Η περίφημη πολιτική «μείωσης κόστους» του υπουργείου Υγείας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό του made in Greece φαρμάκου
Επαίρεται το υπουργείο Υγείας, μιλώντας για «εκκωφαντική μείωση» της τιμής στην οποία προμηθεύτηκε ένα αντιβιοτικό. Και κορδώνεται ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος πώς με την ηλεκτρονική δημοπρασία για το σύνολο των νοσοκομείων της χώρας, με βάση τη δραστική ουσία, «έριξε» την τιμή ενός σκευάσματος από 5,2 εκατ. ευρώ σε 400.000 ευρώ.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση «περηφανεύεται» γιατί... οδηγεί -με μαθηματική ακρίβεια- τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες στο κλείσιμο. Ακριβώς κάνει με τη συγκεκριμένη -αλόγιστη- πολιτική. Μπορεί σήμερα ο κ. Λοβέρδος να βγαίνει στην τηλεόραση, παριστάνοντας τον σερίφη που έβαλε σε τάξη την ασυδοσία των φαρμακοβιομηχανιών -υπαινισσόμενος, ουσιαστικά, ότι κερδοσκοπούσαν αισχρά στο παρελθόν- η πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς αντίθετη.
Η ηλεκτρονική δημοπρασία, με τους όρους που διεξάγεται, είναι διάτρητη στο dumping εκ μέρους των πολυεθνικών-κολοσσών. Ουσιαστικά, επιτρέπει στις ξένων -κυρίως ισραηλινών και αμερικανικών- συμφερόντων φαρμακοβιομηχανίες που ειδικεύονται στα φτηνά (ορισμένες φορές και αμφιβόλου ποιότητας) φάρμακα-«αντίγραφα» να προσφέρουν εξευτελιστικές τιμές. Έτσι, μπορεί ο υπουργός Υγείας να κερδίζει μερικά επιπλέον λεπτά δημοσιότητας, αλλά ταυτόχρονα«εξασφαλίζει» τον αφανισμό της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, του ελληνικού φαρμάκου, την απώλεια εκατομμυρίων ευρώ σε φόρους για το παραπαίον ελληνικό Δημόσιο και οδηγεί στην ανέχεια τις 20.000 οικογένειες στις οποίες δίνει ψωμί ο υγιής -κατά τα άλλα- κλάδος.
Προφανές σχέδιο
Σα να μην έφτανε αυτό, η συγκεκριμένη πολιτική δεν διασφαλίζει καν φθηνότερες τιμές φαρμάκου για τον Έλληνα ασθενή. Το σχέδιο των ξένων πολυεθνικών του φαρμάκου, μέσω της τακτικής του dumping είναι προφανές: Καθώς έχουν την ευχέρεια να πουλάνε επί μακρόν σε εξευτελιστικές, κάτω του κόστους τιμές (τόσο λόγω των «αντιγράφων» φαρμάκων, όσο και λόγω των τεράστιων διαθεσίμων τους), επιδιώκουν να στραγγαλίσουν τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες που δε μπορούν να ακολουθήσουν αυτή την τακτική (τόσο λόγω των υψηλής ποιότητας φαρμάκων τους, όσο και του μικρότερου μεγέθους τους). Απώτερος στόχος των πολυεθνικών είναι να πετάξουν το made in Greece φάρμακο εκτός αγοράς και να οδηγήσουν τις επιχειρήσεις που το παρασκευάζουν στο λουκέτο. Και, βέβαια, μόλις το επιτύχουν αυτό -έχοντας, ουσιαστικά, μονοπωλήσει την ελληνική αγορά- θα επιβάλλουν οι ίδιες ό,τι τιμή θέλουν, πουλώντας πλέον τα φάρμακα-«αντίγραφα» σε εξωφρενικές τιμές. Με τον τρόπο αυτό, και η χώρα θα έχει απολέσει 20.000 θέσεις εργασίας και ο Έλληνας ασθενής θα αποκλειστεί από την πρόσβασή του στα απαραίτητα φάρμακα.
Πώς απαντούν σε όλα αυτά οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες; Ουσιαστικά, η πολιτική του υπουργείου τις σπρώχνει να παίξουν με τους όρους του παιχνιδιού αυτού της Άγριας Δύσης, αν θέλουν να επιβιώσουν. Αναγκάζονται, λοιπόν, να πωλούν και αυτές κάτω του κόστους, με μόνο στόχο να στείλουν ένα μήνυμα σε υπουργείο, αμερικανικές και ισραηλινές πολυεθνικές ότι αντιστέκονται, ότι δε θα αφήσουν αμαχητί να περάσει η απολύτως παράλογη πολιτική.
Έτσι, φτάνουν να προσφέρουν τιμές με ζημία ακόμη και 60% (!), οι οποίες δεν καλύπτουν καν τα εργατικά κόστη. Με αυτόν τον τρόπο, κερδίζουν μεν τους διαγωνισμούς, ταυτόχρονα όμως «ματώνουν»...
Το ερώτημα -προς τον κ. Λοβέρδο- είναι πόσο θα αντέξουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες να παίζουν με όρους Άγριας Δύσης, πριν το υπουργείο συνειδητοποιήσει το έγκλημα που διαπράττει σε βάρος της χώρας.
