ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΟΥΒΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ Φ.Σ.Π.
Υποψηφίου Αντιπροέδρου Π.Φ.Σ.
Συνάδελφοι, θεωρώ ηθική και συνδικαλιστική υποχρέωση να επικοινωνήσω μαζί σας, αφού η αδυναμία εκλογής προεδρείου από το Δ.Σ. μας οδήγησε για άλλη μια φορά στη δική σας κρίση, επιλέγοντας εσείς, πλέον, τις θέσεις της διοίκησης.
Η πρόταση για αντιπροσωπευτικό προεδρείο, που έγινε όχι μόνο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και λόγω της κρισιμότητας των προβλημάτων για τον κλάδο, δεν επιτεύχθηκε.
Αιτία που οδήγησε και τις τρεις συνεδριάσεις σε αδιέξοδο είναι τα δήθεν δημοκρατικά ευφυήματα και οι προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων.
Η επιλογή μου στο να είμαι υποψήφιος τα τελευταία χρόνια με το ψηφοδέλτιο της ΑΕΣΠ δεν έγινε με πολιτικά κριτήρια, αλλά με την αλλαγή προσώπου στην ηγεσία της συγκεκριμένης παράταξης και την επικείμενη αλλαγή συμπεριφορών στη διαχείριση των προβλημάτων του κλάδου.
Άλλωστε ο πολιτικός χώρος που ανήκει ο καθένας μας είναι γνωστός, όπως επίσης είναι γνωστό και το εάν αυτό επηρεάζει τις συνδικαλιστικές του αποφάσεις, κρινόμενος κάθε φορά από το σύνολο των συναδέλφων που εκπροσωπεί.
Για του λόγου το αληθές, γνωρίζετε ότι υπήρξα υποψήφιος αντίπαλος αυτής της παράταξης μαζί με τον πρόεδρο του Φ.Σ. Αττικής κ. Λουράντο, επί παντοκρατορίας του κ. Βαγιωνά, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι τότε και σήμερα (είναι οι ίδιοι Γ. Παπαδόπουλος, Γ. Μακρυγιάννης) τον στήριζαν μη αντιδρώντας, αφού βέβαια ο κλάδος έτρεχε «με χίλια» και η δε δαπάνη πολύ γρηγορότερα.
Κάνοντας αυτοκριτική, η συμπόρευση του Συλλόγου μου με τον Φ.Σ.Α. για μια περίπου δεκαετία, αλλά και η ευθύνη μου ως πρόεδρος ενός καλά οργανωμένου, πειθαρχημένου και αλληλέγγυου συλλόγου, όπως ο Φ.Σ.Π., έδιναν το πλεονέκτημα να μπορούμε να διαφωνούμε με τις συνδικαλιστικές πρακτικές και να διεκδικούμε το καλύτερο, όχι μόνο οικονομικά αλλά και θεσμικά, προκαλώντας, παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές συνδικαλιστικό αλαλούμ.
Με αυτή την τακτική ο Φ.Σ.Π. και ο Φ.Σ.Α. μαζί και χωρίς τον Π.Φ.Σ. πορευτήκαμε, διαμορφώνοντας το μέλλον του κλάδου, βασισμένο στην ευδαιμονία της δαπάνης και του προστατευτικού νομοθετικού πλαισίου, που είχε αρχίσει όμως να ταράζεται κλείνοντας, παράλληλα, όλοι μαζί τα μάτια στο μέλλον που ερχόταν.
Ύστερα, ήρθε το μνημόνιο που αντί να φέρει αντιδράσεις, έφερε καθοδηγητές και ειδήμονες συναδέλφους, οι οποίοι έδωσαν κάθε πληροφορία για να μπορεί όσο γίνεται καλύτερα να αλωθεί ο κλάδος (είναι ακόμη γνωστοί υποψήφιοι και δεν ανήκουν στην ΑΕΣΠ).
Ύστερα, ήρθε ο Λοβέρδος με το άνοιγμα του επαγγέλματος του Ν. 3918, όπου οι βασικοί διαπραγματευτές, όχι μόνο η τότε διοίκηση του Π.Φ.Σ αλλά και άλλοι συνάδελφοι, με συνθήματα όπως : «να ματώσουμε, αλλά να μην πεθάνουμε» ή «να χάσουμε όσο γίνεται λιγότερα», έδωσαν τη δυνατότητα στο μεν τότε Υπουργό Υγείας να μιλάει στην τηλεόραση για «light» κινητοποιήσεις και το δε Φ.Σ.Π. να πηγαίνει σε 25 μέρες απεργία, αφού γνώριζε καλά ότι τότε ο κλάδος μπορούσε να ανατρέψει το μέλλον του μόνο με αυτόν τον τρόπο. Μετά το θέατρο, στην τηλεόραση ακολούθησαν τσακωμοί στα κανάλια ωρυόμενοι για τη δήθεν εξαπάτηση από τον Υπουργό Υγείας, αλλά από αποτέλεσμα και ουσία τίποτα.
Ύστερα ήρθε ο ΕΟΠΥΥ, με τα προβλήματά του, που, όμως, πλήρωνε με αποτέλεσμα ο κλάδος να πορεύεται βουβός, ενώ ο Λοβέρδος ετοίμαζε τον εφαρμοστικό νόμο με το άνοιγμα του ωραρίου (διευρυμένοι κλπ), σίγουρος ότι δεν θα υπάρξουν κινητοποιήσεις, αφού όπως γνωρίζετε ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας δεν μπορούσε να κινητοποιηθεί. (Με επιστολή μου ζητούσα από τους σήμερα αυτοπροσδιοριζόμενους συνδικαλιστές ως επαναστάτες, αντιμνημονιακούς, να κινητοποιηθούν, κόβοντας το φάρμακο στους ασφαλισμένους, απεργώντας, αλλά, όμως, ο μόνος που το άκουσε ήταν ο Λοβέρδος που μ’ έσκιζε την επόμενη μέρα στα κανάλια).
Αφού πέρασε ο νόμος, Μάρτη μήνα, ο ΕΟΠΥΥ ξέχασε να πληρώσει κι εμείς αρχίσαμε το σταμάτα-ξεκίνα την μη εκτέλεση συνταγών.
Η ακυβερνησία, η μείωση της δαπάνης, η έλλειψη πιστωτικής πολιτικής, οι επερχόμενες εκλογές μεγάλωσαν το φόβο κι εμείς, σαν σύλλογος ομόφωνα τον Απρίλη του 2012, αποφασίσαμε τη συμπόρευση με τον Π.Φ.Σ. σε όποιες αποφάσεις πάρει.
Ύστερα ήρθε ο Ιούνιος, η μη χορήγηση φαρμάκων, η υπηρεσιακή κυβέρνηση, οι εκλογές, η ανασφάλεια, όπου όσοι ακολουθήσαμε την απόφαση του Π.Φ.Σ. γίναμε προδότες, ενώ όσοι συνέχισαν αυτοβαφτίστηκαν ήρωες, επαναστάτες, αγωνιστές, μελλοντικά αντιμνημονιακοί, οδηγώντας, κατά την άποψή μου, τους φαρμακοποιούς των συλλόγων τους (όσους τους ακολούθησαν) σε οδυνηρές συνθήκες, εξυπηρετώντας τους συνεταιρισμούς και τους χονδρεμπόρους να μειώσουν χρέος και αυτούς που πλήρωναν μετρητοίς να μην το φορτωθούν, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους.
Συνάδελφοι,
αυτή την ιστορική αναδρομή, που αποτυπώνει την προσωπική μου άποψη, σας την ανέφερα, για να γίνει απόλυτα κατανοητό το ποιος είμαι εγώ, ως υποψήφιος αντιπρόεδρος στις επερχόμενες εκλογές, και γιατί στηρίζω για πρόεδρο τον Κυριάκο Θεοδοσιάδη.
Κάθε συνετός συνάδελφος, που θυμάται το πρόσφατο παρελθόν, οφείλει να γνωρίζει, και γι’ αυτό κατέθεσα την άποψή μου, την εξέλιξη των γεγονότων αλλά και το πώς αυτοί που σήμερα ζητούν την ψήφο σας, δήθεν αντιπολιτευόμενοι, ποντάροντας στην έλλειψη μνήμης σας, ήταν εκείνοι οι οποίοι ως συνομιλητές πληροφορούσαν κι ωθούσαν, χωρίς καμία αντίδραση, να γραφτεί το πρώτο μνημόνιο, άφησαν να σέρνεται η μείωση του ποσοστού κέρδους σε 15% και το άνοιγμα του επαγγέλματος, έπαιξαν με το ωράριο, κάνοντας μόνο φασαρία, χωρίς όμως να αντιδράσουν όταν έπρεπε, αρνούμενοι τώρα να συμμετάσχουν στο ίδιο προεδρείο με εμάς.
Κι αυτό, επειδή μας κατηγορούν ότι η διοικούσα παράταξη και ο πρόεδρός της Κυριάκος Θεοδοσιάδης, προσπάθησαν να διαχειριστούν είτε τα μνημονιακά είτε τα περί εφαρμοστικού νόμου συμφωνηθέντα στο παρελθόν, αναλαμβάνοντας δημόσια ευθύνη, αφού οι αντιμνημονιακοί φωνασκούντες, σήμερα, δήλωσαν με κάθε τρόπο αδυναμία οποιασδήποτε κινητοποίησης, εγκαταλείποντας, στην ουσία, τους φαρμακοποιούς στη μοίρα τους.
Είναι απόλυτα υποκριτικό και «θέατρο παραλόγου» να καταγγέλλουν εμάς, αυτοί, που στην πλειοψηφία τους έβγαζαν μόνο πολιτικές κορόνες ξεσκονίζοντας την εξουσία, πρωταγωνιστούσαν στα κανάλια, χωρίς καμία συνδικαλιστική στρατηγική αλλά με αδυναμία κινητοποίησης και απέβλεπαν σε ίδια πολιτικά οφέλη. Είναι, επίσης, ανήθικο η εκλογή αντιπροσώπων να βασίζεται σε βεβιασμένα προκληθέντα συναισθήματα, λόγω της πίεσης των τρεχουσών συνθηκών.
Σήμερα, κάθε υπεύθυνος συνάδελφος οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το τι έκανε και τι δεν έκανε στο παρελθόν και για τις συνέπειες που υφίσταται ο κλάδος, ενώ ζητώντας την ψήφο σας να δηλώνει τι είναι διατεθειμένος να πράξει, είτε ανατρέποντας αυτά που υφιστάμεθα είτε αποτρέποντας αυτά που έρχονται.
Εγώ, λοιπόν, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μου αναλογεί για το πρόσφατο παρελθόν, είμαι στην κρίση σας και είναι τιμή μου, αφού δεν έχω κανένα λόγο να αποκρύπτω την αλήθεια ότι δηλαδή ταγμένος πιστά στη συνδικαλιστική μου συνείδηση, υπηρετώ το όποιο όφελος έχει απομείνει στον κλάδο μας.
Κωνσταντίνος Κούβαρης
