Καλούμαστε σήμερα σε μικρό χρονικό διάστημα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να το αλλάξουμε ριζικά.
Η επίτευξη ενός πληρέστερου συστήματος υγείας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδιαίτερα όταν αυτό αναπτύσσεται σ' ένα περιβάλλον πολλαπλών και οργανωμένων συμφερόντων, είτε οικονομικών είτε βαθιά ριζωμένων συντεχνιακών. Το μείζον είναι
πως εδώ που φθάσαμε δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε και θα πρέπει να προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα έχοντας σαφή στρατηγική και σχέδιο.
Οι άμεσες προτεραιότητες εστιάζονται σε τέσσερα θεμελιακά στοιχεία του νέου συστήματος υγείας.
Ηπρώτη αφορά την καλύτερη και πληρέστερη οργάνωση και λειτουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας.
Σήμερα οι πολλαπλές μορφές χρηματοδότησης και η έλλειψη κοινών πολιτικών των Ταμείων προκαλούν αδικαιολόγητα υψηλό διοικητικό κόστος και συνεπάγονται χαμηλό συντονισμό στον σχεδιασμό της υγειονομικής πολιτικής και στην αγορά των υπηρεσιών υγείας. Δεν υφίσταται ένα οργανωμένο σύστημα για τη διασφάλιση της ποιότητας και της καταλληλότητας - πόσω μάλλον της οικονομικής αποδοτικότητας - των προσφερόμενων υπηρεσιών.
Επομένως δεν αρκεί να προχωρήσουμε σε μια μηχανική συγκόλληση των 4 μεγάλων Ταμείων (ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ). Η όλη αναδιάρθρωση πρέπει να σε στηριχτεί σε συγκεκριμένο οργανόγραμμα, σε αυστηρά προσδιορισμένες και με προγραμματισμένη λειτουργία δομές.
Να το κάνω αυτό πιο σαφές. Τα 4 Ταμεία έχουν προσωπικό το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει τις κατάλληλες γνώσεις και δεξιότητες. Χρειάζεται επομένως η όλη προσπάθεια να συνδυασθεί με επανακατάρτιση του υπάρχοντος προσωπικού, ενώ όλες οι μελλοντικές προσλήψεις πρέπει να στηρίζονται σ' ένα αυστηρό πλαίσιο καταγραφής των πραγματικών αναγκών και αυστηρής αξιολόγησης των προσόντων και των ειδικών γνώσεων των νεοπροσλαμβανόμενων. Αλλο κρίσιμο σημείο είναι η ανάληψη διευθυντικών θέσεων στον Οργανισμό. Οι έχοντες υπεύθυνες διοικητικές θέσεις πρέπει να επιλεγούν αξιοκρατικά στη βάση συγκεκριμένων προδιαγραφών, αποδεδειγμένων ικανοτήτων και γνώσεων διοίκησης μεγάλων προγραμμάτων με υψηλούς πόρους.
Η δεύτερη προτεραιότητα αφορά την πραγματική οργάνωση της πρωτοβάθμιας υγείας και των συμβάσεων. Οι συμβάσεις με γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα θα πρέπει έχουν ως πυξίδα την ύπαρξη αυστηρών κριτηρίων αξιολόγησης της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας. Θεωρώ πως η σύμβαση θα πρέπει να παρέχει στα κέντρα ένα κατ' αποκοπήν ποσό το οποίο θα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο όγκο εργασιών. Επιπρόσθετα, η αμοιβή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του όγκου των υπηρεσιών. Εάν οι υπηρεσίες που έχουν παραπεμφθεί στα διαγνωστικά κέντρα υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο όγκο, τότε οι πρόσθετες εξετάσεις θα πληρώνονται με βάση όχι το μέσο, αλλά το οριακό κόστος. Οι ρυθμίσεις αυτές περιορίζουν τα κίνητρα του ιδιωτικού τομέα για προσέλκυση όλο και περισσότερων εξετάσεων. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει επίσης να δοθεί σε συμβάσεις για ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, τα οποία κοστίζουν αρκετά ενώ ταλαιπωρούν τους πολίτες ακόμα περισσότερο. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται να αναπτυχθούν ειδικά προγράμματα διαχείρισης ασθενών με πολλαπλά νοσήματα, οι οποίοι σήμερα περιφέρονται από τον ένα γιατρό στον άλλο, χωρίς να υπάρχει συνολική εικόνα και ποιοτική αντιμετώπιση της κατάστασής των.
Η τρίτη προτεραιότητα αφορά την αναδιοργάνωση των νοσοκομείων. Η παρούσα οργάνωση των ελληνικών νοσοκομείων μειονεκτεί σε πολλά και εμφανή σημεία τα οποία απαιτούν άμεση αντιμετώπιση. Εδώ οφείλουμε να επικεντρωθούμε στην οργάνωση των κλινικών και των τμημάτων με αυστηρά ορθολογικό τρόπο. Οι τοποθετήσεις του προσωπικού δεν μπορούν παρά να εξαρτώνται από το επίπεδο παραγωγικότητας της κλινικής (για παράδειγμα με βάση τον αριθμό των διακινούμενων ασθενών) και όχι απλά να γίνονται με βάση το κριτήριο του αριθμού των κλινών. Χρειάζεται επίσης άμεσα να εξετασθεί η δυνατότητα συγχωνεύσεων τμημάτων ιδιαίτερα μικρών με χαμηλή παραγωγικότητα. Σημαντική παράμετρος των απαιτούμενων αλλαγών είναι και το ζήτημα της ύπαρξης μιας σύγχρονης μορφής διοίκησης η οποία θα στηρίζεται στην ηλεκτρονική καταγραφή όλων των ιατρικών πράξεων. Ενώ απαραίτητο στοιχείο είναι και η αναδιάταξη του συστήματος προμηθειών. Αυτή θα πρέπει να εστιάσει στην επίτευξη μεγάλων εκπτώσεων μέσα από την πλήρη διαφάνεια και την ανάρτηση στο Διαδίκτυο όλων των προδιαγραφών, των τιμών απόκτησης των προμηθειών και τις εσωτερικές χρεώσεις χρήσης συσκευών ακριβής τεχνολογίας (βηματοδότες, ορθοπεδικό υλικό).
Τα περισσότερα νοσοκομεία θα χρειαστούν σημαντική αναβάθμιση των οικονομικών τους λειτουργιών. Κάθε νοσοκομείο είναι αναγκαίο να αποκτήσει αποτελεσματικά συστήματα οικονομικής διαχείρισης, κατάρτισης προϋπολογισμών, λογιστικού ελέγχου και παρακολούθησης της αποδοτικότητας. Στα περισσότερα νοσοκομεία θα πρέπει να υπάρχει οικονομικός διευθυντής, που θα είναι υπόλογος στον διοικητή και θα διαθέτει τις απαραίτητες τεχνικές δεξιότητες καθώς και την αναγκαία γνώση των ιδιαιτεροτήτων των νοσοκομείων.
Η τέταρτη προτεραιότητα αφορά την πολιτική για το φάρμακο.
Γα φαρμακεία από σημεία λιανικής πώλησης οφείλουν σταδιακά να μετασχηματισθούν σε μονάδες παροχής φαρμακευτικής φροντίδας. Αιπό προϋποθέτει έλεγχο της συνταγογραφίας, της καταλληλότητας και της ασυμβατότητας των φαρμάκων. Παρακολούθηση επίσης της συμμόρφωσης των χρόνιων ασθενών στη θεραπεία τους. Απαραίτητο είναι να ενισχυθούν οι πολιτικές υπέρ της χρήσης γενοσήμων στα νοσοκομεία με αναδιάταξη των τιμών και εκπτώσεων, κάθε δηλαδή αύξηση του όγκου χρήσης θα πρέπει να συνοδεύεται και με μειώσεις τιμών. Σημαντικό στοιχείο αυτής της προσπάθειας είναι η άμεση ολοκλήρωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Αιπό προϋποθέτει, πέραν από την καταγραφή των συνταγών, την ανάλυσή τους, την παραγωγή οδηγιών πρότυπης συνταγογράφησης για τους γιατρούς και την τουλάχιστον τριμηνιαία παρακολούθηση τ<υν συνταγογραφικών προτΓιπων.
Ολα αυτά πρέπει να γίνουν άμεσα. Θα είναι όμως αφελές αν θεωρήσουμε πως μόνο με αυτές τις παρεμβάσεις λύνεται το πρόβλημα. Ακολουθεί μια ακόμη μεγαλύτερη μάχη, αυτής της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Και αυτή θα κερδηθεί μόνο αν στηριχτεί στο τρίπτυχο αξιοκρατία, αξιολόγηση και διαφάνεια και στην ταιπόχρονη συνεχή μέτρηση της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας.
Αυτά τα θέματα δεν ήταν ποτέ κυρίαρχα στον δημόσιο διάλογο για τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ, γιατί αγγίζουν τον πυρήνα συγκεκριμένων συντεχνιακών συμφερόντων και προβλημάτων. Η αδιαφάνεια δεν ευνοεί τους πολίτες.
Ο μόνος κερδισμένος απ' αυτήν είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στις αδράνειες του συστήματος υγείας.
Πηγή: Τα Νέα 19/2/2011
.jpg.webp)
