηση των δανειακών δόσεων, αλλά μόνο προς την κατεύθυνση επιβάρυνσης των πολιτών; Αυτά είναι τα ερωτήματα που περιμένουν απάντηση από την κυβέρνηση. Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό.Οι κυβερνητικές αντιδράσεις χαρακτηρίσθηκαν στην αρχή από αμηχανία, ακολούθησε αμέσως μετά, δια στόματος του κ. Κουτρουμάνη, το κλασικό πεπατημένο επιχείρημα της «υποκινούμενης κινητοποίησης» και τέλος όταν διεπίστωσαν ότι άδικα εκτίθενται, «αναγκάσθηκαν» να καθίσουν τρεις υπουργοί στο τραπέζι των συζητήσεων με την αντιπροσωπεία του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. Εύλογα διερωτάται ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος: - Επρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να ασχοληθούν τρεις υπουργοί και να αναζητήσουν λύσεις; - Μήπως θα ήταν καλύτερα για όλους -κυβέρνηση, φαρμακοποιούς, κοινωνία- να ασχοληθεί η κυβέρνηση πολύ νωρίτερα, πριν το πρόβλημα προσλάβει τις διαστάσεις που τελικά προσέλαβε;
Πριν από ένα έτος εντοπίσθηκαν στα πηγάδια του Λαυρίου κάποια φάρμακα, που τη δαπάνη τους είχαν καλύψει σκανδαλωδώς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι υπηρεσίες εντόπισαν και o Τύπος κατονόμασε τους δράστες της υπόθεσης: μια ιατρό -υποψήφια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και τον σύζυγό της φαρμακοποιό, αυτοδιοικητικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Εκτοτε η υπόθεση «ξεχάστηκε».
Ισως θάφτηκε στα ίδια πηγάδια τσυ Λαυρίου. Οι λαλίστατοι συναρμόδιοι υπουργοί Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έχουν κάτι να μας πουν;
Πηγή: Εφημερίδα Αγγελιοφόρος 5/1/2012
