ΡΟΗ

6/recent/ticker-posts

Δάσκαλε που δίδασκες... (ή αν θέλετε μπορείτε να τιτλοδοτήσετε εσείς αυτό το άρθρο!)

Αυτό είναι ένα γενικό μήνυμα (Bulletin) που έστειλε σήμερα ο καθηγητής του τμήματος Νομικής Πέτρος Στάγκος σε όλα τα μέλη ΔΕΠ του ΑΠΘ.

Ίσως δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι του πληρώναμε εμείς 8 μήνες τώρα τα φάρμακά του!!!

Αυτό είναι το επίπεδο κάποιων συμπλεγματικών πανεπιστημιακών δασκάλων των παιδιών μας....



Δεν είναι μόνο το σύστημα της κομματικής εξουσίας που έχει ανοίξει
πόλεμο εναντίον της κοινωνίας σε μια τελευταία προσπάθεια να
επιβιώσει, και μαζί μ’αυτό να επιβιώσουν και να διατηρηθούν αλώβητα
από την οικονομική κρίση τα συμφέροντα των κάθε είδους
μικρο-ολιγαρχιών που θρυμματίζουν την περίφημη κοινωνική συνοχή και
συνδέονται, γι’αυτούς τους σκοπούς, στενά μαζί του («φορτηγατζήδες»,
εφοριακοί, δικαστές, στρατιωτικοί, βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής,
κοκ). Είναι κι αυτά τα ίδια τα συμφέροντα των μικρο-ολιγαρχιών που,
χωρίς να συμπλέουν με το κομματικό σύστημα, με δική τους πρωτοβουλία
επιτίθενται στους πολίτες επιβάλλοντάς τους τη δουλεία να
χρηματοδοτούν, αυτοί και μόνον αυτοί, σε πείσμα της κακοδαιμονίας και
της μιζέριας που ήδη τους έχει επιβληθεί, την ευημερία των
μικρο-ολιγαρχών, το άθικτο αν όχι τη διεύρυνση του εισοδήματός τους.
Αναφέρομαι στην απόφαση του φαρμακευτικού συλλόγου να καταγγείλει τη
σύμβαση με τον οργανισμό περίθαλψης των δημοσίων υπαλλήλων σε ό,τι
αφορά τη φαρμακευτική περίθαλψη. Όποιος περιστασιακά μπήκε εδώ και
μέρες σε φαρμακείο με συνταγή γιατρού καταλαβαίνει σε τι αναφέρομαι :
οι φαρμακοποιοί αρνούνται να εκτελέσουν τη συνταγή στο οικονομικό της
σκέλος και υποχρεώνουν τον πολίτη να πληρώσει ολόκληρο το τίμημα των
φαρμάκων. Αυτός, στη συνέχεια, με την απόδειξη και τη συνταγή οφείλει
να πάει στην οδό Σαπφούς, να μπλεχτεί σε δυο ουρές περιμένοντας
επιεικώς περίπου ένα δίωρο, να καταθέσει κάποια στιγμή τα
δικαιολογητικά και ν’ ακούσει από την ταμία ότι κακώς ήρθε εκεί, να
μην περιμένει να πάρει πίσω τα χρήματα ούτε μέχρι το Δεκέμβριο, ούτε
μέσα στο 2011, αλλά «μετά»...
Πρόκειται για την επίδειξη από τη συντεχνία των φαρμακοποιών μιας
απόλυτης κοινωνικής αναλγησίας, μιας βαρβαρότητας, ωμού φασισμού. Την
ίδια στιγμή οι πολίτες-ασφαλισμένοι εξακολουθούν να καταβάλλουν τις
εισφορές τους στο ταμείο. Αν θυμάμαι καλά, για όσους από τους
εργαζόμενους στο παν/μιο δεν είναι ασφαλισμένοι σε επαγγελματικό
ταμείο, οι εισφορές αυτές ανέρχονται στο 16% του εισοδήματός τους. Οι
άνθρωποι αυτοί (οι φαρμακοποιοί, μέσω του συλλόγου τους) δεν διστάζουν
να επιρρίψουν σε όλους τους φορολογούμενους, την κάλυψη της απώλειας
εισοδήματος που τους έχει επαχθεί. Ίσως νάναι αλήθεια ότι έχουν να
πληρωθούν από τον ΟΠΑΔ από το Δεκέμβριο 2009. Την ίδια όμως στιγμή
έχουν μετατρέψει τα φαρμακεία τους σε σούπερ-μάρκετ : υπολογίζεται ότι
τα 2/3 του τζίρου τους γίνεται από τα μη φαρμακευτικά προϊόντα που
πωλούν. Τίποτε δεν τους νοιάζει : αρνούνται να υποστούν μείωση του
εισοδήματός τους ανάλογη (λιγάκι!) μ’ αυτή που υπέστησαν οι μισθωτοί
του στενού δημοσίου, και σε λίγο θα υποστούν και οι μικρο-ολιγάρχες
των ΔΕΚΟ και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα. Μας υποχρεώνουν όλους
εμάς να καλύψουμε τις όποιες εισοδηματικές τους απώλειες. Είναι το
απόγειο της κοινωνικής αφασίας, της λεηλασίας των άλλων και του
δόγματος «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» (άμυνα απέναντι στους
διανοητικά καθυστερημένους των κομμάτων και τα κυβέρνησης, επίθεση
εναντίον όλης της κοινωνίας).
Η καφρίλα (συγνώμη, δεν βρίσκω άλλη λέξη να βάλω!) της συντεχνίας των
φαρμακοποιών παίρνει διαστάσεις ποινικού αδικήματος (άρθρο 306 του
ποινικού κώδικα, έκθεση σε κίνδυνο) αν αναλογιστείτε την περίπτωση των
πολιτών που είναι χρόνια πάσχοντες. Μιλάμε γι’ ανθρώπους που
καταναλώνουν κατά κανόνα πανάκριβα φάρμακα, με συχνότητα που δεν έχει
τίποτε να κάνει με την περιστασιακή  φαρμακευτική αγωγή μιας ίωσης ή
μιας μετα-εγχείρισης. Ούτε τους περνάει από το νού σε ποια κατάσταση
περιέρχονται οι άνθρωποι αυτοί. Ειδικά για τους χρόνια πάσχοντες, αν
είχαν στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης για το λειτούργημα που ασκούν θα
έπρεπε να εισάγουν εξαίρεση από τη διακοπή των συμβάσεών τους με τον
ΟΠΑΔ.
Είναι πολύ ωφέλιμο που μέσω του «διαλόγου» κινητοποιούμαστε, σαν μέλη
μιας πραγματικής κοινότητας (ακαδημαϊκής), για να υπερασπιστούμε το
δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης από τις απειλητικές –και προσβλητικές
για την πολιτειακή μας υπόσταση- συμπεριφορές και αποφάσεις των
κομμάτων και της κυβέρνησης. Απειλητικές και προσβλητικές συμπεριφορές
κυοφορούνται και εκπορεύονται όμως μέσα στην, και από την ίδια την
κοινωνία. Δεν πρέπει ν’ ασχολούμαστε και μ’ αυτές;
Μ’ αυτή την τελευταία σκέψη, κάνω έκκληση στους συναδέλφους καθηγητές
της Ιατρικής και της Φαρμακευτικής Σχολής ν’ ασχοληθούν με το θέμα που
περιέγραψα. Να παρέμβουν δημόσια μέσω των οργάνων της Σχολής τους ή
του συλλόγου που διαθέτουν, με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν και να
συμβουλεύσουν τη συντεχνία των φαρμακοποιών για τις ευθύνες που έχουν
τα κατ’ ιδία μέλη της όχι μόνον σαν επαγγελματίες, αλλά και ως
πολίτες, απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Πέτρος Στάγκος
Καθηγητής
Τμήμα Νομικής

Το mail αυτό μας προώθησε στο PharmaTeam ο αγαπητός συνάδελφος Γιάννης Συλλιγνάκης και τον ευχαριστούμε θερμά.