Η υπόθεση με τον τρόπο χορήγησης των πολύ ακριβών, των λεγομένων νοσοκομειακών φαρμάκων πρέπει να λάβει λίαν συντόμως ένα τέλος. Οι συνεχείς παλινωδίες των διαδοχικών πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Υγείας οδηγούν τους χρονίους πάσχοντες ασφαλισμένους από τα φαρμακεία των νοσοκομείων στα ιδιωτικά φαρμακεία και τούμπαλιν, σε μία μονοσήμαντη προσπάθεια να βρεθεί εκείνος ο τρόπος χορήγησής τους ο οποίος θα προκαλεί τη χαμηλότερη δαπάνη για το δημόσιο.
Όταν τα πολύ ακριβά φάρμακα χορηγούνται από τα φαρμακεία των νοσοκομείων, τότε η σχετική δαπάνη επιβαρύνει τα χρέη των νοσηλευτικών ιδρυμάτων προς τους προμηθευτές τους. Όταν τα πολύ ακριβά φάρμακα χορηγούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία, τότε η σχετική δαπάνη επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία.
Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαία η διαφωνία και, συχνά, η αντιπαράθεση μεταξύ του γενικού γραμματέα Δημοσίας Υγείας Αντ. Δημόπουλου, ο οποίος είναι αρμόδιος για τη φαρμακευτική πολιτική, και του γενικού γραμματέα Υγείας Ν. Πολύζου, ο οποίος είναι αρμόδιος για τις δαπάνες των νοσοκομείων του ΕΣΥ.
Όπως γίνεται φανερό, ο πρώτος επιθυμεί τα πολύ ακριβά φάρμακα να χορηγούνται από τα φαρμακεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ, ενώ ο δεύτερος επιδιώκει αυτά να χορηγούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία.
Διαμορφώνεται, έτσι, μία βαθιά αντιφατική πολιτική, η οποία στέλνει τα συγκεκριμένα φάρμακα από τα δημόσια νοσοκομεία στα ιδιωτικά φαρμακεία και τούμπαλιν, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η αξιοπιστία της φαρμακευτικής πολιτικής, καθώς κάθε τρόπος χορήγησης υπακούει σε διαφορετικά επιχειρήματα.
Η εναλλαγή αφαιρεί όλα τα επιχειρήματα από τη φαρέτρα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας και καθιστά απλώς τη σχετική πολιτική ανερμάτιστη.
Το καταφανές δεδομένο είναι ότι κάθε αλλαγή στον τρόπο χορήγησης των πολύ ακριβών φαρμάκων δεν λαμβάνει υπόψη της τις ανάγκες και τη διευκόλυνση των χρονίως πασχόντων ασφαλισμένων, αλλά υπαγορεύεται μόνον από λογιστικές αναγκαιότητες, οι οποίες ανατρέπονται πολύ συχνά από τις δουλείες της κάθε χρονικής ή πολιτικής συγκυρίας. Είναι αυτονόητο, φυσικά, ότι οι αλλαγές στον τρόπο χορήγησης των πολύ ακριβών φαρμάκων κάθε άλλο παρά προκύπτουν ως τεκμηριωμένο αποτέλεσμα εμπεριστατωμένης έρευνας και μελέτης όλων των παραγόντων οι οποίοι εμπλέκονται στο πρόβλημα.
Το υπουργείο Υγείας δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι ακριβώς θέλει να κάνει με τα πολύ ακριβά φάρμακα. Οφείλει να αποφασίσει επιτέλους, εάν επιθυμεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των χρονίως πασχόντων ασφαλισμένων με έναν καθαρό και πολύ απλό τρόπο: Να καθορίσει με νόμο τον τρόπο χορήγησης των συγκεκριμένων φαρμάκων.
Ακόμη κι αν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο νόμος θα ισχύσει μέχρι να ανατραπεί πολύ εύκολα από άλλον νόμο…
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥΕφημερίδα Αυγή
