Tο Υπουργείο Υγείας εξήγγειλε προ ημερών την ελεύθερη συνταγογράφηση υποκαταστάτων ναρκωτικών ουσιών και τη χορήγησή τους από τα φαρμακεία. Το Pharma Team πραγματοποιήσε εμπεριστατωμένη έρευνα γύρω από το μείζον αυτό θέμα και ζήτησε τη γνώμη ενός καθ' ύλιν αρμόδιου επιστήμονα. Παρακάτω ακολουθεί η απάντηση του κυρίου Παναγιώτη Γεωργάκα, Ψυχίατρου-Νευρολόγου, επιστημονικά υπεύθυνου του Προγράμματος Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων "ΑΡΓΩ". Έχει μεγάλη βαρύτητα το ζήτημα, τα επιχειρήματα του κυρίου Γεωργάκα είναι εξαιρετικά σημαντικά και το κείμενο αποτελεί στην ουσία μια επιστολή στον Υπουργό Υγείας. Είναι μεγάλη μας τιμή να φιλοξενούμε την άποψη ενός επιστήμονα που έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στην καταπολέμηση των εξαρτήσεων με τρόπο που έχει φέρει αξιοσημείωτα αποτελέσματα και έχει καταξιώσει διεθνώς τις μεθόδους του Π.Ε.Θ.Ε.Α. "ΑΡΓΩ" , ψυχή του οποίου είναι ο ίδιος:
Με τις πρόσφατες εξαγγελίες του ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ουσιαστικά ανακοίνωσε την απόφαση του και για την «ελεύθερη συνταγογράφηση» υποκατάστατων και την χορήγηση τους μέσω των Φαρμακείων της χώρας.
Μία απόφαση η οποία στο γενικό πλαίσιο των εξαγγελιών, ουσιαστικά ανάγει την Υποκατάσταση σε κυρίαρχο - αν όχι αποκλειστικό - τρόπο αντιμετώπισης ων Εξαρτήσεων.
Μία απόφαση που εμφανίζει την Ελληνική κοινωνία και την πολιτική της ηγεσία, απογοητευμένη και αδύναμη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των εξαρτήσεων στην πραγματική του βάση. Ηττημένη από ένα πρόβλημα που καλείται να νικήσει.
Μία απόφαση η οποία αναγνωρίζει την εξάρτηση ως μία αρρώστια, νόσο, ασθένεια, με την κλασσική έννοια του όρου, παραβλέποντας τον κοινωνικό χαρακτήρα της και εντάσσοντας την στα όρια μίας παγιωμένης ιατροκεντρικής αντίληψης. Ένα πολυσύνθετο και πολυαιτιολογικό φαινόμενο, ονοματίζεται χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος, απενοχοποιώντας αυτόματα τον κοινωνικό ιστό εντός του οποίου αυτό αναπαράγεται και διαρκώς επιδεινώνεται.
Σαφώς και τα Υποκατάστατα αποτελούν μία λύση αντιμετώπισης της εξάρτησης από οπιούχα και θα ήταν αντιεπιστημονικό και αντιδεοντολογικό να υποστηρίξει κανείς, πως δεν υπάρχουν ομάδες χρηστών που ωφελούνται από τη χορήγηση τους. Στην κατεύθυνση όμως της μείωσης της «δευτερογενούς βλάβης» και σε καθεστώς συγκεκριμένων «υψηλών» προδιαγραφών. Σαφώς λοιπόν είναι δικαίωμα επιλογής, η ένταξη στα ανάλογα Προγράμματα. Δεν είναι όμως δυνατόν η ένταξη αυτή να υιοθετείται ως κεντρική στρατηγική του συγκροτημένου κράτους, της ευνομούμενης κοινωνίας, της επιστημονικής κοινότητας.
Σε μία εποχή βαθειάς και οδυνηρής κοινωνικοοικονομικής κρίσης. Σε μία περίοδο παγκόσμιας κρίσης του συστήματος το οποίο έχει επιβάλει τη μορφή λειτουργίας της ανθρωπότητας. Σε στιγμές που τα όνειρα των νέων ανθρώπων ακυρώνονται και δημιουργούνται γενιές χωρίς αύριο η εστίαση στο βιολογικό μέρος μίας συγκεκριμένης εξάρτησης και όχι στο κοινωνικό περιεχόμενο κάθε εξάρτησης είναι τουλάχιστον επικίνδυνη.
Ο υπουργός Υγείας είναι αφενός νομικός, υπηρέτης δηλαδή μίας «κοινωνικής Επιστήμης» και ταυτόχρονα ηλικιακά νέος πολιτικός. Επομένως θα πρέπει να διαθέσει την αναγκαία ευαισθησία και διορατικότητα στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων και όχι να υιοθετεί προτάσεις περιορισμένου ορίζοντα.
Αλλά και οι καταθέτες αυτών των προτάσεων γιατί δεν ενημερώνουν με συνέπεια και πληρότητα πολιτικούς και πολίτες; Γιατί δεν ενημερώνουν πως τα Υποκατάστατα συνιστούν μία λύση ΜΟΝΟ για τους χρήστες Οπιούχων; Γιατί δεν ενημερώνουν ότι αποτελούν ουσίες εθιστικές με παρόμοια δράση με τα οπιούχα; Γιατί δεν ομολογούν ότι με ανάλογες προτάσεις οδηγούν στην μόνιμη εξάρτηση ενός τεράστιου αριθμού νέων ανθρώπων; Γιατί δεν ομολογούν πως ένα μεγάλος αριθμός μελών των δομών υποκατάστασης εμφανίζουν υποτροπές; Γιατί δεν καταθέτουν την κοινή επιστημονική ανησυχία, ότι η τακτική αντιμετώπισης της εξάρτησης με μία άλλη εξάρτηση δημιουργεί τάσεις ανοχής έναντι της χρήσης ουσιών στο μέσο πολίτη; Γιατί δεν αποκαλύπτουν πως οι εξαρτήσεις διαρκώς πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται ενώ τα υποκατάστατα έχουν μονοδιάστατη επίδραση στα οπιούχα; Γιατί δεν παραδέχονται ότι με τέτοιες επιλογές δημιουργείται κίνδυνος διεύρυνσης της χρήσης εξαρτητικών ουσιών;
Είναι υποχρέωση όλων να διαμορφωθούν οι απαραίτητες συνθήκες και προϋποθέσεις, που θα ενισχύουν τα κίνητρα και τις προθέσεις κάθε εξαρτημένου για απεξάρτηση. Γεγονός που εξασφαλίζεται μόνο μέσα από την δυνατότητα επιλογής. Η εξάρτηση δεν αντιμετωπίζεται με σκληρά σωφρονιστικά μέτρα, ούτε με τη μετονομασία της σε «αρρώστια». Δεν αντιμετωπίζεται ούτε μα φαρμακευτικές αγωγές, ούτε με περιθωριοποιήσεις και εκτοπισμούς. Αντιμετωπίζεται με συγκροτημένους σχεδιασμούς και την παρουσία των απαραίτητων προγραμμάτων υλοποίησης τους. Στα οποία ανήκουν οπωσδήποτε και οι δομές υποκατάστασης. Όχι όμως μόνο ή κυρίαρχα αυτές. Θεμελιώδη ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση έχουν τα ελεύθερα ουσιών Προγράμματα. Ρόλος που επιβάλλεται να αναγνωρισθεί και να ενισχυθεί. Είναι υποχρέωση ενός κράτους πρόνοιας και δικαίου να ενισχύσει ισότιμα όλες τις προτάσεις απεξάρτησης εφόσον διαθέτουν τα απαραίτητα συστατικά επιστημονικής, κοινωνικής και ηθικής αποδοχής. Καμία λογική «μείωσης της λίστας», ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, εφαρμογής μνημονιακών επιταγών, οικονομικών συμφερόντων δεν μπορεί να διαγράψει αυτή την υποχρέωση.
Εκτιμώντας το έργο και την προσφορά εργαζόμενων ή στελεχών, όλων των «θεραπευτικών» δομών, θεωρούμε επιτακτική την επανεξέταση από το Υπουργείο των εξαγγελιών του και την επαναδιατύπωση μίας ολιστικής πρότασης, που θα αναφέρεται στις αρμοδιότητες όλων αυτών των δομών και η οποία θα καθορίζει ένα διαυγές πλαίσιο χρηματοδότησης και λειτουργίας τους.
Επιδίωξη όλων μας πρέπει να είναι η δημιουργία ελεύθερων, δημοκρατικών και ευτυχισμένων κοινωνιών. Στόχος που επιτυγχάνεται μόνο με την διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών συνεργατών και όχι ανταγωνιστικών, καταπιεσμένων και εξαρτημένων ατόμων.
Dr. Γεωργάκας Παναγιώτης
Νευρολόγος – Ψυχίατρος
Δ/ντης Ε.Σ.Υ.
Επιστημονικά Υπεύθυνος Προγράμματος Εναλλακτικής «Θεραπείας»
Εξαρτημένων Ατόμων «ΑΡΓΩ»
| Σχετικές πληροφορίες | Πρόγραμμα Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων ΑΡΓΩ |
|---|
| Περιγραφή | Το Πρόγραμμα Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων «ΑΡΓΩ», είναι ένα «ελεύθερο ουσιών» πρόγραμμα απεξάρτησης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ενταγμένο στις υπηρεσίες του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Είναι ένα «ανοιχτό θεραπευτικό» πρόγραμμα με εμβέλεια από τη Λάρισα ως τα όρια των Νομών Σερρών και Καβάλας. Διαθέτει Σταθμό Καθοδήγησης με δυνατότητα χορήγησης ανταγωνιστών οποιούχων, Πρόγραμμα Σωματικής Αποτοξίνωσης, Θεραπευτικό Κέντρο, Μονάδα Κοινωνικής Επαναδραστηριοποίησης, Ξενώνα Φιλοξενίας, και Ομάδα Πρόληψης - Ενημέρωσης κατά των Εξαρτήσεων. Λειτουργεί δε Μονάδα Σχολικής Εκπαίδευσης, σε συνεργασία με την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και Προεπαγγελματικής Κατάρτισης. |
|---|---|
| Αποστολή | Το Πρόγραμμα θεμελιώνει τη «θεραπευτική» του δράση σε μία διαρκή αναπαραγωγή της κοινωνικής πραγματικότητας, με στόχο την διατήρηση του ατόμου στο κοινωνικό γίγνεσθαι, κατά τη διάρκεια της απεξαρτητικής του προσπάθειας. Αναγνωρίζοντας την διαφορετικότητα του ατόμου και επιδιώκοντας τη σύνθεση των αξιών του συνόλου, παραδέχεται την έλλειψη του απόλυτα σωστού και προσπαθεί να προτείνει στάσεις ζωής, οι οποίες θα αποτελούν προϊόν της συνεργασίας, του «θεραπευτικού» προσωπικού, των εξαρτημένων και των σημαντικών τους προσώπων. Πιστεύοντας ότι ο όρος «εξάρτηση» δεν ταυτίζεται εννοιολογικά με την κλασική έννοια της αρρώστιας ακολουθεί ένα ολιστικό μοντέλο αντιμετώπισης της. Υποστηρίζοντας ότι, αν η εξάρτηση αποτελεί την υποδούλωση του συναισθήματος και της βούλησης ενός ατόμου, τότε η απεξάρτηση είναι η πλήρης απελευθέρωση της συναισθηματικής έκφρασης και της κριτικής του ικανότητας, δεν εστιάζει στον εξαρτησιογόνο παράγοντα, αλλά μάχεται την εξάρτηση από όπου κι αν αυτή προέρχεται. |
| Διεύθυνση email | argo@psychothes.gr, info@argothes.gr |
|---|---|
| Ιστότοπος |
