Επικοινωνώντας αυτές τις μέρες με πολλούς συναδέλφους απ’ όλη τη χώρα, μου τέθηκε
ευθέως, το εξής απλό ερώτημα:
«Αφού εμείς οι εκλέκτορες
ψηφίσαμε στις 14 Ιουνίου και επιλέξαμε, με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο, το νέο
Δ.Σ. του Π.Φ.Σ, εσείς, που είστε εντολοδόχοι μας, γιατί δεν μπορέσατε να
συνεννοηθείτε; Γιατί δεν εκλέξατε ένα ενωτικό προεδρείο με τη συμμετοχή όλων
των παρατάξεων;»
Το ερώτημα είναι εύλογο.
Κι εγώ θα πήγαινα ακόμη παρακάτω και θα ρωτούσα: «Δηλαδή, σ’ όλα τα κρίσιμα
ζητήματα του κλάδου που είναι μπροστά μας, οι ψηφοφορίες θα βγάζουν το αδιέξοδο
αποτέλεσμα 7-7-1; Πώς θα προχωρήσουμε έτσι;»
Συνάδελφοι,
Στην πρώτη εκ των τριών συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΦΣ για
συγκρότηση προεδρείου, έλαβα σοβαρά υπ’ όψη μου:
- όλους τους παραπάνω
προβληματισμούς,
- το εκλογικό
αποτέλεσμα και τα ποσοστά κάθε
παράταξης,
- το αύριο του
κλάδου,
- την ανάγκη να
είμαστε και να φαινόμαστε προς τα έξω ενωμένοι,
- την ανάγκη
άμβλυνσης των παραταξιακών αντιθέσεων και διαφορών,
- την ανάγκη
ενιαίας έκφρασης και εμφάνισης του κλάδου
και κατέληξα στην ανάγκη δημιουργίας ΔΙΑΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ.
Την πρόταση αυτή κατέθεσα ενώπιον του Δ.Σ. του Π.Φ.Σ. (υπάρχουν
μαγνητοφωνημένα πρακτικά του Δ.Σ.) και αμέσως μετά δημοσιοποίησα μέσω
διαδικτύου.
Εξήγησα δε ευθύς αμέσως ότι η πρότασή μου σημαίνει:
Πρόεδρος από την πρώτη παράταξη,
Γενικός Γραμματέας από τη δεύτερη
παράταξη,
Α΄ Αντιπρόεδρος από την τρίτη
παράταξη,
Β΄ Αντιπρόεδρος από την τέταρτη
παράταξη,
Γ΄ Αντιπρόεδρος από την πέμπτη
παράταξη,
Ταμίας από την έκτη παράταξη και
Ειδικός Γραμματέας από την έβδομη
παράταξη.
Με τον τρόπο αυτό θα υπήρχε η πλήρης εκπροσώπηση του κλάδου στο προεδρείο. Το
ποιά παράταξη είναι πρώτη, δεύτερη, τρίτη κλπ, έχει αποφασιστεί από τους συναδέλφους
στις πρόσφατες εκλογές.
Ήταν μια μοναδική ευκαιρία, βοηθούντος του εκλογικού αποτελέσματος και της
ωρίμανσης των συνθηκών, να συγκροτηθεί επιτέλους διαπαραταξιακό προεδρείο.
Δυστυχώς η συμπαράταξη Σοφιανόπουλου-Λουράντου απέρριψε ασυζητητί κάθε τέτοια
πρόταση και προοπτική, προτείνοντας ότι πρέπει να συγκροτηθεί ένα προεδρείο στο
οποίο να μη μετέχει ούτε ένα μέλος
από την παράταξή μας.
Δηλαδή η παράταξη που επιλέχθηκε από το 43% των φαρμακοποιών στις εκλογές
του Ιουνίου, να μη μετέχει στο προεδρείο.
Αλλά και οι άλλες δύο παρατάξεις (Παπαδόπουλου-Μακρυγιάννη) που, θεωρητικά
τουλάχιστον, εμφανίζονταν υπέρ του διαπαραταξιακού προεδρείου, εν τέλει με την
ψήφο τους εμπόδισαν την υλοποίηση αυτών που διαχρονικά υποστήριζαν.
Η εκλογή προεδρείου από τη Γενική Συνέλευση είναι η προβλεπόμενη κατάληξη.
Ίσως αποδειχθεί ότι αποτελεί και την καλύτερη λύση, διότι εμπιστεύομαι την
κρίση των φαρμακοποιών, σέβομαι τη λαϊκή ετυμηγορία, διότι θα δοθεί η
δυνατότητα στη βάση να υποδείξει στις ηγεσίες των παρατάξεων αυτό που δε
μπορεσαν ή δε θέλησαν να αντιληφθούν.
Αντιλαμβάνονται όλοι ότι πρόκειται για ιστορικό λάθος εκείνων των
παρατάξεων που επί χρόνια δήλωναν ότι υποστήριζαν το διαπαραταξιακό-ενωτικό
προεδρείο αλλά την κρίσιμη στιγμή, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία υλοποίησης των
θέσεών τους, κρύφτηκαν πίσω από προσχήματα και δικαιολογίες.
Οι άνθρωποι που δε θέλησαν να συνεννοηθούν και να συμφωνήσουν για τα
αυτονόητα δε μπορούν και δε θέλουν να ενώσουν τον κλάδο.
Τα κίνητρά τους δεν είναι φαρμακευτικά, δεν είναι κλαδικά, είναι προσωπικά
και αποτελούν καρπό εμπάθειας.
Οι άνθρωποι αυτοί δε σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία, στην πράξη δεν
αναγνωρίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου και κρατούν τον Π.Φ.Σ. ακέφαλο
για άλλες 20 ημέρες αδιαφορώντας για τις εξελίξεις που τρέχουν.
Είμαι βέβαιος ότι όλοι οι φαρμακοποιοί παρακολουθούν και κρίνουν τις
συμπεριφορές όλων μας.
Θα δώσουν δύναμη σε μένα και τους συνεργάτες μου για μια πραγματική
και ουσιαστική ενότητα με περιεχόμενο,
ενότητα στη δράση, ενότητα στην καθημερινή πρακτική.
Ας χτίσουμε το αύριο του κλάδου μακριά από σκοπιμότητες, εμπάθειες και
προσωπικές φιλοδοξίες.
Κυριάκος Θεοδοσιάδης
